neyse gidiyim bi 31 çekiyim.
1 2 dakkalığına mutlu olurum.
Hadi kendinize iyi bakın, tahminimce 1 2 sene sonra tekrar gelip tekrar yazarım bir şeyler, ama çok bi değişim beklemeyin.
Zannetmiyorum bi tak değişiceğini, yazıcak daha taktan şeyler yaşarım o kadar.

Merhaba Sözlük, Yine ben geldim. hem de bu sefer 1 ay bile geçmedi son muhabbetimizin üstünden.
Verem olmuşum sözlük. 5. Omurumda da ezilme varmış bişiler falan olmuş bide fıtık başlangıcı varmış. Sinüzitlerimde baya dolu şu sıralar. Bi sağlığım vardı bakire, o da ortalık huursu oldu artık.

Hadi yine fıtık canımı falan çok yakıyo da sıkıntı değil. Verem nedir lan ? insan 20 yaşında verem olur mu olm ya ?dün gece kan öksürüyodum beyler.
Bakın öksürüğümde kan vardı demiyorum. Bildiğin kan öksürüyodum. Elimle ağzımı kapatıyom elimin içi kan, lavaboya tükürüyom kıpkırmızı kan.

Okulun da hayatın da hep mına koym.
Ölmek istiyorum artık sözlük.

Sözlük merhaba.
Anam bacım gibildi artık sözlük, ha daha kötüsü olamaz demiyorum dıbına koyım. insan başına geldikce öğreniyo şükür etmeyi, okuyorum yazdıklarımı kendi kendime derdimi gibiyim diyorum.
Bu doktorumun verem olabilir dediği zımbırtı kansermiş beyler.
Bildiğiniz sağ taşağımda kanser varmış. Aldırdık ayın 17sinde.
Şimdi ameliyat yarası iyileşince kemoterapiye başlanıcakmış, ulan arkadaş ne olduk değil ne olucaz demek lazımmış yemin ediyorum.

Bel ağrımda beni çıldırtıcak seviyelere geldi, gittik yine özel hastaneye ne var ne yok öğrenelim diye, fıtık tanısı doğruymuş ama devletteki amsalak doktor fıtığın yanındaki kanseri de gözden kaçırmış. Hayır testis kanseri zaten ciğerlere sıçramıştı bide bu gün omuriliğimin yanında 1 tane daha kitle olduğunu öğrendim.

Kemo alınca geççek diyolarda cidden geçicek mi yoksa taşşak(!) mı geçiyolar içim rahatlasın diye bilmiyorum.
ilaç falan aldık bisürü ağrı kesici zart zurt kafam biraz dönüyor şu an ilaçlar baya ağır anladığım kadarıyla.

Taşak kanseri
Akciğere metastaz (kanserin sıçraması)
Omurilik yanında kas dokuya metastaz
Fıtık
Sinüzit
Doktor beynine de metastaz etmiş olabilir diyo

Ölmezsem yazarım arada, artık yazcak çok şey var ama artık şikayetci değilim sözlük. Bunada şükür.

Hadi selametle kalın hepiniz Allah'a emanet.

Yoruldum be sözlük.
Cidden yoruldum artık.

Sen beni çok derinden etkiledin. Sanki benim birkaç sene sonraki halim gibisin. Senin geçmişine benziyor muyum bilemiyorum ama kendimi iyi hissetmek için kimsenin beni tanımadığı yerlere kaçmayı, bir evcil hayvanimin olmasını isterdim . Belki bana mutluluk ve sorumluluk verir ve beni hayata bağlar diye. Hayallerim de bir o kadar sıradan. Gerçi hayallerim var diyemem . Sadece benim için belirlenen kaderi kabulleniyorum sessizce. Yine de mutlu olmak lazım. En azından sağlığım yerinde. Önümde uzun bir yol var. Ve unutma abi aynı gökyüzü altında direniştir yaşamak...

Çok yalnızsın be kardeşim

Lan olum kendine gel bi

Hastanede 6 saattir kolumdaki damaryoluna takılı olan ve 18 saat daha devam edicek olan kemoterapi serumları mı daha çok canımı yakıyo, yoksa yan odamda ölmeyi bekleyen 60 yaşında 40 kiloda olan dedenin inlemelerimi, yoksa 3.5 yıllık sevgilimin şuan Kıbrısta barlarda 3 erkek 3 kız takılması mı cidden bilmiyorum.

Sigaram da bitti.
En azından 1 paket daha sigaram olsaydı keşke.

Şu hastalıkla birlikte her gün ölüme daha mı çok yaklaşıyorum, yoksa son sigaramdan aldığım nefesler mi beni ölüme yaklaştırıyor bilmiyorum.

Fakat çaresiz hissettiren kanser olmam, veya yan odamdaki inlemeler değil.
insan sadece 3.5 yıl boyunca yaptığı fedakarlıkların karşılığını görmek istiyor.
Ve bazen insanlar o kadar bencil oluyor ki sizin onlara sağlıklarında yaptığınız fedakarlıkların aynını siz kanserle boğuşurken size yapmayı çok görüyorlar.
Beni yıkan, beni çaresiz hissettiren şey bu.

Bazen hiç dışarı çıkmasam mı acaba diyorum.
Bazen artık savaşmaya çalışmasam mı diyorum.
Fakat beni bekleyen, beni koşulsuz şartsız seven bi ailem var.
Annem, Babam ve Kardeşim.

2 gün önce bana dedi ki, "En son ne zaman sevildiğimi hissettiğimi hatırlamıyorum".
aynı gün aynı muhabbet içerisinde bana dedi ki "Senin yanıında artık kendimi güzel hissetmiyorum.
Halbu ki o sabah yatağından kalktığında ağzındaki salyaları silmeye çalışırken bile ona güzel olduğunu söylerdim.
Artık ilişkimizde sevgi kalmamış, alışkanlıktan ibaretmişiz.

Ben tükeniyorum yavaş yavaş sözlük.
Sanırım daha fazla kaldıramayacağım, ve 3.5 yıllık ilişkimi bitiricem.
ayın 14'ünde buraya gelicek; ki heyecanlanmayın kendisininde net ve açık bi şekilde belirttiği gibi " Benim için değil, ailesi için geliyor." Bulunduğum şehre.

Belki kötü olan, belki dayanma gücü kalmayan, belki idare edemeyen kişi ben olucam.
Ama artık birbirimize bi faydamız yok, sadece zararımız var.
O söyledi bunu da.

Kendinize iyi bakın.

3 gündür kavga ediyoruz.
Sebebi gün boyu dışarıda gezip tozucak enerjyi bulurken, gece onla konuşurken ona " Yorgunum canım" demem.
Eğer dışarıda gezicek, arkadaşlarımla dolancak enerjiyi kendimde bulabiliyorsam onunla konuşurken de yorgunum dememeliymişim.
Kanserimi kullanıyormuşum ona karşı.

Halbuki ben çok yorgunum hadi kapatalım dememiştim, sadece laf arasında yorgun olduğumu söylemek istemiştim o kadar.

3 ay içerisinde :
• Hem hastalığımın her anında yanımda olmayı ve bana destek olmayı istediğini söyledi.
• Hastalığımın onu artık çok yorduğunu, yanımda olmak istese de artık hastalığımın arkasına sığındığımı ve bunun can sıkıcı olmaya başladığını.
• Hastalığımın umrunda olmadığını ve artık normalmişim ve hastalığım yokmuş gibi davranmamız gerektiğini.

• Günde 4 saat bana ayırıcak vakti olmadığını ve aralıksız 4 saat konuşmanın sıkıcı olduğunu.
• Ona yeteri kadar vakit ayırmadığımı ve neden artık sadece geceleri konuştuğumuzu.
( Ki gündüz vakti aradığımda, meşgul olduğunu söyleyip telefonu kapatmaktan çekinmeyen kişi de o)
Bunların hepsini aynı insan tarafından, birbirini takip eden 3 ay içerisinde duydum.

Ne istediğini bilmeyen bi insana yardım edemezsiniz sözlük unutmayın.

' '

Kurdullah

noluyo lan burda

öldün mü lan

Rica ederim bu kısmı, https://www.youtube.com/watch?v=h0UTh4jpxjY ile birlikte dinleyin.

Ayrıldık beyler.
Bu kadarmış, 3 buçuk yıl sürebilecekmiş bizim hikayemiz demek ki.
Gitme demek istedim, dur yapma demek istedim ama diyemedim geyikleri yapmıycam.
Boru değil 3,5 yılımı vermişim giberim gururunu.

Gitme dedim.
Seviyorum dedim.
Düzeltiriz dedim.

Çok fazla şans verdik ilişkimize, ölü ilişkiyi tekmeleye tekmeleye buraya kadar getirdik öldüğünü kabullenmemiz lazım artık dedi.

Ama arkadaş olarak kalacakmışız, bu süreçte (bkz: Kanser) Beni yalnız bırakmayacakmış.
istediğim zaman onu arayabilecekmişim falan.

Ağlamadı bile.
Ben hüngür hüngür ağladım.

Kabul ettim onun için herşeyi, benim kaderimde yazmıyomuş mutlu bir gençlik.
O mutlu olur belki.

Şu Sezen Aksu da bağrımı deldi.
Tam şarkıyı açtım, siparişim geldi.
içine 2 tane marhmellow koymuşlar.
Çok severdi bu sıcak çikolatanın içine koydukları marshmellowları, kavga ederdik hep kim yiycek diye.

Siz olmasanız içimi dökücek kimsem yok beyler.
Dinlediğiniz için, cevap verdiğiniz için, Teşekkür ederim.

yukarııııııı

4. Sınıf falanım. Mahallede maç yapıyoruz. Bizden büyük bir çocuk şaka olsun diye herkesin şortunu indirmeye çalışıyordu.O günde kilot giymemiştim aq.Çocuk şortu indirdi tüm mahalle çıplak gördü.Çok utanmıştım.2 3 gün dışarı çıkmadım

Evet beyler. Yien yıkığım, yine buradayım.

Çok fazla değişen bir şey olmadı aslında, değiştim falan diyerekten kendimi falan kandırıyorum farkındayım ama yapacak bir şey yok. Bir şekilde avutmak istiyor insan kendini. Teselli etmek istiyor.

Kızla hala ayrıyız; Beni terkettiği sırada ağlayarak ona " Yaptığın saçmalığın farkında varacak ve geri döneceksin. " demiştim. Dediğim gibi oldu da.

1 ay yeni geçmişti ki konuşmak istediğini söyledi, tekrar Muğla'ya gelmişti. Tamam dedim, Beni terkettiği yere gelmesini istedim. Geldi oturduk konuştuk. Yaptığı hatanın farkına varmış, köpekler gibi pişman olmuş. Barışmak istiyomuş. Bende istiyorum aslında ama 3 buçuk yıl boyunca her şeyimi verdiğim kadın beni en zor dururumumda yalnız bıraktı. Geri dönemezdim artık ona. Tekrar 3.5 yılımı veremezdim. Tekrar kendimden bu kadar çok şeyi feda edemezdim.

istemedim sözlük. " Yalvarıyım mı, önünde diz mi çökeyim ?" dedi, "Gerek yok sonradan pişman olacağın şeyler yapma, ben zamanında çok yaptım sen de aynı yola girme benimle." dedim. Beni seviyomuş hala yanımda olmak istiyomuş bana aşıkmış falan. Bende onu seviyorum hala, ama keşke sadece bu yeterli bir şey olsa. Değil ne yazık ki.

Yanımda olmak istiyosan olursun, konuşmak muhabbet sohbet etmek istersen ederiz, hatta sevişmek istersen sevişiriz bile dedim. ama benden duygusal bağlamda hiç bir şey bekleme dedim, üzülürsün çünkü. Eski yarakcil canli yok artık. Olmamalı yani.

Hayatta başımıza çok taktan şeyler gelebiliyor, kontrolümüz olsa da olmasa da gelişebiliyor böyle olaylar. bunları yaşamak insanı büyütmüyo, bunlardan doğru dersler çıkarabilmek insanı büyütüyor bence. Hani vardır ya bi arkadaşınız, burnu taktan çıkmamıştır hayatı boyunca. işte ne biliyim küçükken tecavüze uğramıştır, annesi babası ayrılmıştır, yanlış ilişkilere girmiştir falan. Hayatı aynı şekilde de devam ediyodur. Buna saygı duymam ben mesela, eğer bu arkadaş bu yaşanmışlıklardan doğru dersler çıkaramadıysa, bunları hiç yaşamamış birisinden daha çok tecrübesi yoktur hayata dair kanımca...

işte buna bunu dedim, ardından muhabbete sohbete devam ettik falan. 2 gün sonra yakınlarda deniz kıyısında bi apart tuttum sabaha kadar seviştik. Ama bir şey hissetmedim.

Ayrı olduğumuz 1 ay boyunca o dudakları başkası öptü mü, başkası sardı mı onu benim sardığım gibi falan gibisinden düşünceler de gelmedi aklıma. Sevmiyorum artık galiba. Evet içimde kırılan bir şeyler var, evet üzülüyorum hala, çok nadiren de olsa ağlıyorum ama;

Neden bitti benim 3.5 yıllık ilişkim ?
" Mutlu olman gerekiyor yarakcil canli, ben seni mutlu edemiyorum. " cümlesi yüzünden. E o zaman giberim lan mutlu olucam ben de. Sizce de mantıklı değil mi ?

Ama şöyle bi sıkıntı var, kendinizi 3.5 yıl boyunca her konuda dizginledikten sonra, eskisi gibi özgür olamıyorsunuz. Kızlara nasıl yazılıcağını unutuyosunuz, insanlar hakkımda ne der diye üzülüyosunuz falan. Elimden geldiğince kırmaya çalışıyorum zincirlerimi ama bir yere kadar oluyor o da. Bu yüzden çok kızıyorum kendime. Gözden çıkarabileceğimden fazlasını feda etmişim sözlük.

işte şimdi tekrar girdim sosyal medya ayaklarına, instagramda ki fotoğraf sayısı kızla olanları sildikten sonra 3 e 4 e falan düşmüştü. 1 tane daha ekledim onlara. Güzel fotoğrafım da yok ki amk.
işte Swarmdı falan filan. olm 3.5 yılda çok şey değişmiş ya, önceden naber falan derdik ordan girerdik mevzuya muhabbet sohbet falan başlardı. Şimdi naber diyorum cevap bile atmıyolar. Daha yaratıcı cümleler kurmak lazım anladığım kadarıyla. Anca onlara geri dönüş yapıyolar.

Bide şöyle bi sıkıntı var, Hatunu düşürsem yatağa getirsem bile gibemiyorum ne yazık ki. Bağışıklık sistemin biraz gibik olduğu için, kızın kimseyle olmadığına emin olmam lazımmış çünkü basit bi mantar enfeksiyonu bile ebemi gibebiliyomuş yani. Geçen üniversiteden hatunun birini düşürdüm güç bela. gibemedim amk. Çok koyuyo açtı kız yatırdı mına koyum, ondan sonra oturttum kızı anlattım mevzuyu dedim yavrum böyle böyle ben bunu yapamam diye. Tabi çok ayrıntıya da girmedim ama sonuç olarak gibemedim yani.

Kendimi aciz hissediyorum sözlük, Yani ne biliyim yapmak istediğim çok şey var, ama cesaret edebilecek kadar çok istemiyorum sanırım. Hani yarın hastaneye yatıcam, minimum 15 maksimum 45 gün boyunca orada kalıcam. Doktorumun dediğine göre %20 ihtimalle ölebilirmişim. Yani aslında kaybedecek hiç bir şeyim yok, yani en kötü ne olabilir ki. karşı masamda ki güzel kızla konuşsaydım, ne biliyim hep istediğim o Antalya tatiline çıksaydım ne kaybım olabilirdi ki ?

Bir söz vardır, " Birazcık ölmeden, Tam olarak yaşıyorum diyemezsin. " diye.
Birazcık öldüm, hem de defalarca.

Kanser mevzusu olsun, annemin babamı aldatması olsun, kardeşimin intihar girişimleri olsun, 3.5 yıllık sevgilimin benden tedavimin ortasında ayrılması olsun.
Cidden defalarca öldüm yani. Ama hala bazı şeylerin kontrolünü ellerimden bırakamıyorum.

Geçenlerde bir arkadaşımla konuşuyordum. Gitar falan çalıyo çocuk, istanbul'da ki kuzeninden bahsetti bana biraz. Çocuk sokakta çalarken manyak hatunun biri gelmiş bunun yanındaki iki hatunu kovmuş falan, içkiliymişte zaten. Bağırmış elemana " Yanında ki iki amcığı gibicektin di mi ?" falan diye. Böyle aptalca bi muhabbetin ardından konuşmaya başlamışlar falan. Eleman yapıştırmış seninle sevişmek istiyorum ben kodumun kızı diye. 4 gündür birlikte kalıyolarmış falan. Sizce de çok absürd değil mi ? Bence de öyle, inanmadım da zaten aslında. Ta ki çocuk ekleyene kadar " Kıza 3 ay ömür vermiş doktorlar, beyninde tümör varmış."

Tamam 3 ay ömrüm kalmadı ama yaşamak istediğim şeyleri yaşayamıyorum, ben de bu dıbına kodumun kızı gibi salsam biraz kaybedecek neyim var ki yani ? Çok fazla soru var fakat cevap veremiyorum kendime sözlük.

Sürekli farklı ortamlarda, farklı insanlarla oturuyorum. Çevrem biraz değişsin eğleniyim vs gibisinden sebeplerle, ama kendim değişmeyi başaramadıktan sonra istediğim kadar ortam veya insan değiştiriyim, herşey aynı kalıcak gibime geliyor.

Bütün hayatımı, bütün benliğimi başkalarına adamışım gibi hissediyorum. ilkokulda tek amacım babamı mutlu etmekti, sonra baktım ne yaparsam yapıyım mutlu olmuyo, Lisede Hayatı gibtir ettim, sadece uyumak uyanmak ve okula gidip hayatıma küfretmekten oluşan bir lise dönemi geçirdim toplasam 5 10 ayı haricinde. Üniversiteyi kazandıktan sonra 3.5 yılımıda elin kzıına adadım, o da ağzıma sıçıp gitti. Sonra bu kanser mevzuları falan. Sadece yaşamak için yaşıyorum galiba artık. Üzücü olan şey bunun farkında olmak değil aslında, üzücü olan şey hayatın bu uyuşturucu durgunluğuna kapılmış olmak, ve bunu değiştirmek için gerekli olan cesareti sergileyememek. Kendimi hayal kırıklığına uğratıyorum.

Bu kadar güçsüz değildim önceden, ya da haberim yoktu güçsüzlüğümden. Acizliğimin hep bi seçenek olduğuna inandırmıştım kendimi. " istersem dıbına koyarım ortalığında içimden gelmiyor" gibi cümlelerle. Artık değişmek istiyorum ama çok geç sanki.

Etrafımda ki hiç kimseyle bu durumu konuşamamak da çok koyuyor bana. Ne biliyim, kim ister ki sürekli dert anlatan birisiyle vakit geçirmeyi ? Açıkcası ben istemem.