http://www.incisozluk.com...ızı-hala-unutamıyorum/ dertlesmeye ihtiyacim var buyrun gelin

Rezervatullahisemilaliyilallağm. E

rez saçmalamışın ama devam

dua et orhanın ruhu gelemiyo gelebilse seni giber orda görüyodur karısını nasıl domaltıp gibtiğini

rez panpa çok yavaş yazıyon mk

inşallah kerim zütünden giber seni

devam et oç

Devam bin

Devam et binn

Feryat figan bağrışlar içinde hepsi girdi içeriye. Kapıyı kapatmamışlardı. Yelda'yı görme ümidiyle dışarda sigara içmek için kapıdan adımımı attığımda içeride kaynanasının yanında oturuyordu. Gözgöze geldik 2 saniyeliğine. Çıkıp yanıma gelmesini beklemiyordum elbet ama Orhan'ın nasıl öldüğünü merak ediyordum. Orhan yoktu artık. Belki de cenaze işlerinin bitmesinden sonra Yelda ile çok rahat görüşebilecektik. Üzülmüyordum ölmesine ama içimi çok garip bir duygu kaplamıştı şaşırmıştım. Ölüm çok kötü birşey beyler birgün hepimiz öleceğiz ona göre yaşayın amk. Sigaramı içip içeriye girdim tekrar. Yelda bu defa yerinde oturmuyordu. Günler bu şekilde geçerken ben Yelda ile henüz tek kelime konuşamamıştım. ilk gün sadece annem başsağlığı dilemeye gitmişti. Onu çok özlüyordum ama elden gelen birşey yoktu. Mecburdum beklemeye.

Tam tdıbına 9 gün olmuştu ve ben hala Yelda ile tek kelime konuşamamıştım. Orhan ile Yelda eğer resmi nikahlı olsalardı emekli maaşı Yelda'ya kalacak ve yelda da sıkıntı çekmeyecekti kalan hayatında. 10. Günün sabahında Evde uyuyorken kapı zilim çaldı. Yelda gelmişti. Artık yalnızdı. kaynanası vs. artık yanında kalmıyordu. içeriye geçtik ve konuşmaya başlamıştık. Uyku sersemliğime aldırmadan onu dinliyordum. Orhan'ın nasıl öldüğünü bildiği kadarıyla bana anlatıyordu. Şimdi ne yapacağız diye bir soru yönelttiğimde birşey değişmedi John sadece Orhan öldü bizim hayatımız devam ediyor demişti elimden sıkı sıkı tutarak. Ne yapacağımız konusunda hiçbir fikir sahibi değilken öylece susmuştuk bir ara. Suskunluğumuzu Yelda'nın Orhan öldü şimdi sıra çocuğunda diyen cümlesi bozmuştu. Gözlerim yerinden çıkacak derecede büyümüştü bu sözlerin ardından Yelda'ya bakarken. Ne diyorsun sen Yelda amacın ne dediğimde Orhan'dan bana hiçbirşey kalmayacak hepsinden kurtulacağım çocuğundan bile demişti.

Salliyorsun gibi geliyor ama devam et bin

Okuyucu mu var ki amk kendi kendime anlatıyorum

anlat panpa ben dinliyom

Var tabi amk okuyoz yarram

Bunu yapamazsın Yelda nasıl kıyacaksın çocuğuna dediğimde o benim değil Orhanın çocuğu kimse engel olamaz sen bile demişti. Ben seni çocuğunu taşıyacağm karnımda zamanı geldiğinde de doğuracağım derken işler ciddiye biniyordu bunun farkındaydım ama yapacak birşeyim yoktu. Yelda ile tartışırken bir anda dudaklarıma yapıştı öpmeye çalışıyor ama benden tepki alamıyordu. Hem şaşkın hemde sinirliydim. Yelda aklına koymuştu kurtulacaktı o çocuktan. Bir müddet sonra tekrar evine döndü. Aradan 3 saat kadar geçmişti ki bir aceleyle kapı zilim çalıyordu. Tekrar yelda gelmişti ve çocuktan kurtulduğumu sanıyorum evde ne kadar ağır eşya varsa kaldırmaya çalıştım beni hastaneye zütürmen gerekiyor John dedi. Hemen taksi çağırdım önce ben bindim taksiye. Birkaç dk sonra Yelda geldi ve özel hastaneye gitmiştik. Kontrollere tabii tutulduğunda çocuğu düşürmüştü. Gerekli işlemleri yapan doktorlar tekrardan çocuk yapman biraz zor olabilir diyorlardı. Hamile kaldığında ise sadece yatman gerekiyor hiç bir iş yapmamalısın diye ekliyorlardı. inanamıyordum Yeldaya nasıl yapardı bunu insan kendi çocuğunu öldürürmü.

Yelda iyi değildi hem de hiç iyi değildi biliyordum ama sesimi çıkaramıyordum. Şu birkaç gün beni de öyle bir yıpratmıştı ki nasıl bu hale gelmiştik bir anda.Eve tekrar döndüğümüzde akşam yavaş yavaş yaklaşıyordu. Çok yorgundu yelda onu yatırmam yanında olmam gerekiyordu. Yeldanın evine girdiğimizde seni çok seviyorum john diyordu kendinde değilken. Salondaki koltuğu açtım ve yeldanın yatması için çarşaf ve yastık getirmiştim yatak odasından. Uzanır uzanmaz uyumaya koyulmuştu bir yandan da elimi tutarak. Bir süre onu öylece izledikten sonra yanına kıvrılmıştım. Sadece onu izliyor olanları düşünüyordum. Uyurken çok masumdu Yelda bir bebek gibi. Kendi çocuğuna kıyan bir kadına hiç benzemiyordu. Yüzünde sanki mutluluk vardı. Öyle tatlı uyuyordu ki gitmem gerektiğinde onu hiç uyandırmadan yanından usulca kalktım. Üzerine ince bir örtü örtmek için yatak odasına yöneldim. Örtüyü alıp üstüne örtmüştüm. Artık evime gitme saatim gelmişti. Kapıyı sessizce araladım ve çıktım.

vay huur vay

Yeldayı yalnız bırakmak istemiyordum ama mecburen eve dönmem gerekliydi. Hemen banyoya attım kendimi. Rahatlamam gerekiyordu. Suyun altında öylece duruyordum. Çıktığımda üstümü giyinirken kapı zili çaldı. Annem gelmiş olmalıydı. Üstümü çarçabuk giyindim ve açtım kapıyı. Annem içeriye girerken bende yanıma sigaramı almış apartmanın girişinde yakmak için dışarıya çıkmıştım. Sigaramı bitirip tekrar yeni bir sigara ateşlemeye hazırlanırken annem apartman boşluğunda bana sesleniyordu yemek yiyecek misin diye. Yemeyeceğimi belirttikten sonra öylece merdivenlere oturmuş sigaramı içiyordum. Yarım saat kadar dışarıda oturduktan sonra içeriye geçtim yatağıma uzanıp uykumun gelmesini bekliyordum. Aslında bir işe girmem gerekiyordu. Kendi paramı kazanmalıydım. Harcamalarım ihtiyaçlarım oluyordu. Hem internetten iş aramaya başladım hemde bu sayede kafamı dağıtıyordum.

Yelda katıksız huur çocuğudur. (Syfa24)