/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    0
    Üst edit: Neyse amk sıkıldım hikaye yazmak bana göre değil. ilgi olursa devam ederim. Anlattıklarım gerçek cinler ve diğer şeyler yok. inanmıyorum. Korkutularak büyütüldüğümüz bu çevrede bu şekilde insanlarda şizofreni ve benzeri hastalıkları tetikliyorlar. Ve insanlar gerçek olduğunu düşünüyor. Bütün bir hayatı gerçek olmayan bir hastalıkla ve korkuyla yaşıyorlar. Ne zaman inanmazsanız o zaman iyileşirsiniz. Hadi eyvallah.

    Merhaba sözlük. Bugün sizlere başıma gelen olayları anlatacağım. Fotoğraflar vs kanıtları paylaşacağım. Başlıyorum.
    iç anadolu'da bir ilin küçük bir ilçesinde yaşardık. Yaşadığım bölgede batıl inançlar aşırı derecede yoğundu. Yani evliyalar cinler ve benzeri hikayeleri çok çok duyardık. Köyümüz yaşadığımız ilçeye 20 km kadar uzaklıktaydı. Yazları sık sık köye giderdim. Köyde telefon çekmez, en yakın belde 6 km, eski yıkıntılarla dolu bir köydü ve kışın 3 , yazın en fazla 10 hane yaşardı köyde. Herkes farklı şehirlere göç etmişti. Bende dedem ve babaannemin yanına kalmaya giderdim. Köyün çıkışında , doğu kısmında, yıkılmamış ama çok eski bir ev vardı. Camları falan hala duruyordu. Aklınıza pvc camlar gelmesin. Ahşap çerçeveli sürgülü eski camlar. Ev kerbin evdi ve demir "#" şeklinde parmaklıkları vardı. El yapımı olduğu parmaklıklardan dolayı anlaşılabiliyordu. Hep merak ederdim ama hiç giremezdim. 7-8 yaşlarımdaydım tam hatırlamıyorum dedeme sorduğumda daha önce orada bir büyücünün yaşadığını köyün huzurunu sürekli kaçırdığını ve en sonunda zihinsel olarak kafayı yediğini söylemişti. Daha sonra bir gece köyden bir çocuk kaybolunca köylüler evini basmışlar ve kadını idam etmişler. Bunlar yaklaşık şuandan 70-80 yıl öncesinde olmuş. Ve zaman ilerledikçe istanbul, ve Almanya gibi göçlerle beraber köyde kimse kalmamış. Yazları tarla ve bahçeleriyle ilgilenmek isteyenler bir veya iki ay gelip köyde kalıyorlar. Köyde tek arkadaşım kuzenim Ali'ydi. Ali benimle aynı yaştaydı. Bir gün yine köyde gezerken eve bakma fikri geldi aklımıza. Biraz cesur davranma isteğiyle bahçesine girdik. Ev kerbin bir evdi ve dışı hafif soyulmuştu. Eve yaklaşmaya çalışıyorduk fakat bir şeyler sürekli engel oluyordu. Sonra geri dönmeye karar verdik. Ali bahçede deri bir şeye sarılı cevşen benzeri bir şey bulmuş. Bana daha sonra söyledi. Evden köyün içine doğru yürüdük ve çeşmeden su içmek için durduk. O sırada bana bu ne diye soru.
    Tümünü Göster
    ···
  2. 2.
    0
    Bir kaç gün sonra eve döndüm. Kardeşim var can kendisi benden 4 yaş küçük. O zamanlar 3 ya da 4 yaşında. Odamı onunla paylaşıyorum. Her gece uyuduğumda kabus görmeye başladım. Sanki evde birileri var gibi. Sürekli annemi namaz kılarken görüyordum ve bir şeyler beni yerden yere vuruyordu. Sürekli ezan okunuyor sürekli bir şeyler adımı tekrarlıyordu. Her gece bu rüyaları görüyordum. Kardeşim gece uykusunda konuşuyordu ve her gece yatağımda ağlıyordum. yaklaşık 3 yılım bu şekilde geçti her gece korkuyla. Karanlıktan korkardım. Sessizlikten korkardım. Sürekli birileri beni izliyor gibiydi. Her gece kabuslarla geçerdi. Daha sonra başka bir eve taşındık öteki ev bizimdi fakat kiraya vermiştik ilde yaşamamız gerektiği için 3 yıllığına il de bir eve taşındık. Ve olaylar birden kesildi. Artık kabus görmüyordum veya banyoda tuvalette birilerini rüyamda görmüyordum. Her şey normaldi. Liseye geçmiştim ve tekrar ilçeye dönmemiş gerektiği için ailem dönmüştü. Ben yurtta kalacaktım. Yurtta her şey normaldi fakat hafta sonları eve döndüğüm zaman kabuslar başlıyordu. Yine korkularım başlamıştı. Gündüz olsa bile evde tek kalmaktan çok korkuyordum. Tuvalete veya banyoya gidemiyordum. Garipten sesler duyordum. Rüyamda yüzlerini seçemediğim insanlar tarafından sürekli hırpalanıyordum. Sürekli dua ediyordum. Bir gün annem ve babama her şeyi anlatım. Daha sonra bir hocaya gittik. Bana bir muska yazdı. Ve yatağımın altına bıçak koydular. Sebebini anlayamıyordum ama işe yarayacak demişlerdi. Gerçekten de azalmıştı her şey. Nadir kabus gördüyordum. Sesler duymuyordum.
    ···
  3. 3.
    0
    Arapça bilmiyordum. Yani sadece Kuran kurslarından öğrendiğim kadar okuyabiliyordum. Anlamadıktan sonra ne işimize yarardı ki. Eve döndük akşam bahçede dedemle beraber çay demledik. Daha sonra Ali bulduğumuz kağıdı gördü. Dedem eline aldı ve kendi kendine sinirlenerek bir daha oraya gitmeyin ve oradan bir şey getirmeyin diye bize kızdı. Biz anlam veremedik. Daha sonra dedem onu ne yaptı bilmiyorum. Ertesi gün köye bir aile geldi. Ekinlerini biçtirmek için 2 hafta köyde kalacaklarmış. Murat Abi ile orada tanıştık. Dedem tanıyormuş fakat istanbul'da yaşadıkları için ben daha önce görmemiştim. Murat Abi bizden 5 yaş büyüktü ve kendisi biraz Abi takılırdı. Hiçbir şeyden korkmam gibi. Dolaşırken aklımıza geldi ve o kağıdı anlattık. Bize cinleri büyücüleri ve sözde kendi başına gelen cin hikayelerini anlattı. O gün çok korkmuştuk. Gece uyumaya gittiğimizde sabah ezanına doğru (köyün nüfusu çok az olduğu için gelen imamlar pek fazla durmuyor genelde cami ve ezandan dedem sorumluydu.) birden uyandım. Sabah ezanından bir veya iki dakika önce. Su içitim ve birden ezan okunmaya başladı. Çok korkuyordum. Sesim çıkmıyordu. Yorganın altında bekliyordum. Dedemin köpeği havlamaya başladı ve çok ürkütücü bir şekilde uluyordu. Murat abi köpeklerin cinleri gördüğünü ve ezan esnasında kaçtıkları için uluduklarını söyledi. inanmıştım ve korkuyordum
    ···
  4. 4.
    0
    Evet ve korkuyorum
    ···
  5. 5.
    0
    pampa bekleniyorsun (bkz: 28 07 2017 23 00 femizinm tr instagram ziyareti)
    ···
  6. 6.
    0
    Sex sadece parapgibolojik bir olaydır gibersiniz ve biter
    ···
  7. 7.
    0
    Way aq zütümde bi titreme oldu
    ···
  8. 8.
    0
    okumayın zayıfladım
    ···
  9. 9.
    0
    Trende girerse okurum amk
    ···
  10. 10.
    0
    korktum ayol
    ···
  11. 11.
    0
    Hadi eyvallah
    ···