Tam tdıbına 9 gün olmuştu ve ben hala Yelda ile tek kelime konuşamamıştım. Orhan ile Yelda eğer resmi nikahlı olsalardı emekli maaşı Yelda'ya kalacak ve yelda da sıkıntı çekmeyecekti kalan hayatında. 10. Günün sabahında Evde uyuyorken kapı zilim çaldı. Yelda gelmişti. Artık yalnızdı. kaynanası vs. artık yanında kalmıyordu. içeriye geçtik ve konuşmaya başlamıştık. Uyku sersemliğime aldırmadan onu dinliyordum. Orhan'ın nasıl öldüğünü bildiği kadarıyla bana anlatıyordu. Şimdi ne yapacağız diye bir soru yönelttiğimde birşey değişmedi John sadece Orhan öldü bizim hayatımız devam ediyor demişti elimden sıkı sıkı tutarak. Ne yapacağımız konusunda hiçbir fikir sahibi değilken öylece susmuştuk bir ara. Suskunluğumuzu Yelda'nın Orhan öldü şimdi sıra çocuğunda diyen cümlesi bozmuştu. Gözlerim yerinden çıkacak derecede büyümüştü bu sözlerin ardından Yelda'ya bakarken. Ne diyorsun sen Yelda amacın ne dediğimde Orhan'dan bana hiçbirşey kalmayacak hepsinden kurtulacağım çocuğundan bile demişti.