izmir'de geçireceğim ilk yılımda eve çıkmak riskli bir iş olduğundan yurtta kalmaya karar verdim. Babam bir doblo kiraladı. Ailece içine doluşup izmir'in yolunu tuttuk. Saat gece 04:00 gibi Akhisar'a vardık ve bir lokantanın önüne parkettik. Akhisar'lı taraftarlara her zaman hayran olmuşumdur. Takımlarını her koşulda desteklemekten geri durmazlar. Ultras'ın gerektirdiği bir davranıştır bu. Birer tas çorba söyledik. Saatin geç olmasına rağmen lokantada hatrı sayılır kalabalık vardı. Garson'a Akhisar'dan konu açtım. Açmaz olaydım başladı anlatmaya;

Ailece Ahhisar'lı olduklarını, aile üyesi kadar kombine aldığını, Akhisar ürünlerinin tamdıbına yakınını aldığını, Tarzanlarla tutuştukları kavgaları, büyük takım taraftarı olmanın utanç verici olduğunu, insanın şehrinin takımının arkasında olması gerektiğini anlattı durdu.

Ben fanatik Fenerbahçe'liyim beyler. Bu laflar ister istemez kanıma dokundu ve cevap vermeye giriştim. Fakat bu adam holigan olduğu kadar tartışmanın esaslarını bilen bir adamdı. Ben söze girdiğimde dinledi. O konuştuğunda ben dinledim ve yemeklerimizi yiyip oradan ayrıldığımızda yolum düşerse tekrar uğrayacağımı söyledim. Takımına başarılar diledim ve kiralık dobloya atlayıp izmir'e yakınlaşmış olmanın verdiği sevinçle kısa bir uyku çektim.