Rezerved okuyoz lan

REZ TUTAR BU

Okuyoz a mk

Rezerved

Okumayın arkadaşlarının kafasının üstündeki kızıl renkle yazılmış saat oldum

Beyler okuyan olmadığı için bırakıyorum hikayeyi boşa anlatmanın gereği yok

Rezerved

Elime telefonuma attım.Ne kadar aptalca bir fikirdi. Kıyamet kopuyor ve ben telefonla sevgilimi bulmaya çalışıyordum.Ama tahmin ettim gibi açılmadı bile. Hasan ve Oğuz'a dışarıyı sordum. Hasan "Bende bilmiyorum.Ama orada normal olmayan bir şeyler var. Partiden kaçanlar ve Ebrar'da oraya gitti ama daha birisi bile geri dönmedi."Oğuzsa sadece sessiz kaldı. Dışarıya tekrar baktım ama silüetlerin azaldığını farkettim.Ama bu durum hiç sevinilecek birşey gibi gelmiyordu bana. Aksine daha da korkuyordum. Aslında korkunun şuan bana hiçbir faydası yoktu.Çünkü zamanı en az kalmış olan bendim. Gittim ve banyodaki fırçanın sapıni kırdım.Ucu sivri uzun bir tahtadan mızrak elde ettim.Ama tahtanın sivriliği ilk hamlede tamamen düzleşebilirdi.Bu yüzden mutfaktan bir bıçak alıp bantla ucuna bağladım.Ben tüm bunları yaparken Hasan ve Oğuz şaşkınlıkla bana bakıyordu. Merve ise bir köşede ağlıyordu.Çünku benden sonra ki oydu. Bense dışarıda nasıl hayatta kalıcağımı düsünüyordum. Gidip bir poşete 1 şişe su ve 2 adet çikolata koydum. Nasıl olsa 1 günden az zamanım kalmıştı bunlarla da idare edebilirdim. Poşeti koluma taktım elime mızrağımi alıp kapıya doğru ilerledim. Hasan kolumdan tuttu ve "Dışarıya gidip ölmek mi istiyorsun.Bu Dünya'nın artık vakti doldu. Kıyametten başka bir açıklaması yok bu olayın.Ve sen o dışarıdaki yaratıklara karşı bir mizrakla mi savaşıcaksın?"dedi. Bense "Dışarıda ne olduğunu gerçekten bilmiyorum. Dışarıya böyle çıkmak aptallıktan başka birşey değil. Gercekten bildiğim tek şey ise şuan saniyeler benim için çok değerli ama Ebrar ise onlardan çok daha fazla değerli"dedim ve dışarı çıktım.22 Saat 13 dakika..

Okuyan varsa kendini belli etsin beyler

Kendi zamanımı görünce vücudumun her noktası sebebini bilmediğim bir şekilde titredi. Hemen bizimkilere dönüp anldıbını sordum."Neden olduklarını bilmiyoruz ama o zaman dolunca ne olduğunu biliyoruz."dediler ve odanın köşesini işaret ettiler. Odanın köşesine bakınca tamamen kendini salmış bir şekilde yatan Ahmet'i gördüm.Üstünde 0 gün 0 saat 0 dakika 0 saniye yazıyordu. Buna bakılacak olursa sıradaki kişi bendim. Arkadaşlarım için saniyeler önemli değildi ama benim için hayatımın en değerli şeyleriydi. Bunları düşünürken bunlar olmadan önce hayatımın en değerlisi dediğim Ebrar geldi aklıma. Nasıl olurdu da onu bunca zaman boyunca sormazdım? Hemen Ebrarın en yakın arkadaşi olan Merve'ye sordum.Ama sadece eliyle dışarıyı işaret etti.23 Saat 17 Dakika

Devam panpa

Hızlı

Bir filmde insanlar her seyi zamanla satin alıyordu. Herkesin bileginde omru yaziyordu . Ona benzedi

Koktunclu devam et.

Şuan okuyan yok sanırım biraz bekliyorum beyler

Etraf kırmızı-gri bir sisle kaplanmıştı. Masmavi gökyüzü yerini kızıl bir cehenneme bırakmıştı. Etraf araba enkazları ve yanan evler ile doluydu. Sisin arkasından hızlıca hareket eden silüetler gözüküyordu. Arkamı döndüm suratımda ki sakinliğin yerine korkunun ve şaşkınlığın geçtiğini gördüler.Ama sadece o değil arkadaşlarımın kafalarının üzerinde daha önce nasıl farkedemediğimi anlamadığım kızıl bir renkle yazılmış saatler gördüm. Hasan 4 gün 7 saat 51 dakika, Oğuz 5 gün 0 saat 10 dakika, Merve 3 gün 2 saat 12 dakika. Korku içinde yukarıya doğru baktım ve onu gördüm.23 saat 59 dakika.

Uyandığımda odayı dolduran kırmızı ışıktan gözlerim kamaşmıştı. Biraz sonra gözlerim ortama alışınca kanepede tek başıma yattığımı ve başımda 3 arkadaşımın olduğunu gördüm. Hasan,Oğuz ve Merve. Kendime geldiğimi görünce biraz hareketlendiklerini gördüm.Ama suratlarında ki dehşet ve korku benim uyandığıma mutlu olduklarını düşündürtmüyordu.Her biri yanıma geldi ve iyi olup olmadığımı sordular. Herhangi birşeyimin olmadığıni söyledim."Daha sonra şu ışıgı kapatsanız artık" dedim."Keşke kapatabilsek"dediler. Perdeyi araladım ve dışarı baktım. Gördüklerim beni dehşete düşürmüştü.

Bunu niye anlatiyon panpa ben anlamadim

deprem oluyo aq neyse devam et

Edit:Uzun Soluklu bir hikaye olucak beyler.
Doğduğumdan beri ateist insanlar içerisinde büyüdüm.Ve tanrı inancım asla var olmadı.Ta ki insanlığın vadesinin dolduğunu bildiren o güne kadar.

Herşey kız arkadaşım Ebrar'ın doğum günündeyken başladı. Hafif sarhoş bir şekilde partide eğlenirken büyük bir gürültüyle sarsıldık. Partide yaklaşık 10-15 kişi vardı.ilk başta ciddiye alan kimse olmadı.Ama ikinci sarsıntıdan sonra herkes çığlık çığlığa kaçışmaya başladı.O panik anında ayağımın takılmasıyla yere yığılıp kaldım.