Arapça bilmiyordum. Yani sadece Kuran kurslarından öğrendiğim kadar okuyabiliyordum. Anlamadıktan sonra ne işimize yarardı ki. Eve döndük akşam bahçede dedemle beraber çay demledik. Daha sonra Ali bulduğumuz kağıdı gördü. Dedem eline aldı ve kendi kendine sinirlenerek bir daha oraya gitmeyin ve oradan bir şey getirmeyin diye bize kızdı. Biz anlam veremedik. Daha sonra dedem onu ne yaptı bilmiyorum. Ertesi gün köye bir aile geldi. Ekinlerini biçtirmek için 2 hafta köyde kalacaklarmış. Murat Abi ile orada tanıştık. Dedem tanıyormuş fakat istanbul'da yaşadıkları için ben daha önce görmemiştim. Murat Abi bizden 5 yaş büyüktü ve kendisi biraz Abi takılırdı. Hiçbir şeyden korkmam gibi. Dolaşırken aklımıza geldi ve o kağıdı anlattık. Bize cinleri büyücüleri ve sözde kendi başına gelen cin hikayelerini anlattı. O gün çok korkmuştuk. Gece uyumaya gittiğimizde sabah ezanına doğru (köyün nüfusu çok az olduğu için gelen imamlar pek fazla durmuyor genelde cami ve ezandan dedem sorumluydu.) birden uyandım. Sabah ezanından bir veya iki dakika önce. Su içitim ve birden ezan okunmaya başladı. Çok korkuyordum. Sesim çıkmıyordu. Yorganın altında bekliyordum. Dedemin köpeği havlamaya başladı ve çok ürkütücü bir şekilde uluyordu. Murat abi köpeklerin cinleri gördüğünü ve ezan esnasında kaçtıkları için uluduklarını söyledi. inanmıştım ve korkuyordum