Tercih sonuçları da açıklandı ve bingo. ilk tercihim tutmuştu. Bölümde hazırlık okumak zorunlu olduğundan 5 sene boyunca hayalini kurduğum şehirde yaşayacaktım. Sonuçlardan sonra deli gibi sevindim. Tanıdığım, değer verdiğim kim varsa teker teker aradım. Taklalar attım, tavanlara zıpladım. Sigaradan bir nefeslik çekip buharli tren gibi evin içinde dolaşmaya başlaydım. Çok mutluydum beyler. Bu mutluluğumu Zeynep ile de paylaştım. O da çok sevindi. Kendisi istediği bir bölümü tutturamamıştı ve bir sene daha hazırlanacaktı. Birlikte bol bol vakit geçiririz dedi. Aynı dilekte olduğumu kendisine bildirdim.

izmir'de geçireceğim ilk yılımda eve çıkmak riskli bir iş olduğundan yurtta kalmaya karar verdim. Babam bir doblo kiraladı. Ailece içine doluşup izmir'in yolunu tuttuk. Saat gece 04:00 gibi Akhisar'a vardık ve bir lokantanın önüne parkettik. Akhisar'lı taraftarlara her zaman hayran olmuşumdur. Takımlarını her koşulda desteklemekten geri durmazlar. Ultras'ın gerektirdiği bir davranıştır bu. Birer tas çorba söyledik. Saatin geç olmasına rağmen lokantada hatrı sayılır kalabalık vardı. Garson'a Akhisar'dan konu açtım. Açmaz olaydım başladı anlatmaya;

Ailece Ahhisar'lı olduklarını, aile üyesi kadar kombine aldığını, Akhisar ürünlerinin tamdıbına yakınını aldığını, Tarzanlarla tutuştukları kavgaları, büyük takım taraftarı olmanın utanç verici olduğunu, insanın şehrinin takımının arkasında olması gerektiğini anlattı durdu.

Ben fanatik Fenerbahçe'liyim beyler. Bu laflar ister istemez kanıma dokundu ve cevap vermeye giriştim. Fakat bu adam holigan olduğu kadar tartışmanın esaslarını bilen bir adamdı. Ben söze girdiğimde dinledi. O konuştuğunda ben dinledim ve yemeklerimizi yiyip oradan ayrıldığımızda yolum düşerse tekrar uğrayacağımı söyledim. Takımına başarılar diledim ve kiralık dobloya atlayıp izmir'e yakınlaşmış olmanın verdiği sevinçle kısa bir uyku çektim.

Tan yeri ağarmaya başlamıştı. Ailem de ilk defa izmir'e geliyordu ve ne yapacağımızı bilmiyorduk. Babam rampanın bittiği ve aşağı yönde yeni bir rampanın bir yerde bulunan benzin istasyonuna çekti arabayı. Koltukları geriye yasladık ve aile üyeleri uyudu. Ben çıktım arabadan ve göğe bakmaya başladım. Yaşadıklarımı düşündüm. Ve bundan sonra yaşayacaklarımı...

Yeni başlıyorduk hayata. Tek tabanca olarak aileden bağımsız yıllar geçirecektim bundan sonra. iyi mi olacaktı kötü mü ? Sanırım hayatın en güzel yönü geleceğimizi görememekti. Yaşam, yaşanılacak her şeye müsaitti.

Bir sigara yaktım. Yazın ortalarındaydık henüz fakat yüksek bir noktada bulunduğumuzdan mıdır nedir hava soğuktu. Benzinliğin marketine doğru süzüldüm ve yüzümü yıkadım. Tam kurulamaya girişecekken hoparlörlerden gelen klagib müziğin tınısı içimi bir hoş etti.

Tuvalet kabinlerinden birisine girdim. Klozetin kapağını kapatıp üzerine oturdum ve çalan müziği dinlemeye başladım. Bazı sesler çöl rüzgarlarını anımsatıyordu, daha sonra bir vadideki yaprak hışırtılarını duyuyor gibi oluyordum. Bir insan tuvalette nasıl huzur bulabilir?

Eğer geçmişinden kopup gelen bazı parçalar varsa ve geleceğinin heyecanı bütün benliğinde geçmişle birlikte yer etmişse. izmir'deyseniz ve kulağına hoş gelen bir müzik bütün bunlara eşlik ediyorsa bulursun arkadaşım.

insan dediğimiz varlık her zaman başkalarına muhtaç hisseder kendisini, ağzı başka söylese de içten içe bilir bunu. Muhtaç olduğu insan yanındaysa eğer düşünmez hayatı. Sonuna kadar yaşamaya çalışır. Bazen kendisini kaptırır. Ama eğer değilse işte o zaman da hayaller devreye girer. En umutsuz anlarda bile küçük bir umut kırıntısı benliğinde hakimdir. Ben de 2. durumu yaşıyordum. Çölde, geniş bir vadi arıyordum.

Müzik bittiğinde yenisi başlamıştı fakat onu dinlemeden dışarıya çıktım. Güneş iyiden iyiye kendisini göstermeye başlamıştı. Babam ön koltukta ağzını açmış, horlayarak uyuyordu. Kardeşimi de bagaja yatırmışlardı.

Saat 7 olmuştu. Arabanın ön kaputuna oturdum ve bir sigara daha yaktım. Annem uyandı ve yanıma geldi. Üniversite kazanmamın mutluluğunu hala yaşıyordu ama bir yanı da buruktu. Yakında evden ayrılacaktım. Dile kolay 18 sene mutlu bir yuvanın üyesiydim. Bundan sonra da öyle olacaktım ama ayrı bir şehirde.

Yardım et de kardeşini arka koltuğa taşıyalım dedi annem. Kucakladım keratayı. Sert bir şekilde davranmış olacağım ki uyandı. Çişim geldi dedi. zütürdüm tuvalete. Klagib müzikler yerini son model yerli pop şarkılarına bırakmıştı.

Kardeşim işini gördükten sonra arabanın bulunduğu yere doğru yürümeye başladık. Bizim kerata hala uyku sersemiydi yalpalaya yalpalaya ilerliyordu. Babam uyanmış, bizim bulunduğumuz yöne doğru ilerliyordu. Tuvalete gitti o da geldiğinde tekrar arabaya atladık ve üniversiteye doğru yol almaya başladık.

Birkaç kişiden yol tarifi aldıktan sonra üniversite'nin yakınlarında parkettik arabayı. Babam karnının acıktığını, bir şeyler yememiz gerektiğini söyledi. 7/ 24 açık olan bir gevrekçide boyoz yedik. Bir yandan da yurtların bulunduğu bölgeyi nasıl bulacağımızı tartıştık.

Daha 1. boyozu bitirmeden cebimdeki telefon titredi. Zeynep mesaj atmıştı;
+ vardınız mı?
- evet kahvaltı ediyoruz
+ ailenden izin koparabilirsen metronun önüne gel. Benim de oralarda işim vardı hem seni görmüş olurum.
- tamam geliyorum.

ulan sabahın sekizinde bir insanın ayrı bir semtte ne işi olabilirdi? Sorgulama oğlum Hopotis. Sorgularsan içinden çıkamazsın. Olduğu gibi, söylediği gibi kabul et. Git yanına.

Aileme durumu anlattım. Burada beklemelerini bir arkadaşımın yakınlarda olduğunu onu görüp hemen geleceğimi söyledim.

Annem buraya gelsin biz de tanışırız dedi. Fakat onları dinlemedim. Az önce metronun bulunduğu yoldan gelmiştik. O yolu takip edip, otobüs duraklarının da bulunduğu yerde Zeynep'i gördüm.

Elini sıkmak için elimi uzattım fakat yağlı boyoz yediğim ve ellerimi silmediğim aklıma geldi. Bir anlık refexle sarıldım. Ne tak yemiştim acaba ben? Bunun saçmalığını o zaman düşünememiştim. Halbuki en son aylar önce izmir'e ilk defa geldiğimde görmüştüm. Samimi de sayılmazdık.( en azından benim düşüncemde ) Fakat karşılık verdi o da sarıldı. Kaşla göz arasında ellerimi sırtına sürttürdüm ve yağ kalıntılarını az da olsa temizledim. Geri çekildim ve onu gördüğümden dolayı mutlu olduğunu söyledim. Gülmüştü. Gamzeleri olduğunu da ilk o zaman farkettim. Bir kadının gülüşü en iyi makyajıdır derler ya o söz o an bütün sözlerden daha doğru. Bütün kelimelerden daha anlamlıydı.

Yoruldum lan. Daha sonra devam edeceğim. Sizler de hikayenin şu ana kadarki bölümünü yorumlarsanız sevinirim.

Sakin bir köşe bulup oturduk ve havadan sudan sohbet etmeye başladık. Dilimin ucuna gelen ismi zikretmemek için kendimi zor tutuyordum. Konuşmanın sonuna kadar ondan söz açmadım. En son vedalaşırken Zeynep açtı konuyu. Melis'in gayet iyi olduğunu söyledi. O da ilk yılında üniversite kazanamamış.En az 1 sene daha izmir'de olacaktı.

Biliyor musun sana çok saygı duyuyorum. Verdiğin sözden ve onu tuttuğundan Melis bahsetti. Yaşanılan onca şeye rağmen iradeni gösterdin. dedi. Bir cevap veremedim.

Merak etme dedi daha sonra. Ben sizi yan yana getirmenin bir yolunu bulurum.
Ona zahmet etmemesini söyledim. Bir mesajla, anlayıp dinlemeden hatta anlatmadan benden ayrılmıştı.

Verdiği cevap kilitlenmeme neden oldu. Bilmediğim şeyler varmış. Zeynep anlatamazmış ama eğer Melis isterse öğrenebilirmişim. Kolunu sıktım ve söylemesi yönünde ısrar ettim.

Bırak kolumu. Acıtıyorsun dedi. Özür dileyip sakince söylemesini rica ettim bu sefer de. Söylemedi. Beni orada o halde bırakıp metro istasyonuna yöneldi. Turnikelerden geçtiği sırada kafasını benim bulunduğum yöne döndürdü ve başını sağa sola salladı. Acır gibiydi.
Birinin bana acımasından nefret ediyordum.

Az önce oturduğumuz taşa çöktüm ve başımı iki elimin arasına aldım. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.

Neticede ağlamadım ve ailemin beni beklediği gevrekçiye doğru yol aldım. Sağlı sollu dizilmiş barlara baka baka ilerledim. Hayatımda ilk defa bu kadar çok içmek istedim. Fakat ailem yanımdaydı ve dükkanlar kepenklerini sımsıkı kapatmışlardı. Borcum olsun dedim.

Gevrekçiye vardığımda oturduğumuz masanın boş olduğunu gördüm. Yol bilmez iz bilmezlerdi. Nereye gitmişlerdi şimdi bunlar ?

Arabayı parkettiğimiz yere gittim. Araba orada olmasına rağmen bizimkiler yoktu. Babamı aradım telefonla. Karşı sokaktaki taksiciye yurtları sormuşlar. Taksici de seve seve yurtları gezdirebileceğini söylemiş ( tabi seve seve zütürür. para kazanacak huur. ) Neticede bir tane düzgün olduğunu düşündükleri bir yurt bulmuşlar.

Cemaat yurtlarına kesinlikle karşıydı babam. Bilenler bilir ki diğer yurtlar da çok pahalıydı ama uygun fiyata bulmuşlardı.

Taksi durağına gidip beklemeye başladım 10 dakika sonra geldiler. Babam Ben seni zütüreyim yurda. Eğer beğenirsen orasıyla anlaşırız. dedi. Atladık doblomuza. Babam ağır ağır illerliyor, az önce taksiyle geçtiği yolları hatırlamaya çalışıyordu.

Yurdun bulunduğu bölgede kapalı pazar alanı vardı. Çaprazındaki lüks binalar ve onların dışındaki gecekonduların yoğunluğu bu mahallenin karışıklığını anlatır gibiydi.

Bahçe kapısından süzülüp hasır sandalyelerin üzerine oturduk. Az sonra yurdun sahibi olduğunu tahmin ettiğim kilolu, kel bir adam ve onun eşi olduğunu tahmin ettiğim sarışın bir milf yanımıza geldi. Kendilerini tanıttılar beni de tanımaya çalıştılar. Saygıdeğer insanlara benziyorlardı. Tanışma faslını bırakıp yurdun imkanlarından bahsetti yurdun sahibi ( ismine yahya diyeceğim bundan sonra ) daha sonra da konu para meselesine geldi. Yurdun ücreti bütçemizi sarsmayacak derecede uygundu. Ve o fiyata Yahya Bey'in sunduğu imkanlar gayet kabul edilebilirdi. Peki neydi o imkanlar?

- odalar 2 ve 4 kişilik olacak. Oda arkadaşları gelinen bölgeden kişilere ve ders saatine göre belirlenecekti.

- lig tv ve klima vardı.
- yurt kızlı erkekliydi ( Buraya dikkat * )
- sabah ve akşam yemekleri verilecekti. Aşçı işinin ehli bir adamdı.
- aile ortamı olacaktı ( en sevdiğim )
- Hızlı bir internet vardı.

Ben oluru verdim ve topu babama attım. Yahya beyle kısa bir pazarlıktan sonra 450 tl fiyatla yurda kaydımı yaptırdık. Bütün senetleri imzaladım. Ondan sonra bu Yahya olacak pekekent bombayı patlattı. Her kat kendi elektrik su faturasını kendisi ödeyecekti. Babamla birbirimize baktık.
Endişe edilecek bir şey olmadığını, faturaların az geldiğini söyledi Yahya bini. Elimiz mahkum ilk senedin parasını ödeyip senedi alıp çıktık oradan. Şehrime dönme vaktimiz gelmişti. Fakat depoyu fullemiştik ve daha çok benzinimiz vardı. Babam ve Annem Çanakkale'yi görmeyi çok istiyordu.

Hadi dedi babam '' Ömrümüzde belki de bir defa göreceğiz. Gidelim Çanakkale'ye'' dedi.

Ve hepimiz sevinçle otobana çıktık. Atatürk'ün sevdiği şarkılar eşliğinde Çanakkale'ye doğru ilerledik. Babamın vazgeçilmez CD siydi bu. Bütün şarkıları özenle indirmiştim. içerisinde TSM'de vardı.

Çanakkale'ye vardığımızda vakit akşamüstüydü. Bir çay bahçesi vardı Troya'nın yakınlarında şehrin giriş tarafında sağda kalıyordu. Oraya oturup çaylarımızı yudumladık. Bir yandan da yurt işini erkenden hallettiğimize sevinmiştik. Bolca vakit kaldı.

Kayıt günü tek başına mı gidersin ? diye sordu babam. Evet dedim. Garip bir şekilde evet derken aklıma Zeynep gelirdi. Ona güvenmiştim. Bana yardımcı olurdu her nasıl olsa.

Neyse şehre girdik. izmir'den sonra oldukça boş geldi bu şehir gözüme. Yolda yürüyen insanlardan Gelibolu'ya nasıl gidebileceğimizi sorduk. Arabalı Vapur seferleri birkaç saat sonra duracaktı. Gitseniz bile gezemezsiniz bu saatten sonra dedi biri.

Babam buraya kadar geldiğinden geri dönmek istemedi. Zaten çok az uyumuştu. Bir otelde konaklarız yarın sabah da Gelibolu'yu gezer oradan döneriz dedi.

Çanakkaleli olanlar bilir ki ortasından bir dere geçer. Derenin hemen yanı başında ahşap bir kulübede balık ekmek yaparlar. O balığın kokusuna dayanmak çok zordur. insan hemen mideye indirmek ister. Fakat sıra çoktur. Uzun bir süre beklemeniz gerekir. Bekledik biz de. Bu günün şerefine güzel bir balık ekmek ziyafeti çekmekten başkası hafif kaçardı.

Beklediğimize değdi beyler. Hayatımda yediğim en güzel yemeklerden biriydi. 2. tavsiyem Çanakkale'ye yolu düşenlere gelsin. Buranın balık ekmeğini yemeden şehri terketmeyin a.q. Şehri bilenler açık adres versin gerekirse.

Bizim gibi yemek yiyen yanıbaşımızdaki masadaki bir adama kalabileceğimiz bir otelin olup olmadığını sordu.
Adam bize baktı ve otele o kadar para vermeyin dedi. Öğrenci yurtları tatilde olduğundan uygun fiyata oda veriyorlar. Bu yolu takip edin sol tarafta ... Kız Öğrenci Yurdu yazan bir tabela göreceksiniz. Oraya bir sorun.

Teşekkür ettik. Yemeklerimizi yedikten sonra adamın tarif ettiği yurda gittik. Gecelik 50 tl istediler. 4 tane yatak vardı. Ve istersek duş almak amacıyla sıcak suları vardı.

Parayı verip odanın anahtarını aldık. Arabadan giysileri aldıp odaya taşıdık. Birkaç saatlik dinlenmeden sonra çay içmek ve açık olan yerleri gezmek için dışarıya çıktık. Arabayı otoparkta bırakmıştık. Yayan gezinecektik.

Saygıdeğer panpalarım atraksiyon istiyorsa istediklerini verelim...

Kayıt günü. Sabah 7 civarı izmir'deydim. Otogarın ilk katına üniversitemin standları açılmış, Birçok minibüs yeni öğrencileri kampüse taşımaya başlamıştı. Başka bir standda ise Knorr bardak çorbaları dağıtılıyordu. Atladım minibüse ve kampüse doğru gitmeye başladık. Rehber bakışlarımızı bazı noktalara çekiyor, oralar hakkında bilgilendirme yapıyordu. Onu dinlemedim.

Zeynep'in işi çıktığından bugün kendi kendime halledecektim işlerimi. Otobüs dönüş biletimi geç bir saate almıştım oysaki. Neyse dedim kendi kendime ziyanı yok biraz şehri dolaşırım tek başıma.

Minibüs kampüsün kapısından süzülerek kayıt yapılan kütüphane binasının önünde indirdi bizleri. Birçok insan aileleriyle gelmişti.
Oradaki bir görevli kayıtların 2 saat sonra başlayacağını söyledi. Ne yapacaktım ben o saate kadar? Sap gibi beklemenin bir anlamı yoktu. Minibüsün geldiği yolu takip ettim ve kampüsten dışarıya çıktım ve metronun önünde onu gördüm.

Bilenler bilir. Burada da ünlü olmuştu. Bornova Metro Durağındaki Gözlemeci Kız başlık sanırım böyle bir şeydi. Görür görmez bahsedilen kız olduğunu anladım. ince uzun boyu, mavi gözleri ve yüzüne yerleştirdiği gülümsemesi anlatıldığı kadar vardı.

Rezleri alın beyle 45 dakikaya kadar geliyorum.

Eski inci sözlük yazarlarına selam olsun...

Onlar cesaret edip yanına gidememişlerdi.
Onlar o güzelliği dillere destan kızdan gözleme almak dışında herhangi bir varlık gösterememişti.

O gözlemeci kız ağır başlı biriydi ve çevresinde dönen bakışlara aldırmadan ekmeğini kazanmaya çalışıyordu.

Dakikalarca onu izledim. Dakikalarca eldivenleri giyişine arada bir telefonundan bir şeylere bakışına baktım durdum.
En sonunda.. Ulan Hopotis dedim. Sözlükte hikayesini okuduğun kız bu. Hiçbir şekilde şüpheye yer yok adın gibi biliyorsun. Git yanına kaybedeceğin ne var ki.

Derin bir nefes aldım ve ağır adımlarla ona doğru yaklaştım. Merhaba dedim bakışlarım gözlerine odaklanmıştı. Ben seni tanıyorum . Dediğimden hiçbir şey anlamamış olacak ki anlamsız bakışlarla beni süzdü. Az önce izlemekten doyamadığım gülüşünü yerleştirdi yüzüne.

Beni burada herkes tanır. dedi.

O şekilde değil ama. inci sözlüğü biliyor musun ? diye sordum. Sesli bir şekilde güldü. Hani şu ayıp şeylerin anlatıldığı yer mi? dedi.

Utandım beyler. Sizin yüzünüzden, yerin dibine girdim orada. Hızlıca uzaklaşmayı istedim içten içe ama yapmadım. Kendimi ve sözlüğün hakiki yazarlarını temize çıkarmalıydım.

Evet dedim. Ama senin hakkında hiç öyle yorumlar yok... ''
sözümü kesip

+ Nasıl yani?
- senin hakkında bir başlık açılmış daha önce. güzelliğinden ve halalince ekmeğini kazandığından bahsedilmiş. o sıralar hayran olmuştum sana . Şimdi buraya üniversite okumaya geldim ve seni gözlerimle gördüm. Anlatıldığın kadar varmışsın. Dedim

Telefonumdan sözlüğe girdim. Hakkındaki başlığı bulup girilen entryleri gösterdim. Yanakları kızarmaya başladı. Tamam kötü insanlar olmadığınızı anladım. dedi.

Facebook'ta '' Seni izmir'de Gördüm.'' isimli bir sayfa varmış. Defalarca orada da bahsi açılmış. Ama o sözleri yazıp methiyeler düzen insanlardan hiçbiri cesaret edip yanına gidememiş. Bu konuda ben ilkmişim. Özgüvenine hayran kaldım. Dedi. Ve orada onun yanında saatlerce ayakta dikildim ve sohbet ettik. Bana hikayesinden bahsetti. Sizi temin ederim beyler o kız buraya gelse. Hikayesini anlatsa burada ağlamayacak bir insan evladı tanımıyorum.

Kayıt saatim yaklaşıyordu. Her hafta sonu oradaymış ve istediğim zaman gelebileceğimi söyledi. Sohbetimden memnun kalmış. iyi bir insanmışım. Bu güzel sohbet için teşekkür ettim ona. Ve onu yakından görüp tanıma fırsatı yakaladığım için de sevindiğimi aktardım.