Tam evden cikarken tugceyi merdivenlerde gordum telefonunu evde unuttugunu soyledi bodrum kata yani evlerine indigimizde tugce iceri girdi ve girer girmez cigligi patlatti! Noluyo diye iceri girerken babasi olucak super mario halasini gotten gibiyordu, biz sok
Edit: çukulayan agir abazadir

Tuğçe dışarı gelince onu kuytu bir yere zütürdüm ve "Bak tuğçe tanışalı kısa süre oldu ama ikimiz de bunun normal bir arkadaşlık olmadığını biliyoruz. Artık ben sana sevgilim demek istiyorum." dedim ve gözlerinin içine baktım. Tahminimin aksine hiç de şaşırmamıştı. "Ben de" dedi sadece. Ne desem bilemedim beyler dilim lal oldu. Uzun bir süre bakıştık sadece. Sonra yavaşça bana yaklaşmaya başladı. Gözlerini dudaklarımdan ayırmıyordu. Yüzyıllar süren bir yaklaşma sürecinden sonra dudaklarımız birbirine dokundu. Böyle bir duygu yok beyler. Anlatamam size. Karnımdaki kelebekler çıldırmıştı adeta. Bazıları karnımı tekmelemeye devam ediyor, bazıları beni bulutların üstüne uçuruyor, bazıları da yannan gibiyordu. Ben bu duygu selinin içinde kaybolurken belki bir dakika belki bir saat sonra "Napıyorsunuz siz ahlaksızlar!" diyen bir ses duydum. Hani fısıltıyla konuşursunuz ama aslında bağırıyorsunuzdur ya, işte öyle bir ses. Birden elektrik çarpmışcasına ayrıldık ve o anda halasının mel'un yüzünü gördüm. Tuğçe'ye dönerek "Bir daha böyle bir şey görürsem babanın haberi olur." dedikten sonra bana döndü ve oğlum sen de çık evine bu meseleyi de burada kapatın hepimiz namuslu insanlarız dedi. Ben tuğçe'ye son bir bakış attıktan sonra ağır adımlarla asansörün yolunu tuttum. Eve gidince de ya babasının kulağına giderse, ya daha bir haftada rezillik çıkarırsam diye korkularla elim ayağım titremeye başladı. Titremem geçince de hikayemi yazmaya başladım. Okuyan uplayan herkese teşekkürler.

neyse beyler kimse kalmadı devamı yarın