Sabah, iki kişinin konuşmasına uyandım. Bir öğrenci ve yanında babası, eşyaları odaya yerleştiriyordu. Uyku sersemi olduğumdan bakmakla yetindim. iri kemik gözlüklerden kullanan bu çocuk yeni oda arkadaşımdı. Gülerek ;

Pardon hacı. Rahatsız mı ettik . dedi.
Bir de soruyor musun amın oğlu diyecektim ki daha ilk günden bir gerginliğin başgöstermemesi için söyleyemedim.

Ha yok önemli değil. Hoşgeldiniz. Yardıma ihtiyacınız var mı? dedim.

Yok hacı sağolasın hallettik biz.

Hacı neydi ulan. Sensin hacı dıbına koduğumun şebeği.

Yataktan doğrulup yüzümü yıkamak için lavaboya gittim.

Günler geçti gitti. Hazırlık dersleri başlamış, yurdun tamdıbına yakını dolmuştu. Oda arkadaşımın 4. sü de gelmişti. Zeynep ile her gün olmasa bile sık sık buluşmaya, şehri gezmeye devam ediyorduk.

Ezgi'ye gelince tamamen iyileşmişti. Tekrar televizyon izlemeye başlamış bir de tavla öğrenmişti.. Sana da öğreteceğim diye tutturmuştu sonra. Du bakam sen hele ustalaş da sonra ben senden ders alırım. diyordum. Gözlerini kısıp tehlikeli olmaya çalışan bir bakış atıyordu. Tahmin edebilirsiniz ki pek de başarılı olamıyordu.

Bir gün en son gelen oda arkadaşım bira alacağını, bu güzel havanın son demlerini yaşadığını bir keyif yapmamız gerektiğini söyledi. Fatih dışında hepimiz katıldık. O içmiyordu.

Sonra koridorda samimi olduğumuz arkadaşlara da haber verdik. Konservatuar okuyan bir eleman vardı o da gitarını alıp geldi. ( Çalsın diye biz ısmarladık. Sesi çok güzeldi )
4 kişilik oda olmuştu 12 kişi. Tabi taku çıktı. Yahya Bey bizi bastı ve Fatih dahil hepimize tutanak tuttu. Bu tutanaklar 3 olursa yurttan atılacaktık.

Günün stresi yüzünden yolculuk boyunca uyumuşum. Şehrime geldiğimde muavin uyandırdı ve geldiğimizi söyledi. Teşekkür edip indim otobüsten. Takip eden aylarda..

- yeni bir telefon aldım.
- melis ile konuşmaya devam ettim
- arada zeynep ile mesajlaştım
- üniversite sınavına hazırlanmaya başladım
- ilk sınava girdim

sonuç beklediğimden de iyi gelmişti. Böyle giderse hayalini kurduğum şehirde hayalini kurduğum kadınla yaşama fırsatını bulacaktım. Haydar Amca ve babası konusunda ise daha dikkatli olacaktık.

Ama sınav sonuçlarının açıklanmasının ardından kısa bir süre sonra bir aksilik oldu. Melis'in hayatında bir şeyler ters gidiyordu ve kendisini çok kötü hissediyordu. Bu kötülüğe herhangi bir çare bulamıyordum. Yanında olmadığımdan ötürü de elimde olan tek şey kelimeler ve kalbimde taşıdığım aşktı. Ama bu Melis'i iyi etmeye yetmedi. Her geçen gün daha kötüye gitmeye başladı. Sonunda bir gün bileğinde sigara söndürdüğünü söyledi. Ona engel olmalıydım ama yapamadım. Çaresizdim üzgündüm ve dalgındım. Bir gün ben de aynısını yaptım. Bileğimde sigara söndürdüğümü ve onda olan yara izinin aynısından bende de olduğunu söyledim. Çok kızdı bana.

Senin bana engel olman lazımdı. Benim yaptığımı yapman değil. dedi ve bir anda ayrıldı. Beynimden vurulmuşa döndüm. Artık attığım mesajlara karşılık gelmemeye başlamıştı. Geldiği vakit de çok kısa cümleler halinde soğuk bir şekilde geliyordu. Bu durumu kabullenemedim. Bir zamanlar bana üşenmeden mesajla masallar anlatan, sabah gözünü benimle açan ve gece benimle kapatan kadın beni giblemez olmuştu.

Beyler buraları hızlı geçeceğim. Artık Üniversite bölümüne gelmeye çalışıyorum.

'' Öncelikle.. Melis senin sandığın gibi biri değil. Pgibolojisi altüst olmuş durumda ve kendisini eğlendirecek bir şeyler aramakla meşgul her zaman. Sizin şehire geldiğinde ki yakın zamanda yeniden izmir'e geleceğini biliyordu. Melis'in ailesi her zaman otoriter olmuştur. Babası ve amcaları.. Bu yüzden Babasının işi oraya düştüğünde ailesinin gözünün önünde olmasını istemiş ve onları da peşinden sürüklemiş. Bütün düzenleri bozulmaya her zaman müsaitti. Biliyorum çok karışık anlattım ama bunu anlatmak çok güç. Sınıfınıza geldiğinde kendisine yönelen bakışları farketmiş ama ilgisini çeken sen olmuşsun. Herkesten farklı bakıyormuşsun ona. Hani nasıl derler samimi bir şeyler yaşamak ister gibi... O da bunun farkına varınca Tehlikeli Oyunlarından birisini oynamak için senaryosunu hazırlamış ve bir şeklde seni ağına düşürmüş. Anlattığına göre pek de zor olmamış. Sonra da işte hikaye ilerlemiş ve beklendiği üzere babasının oradaki işleri bitmiş. Buraya geldiklerinde Melis bütün olan biteni bize anlattı. Biz de güldük eğlendik.

Daha sonra işte senin buraya geleceğin gün. Kız kardeşini ve bizleri de oyuna dahil etti. Kız kardeşi amcasına durumu anlattı ve tabii başka bir şekilde. Bu da Melis'in fikriydi. işte sonra olanları biliyorsun. Amcası sizi yakaladı, bunun oyun olduğunu bilmiyordu. Senin Melis'in namusuna göz diktiğini zannediyordu.

Seni o şekilde görünce oyuna devam etme isteğim kırıldı. Ama bir şekilde devam ettim. Seni Melis ile konuşturdum vs vs. Ama sen Hopotis. Yediğin dayağa rağmen elini kaldırmadın ve sevgin de devam etti. Ben daha fazla devam edemezdim bu durumda.

Yurt bakmaya geldiğinde sana konuyu anlatmayı çok istedim. Aslında oralarda bir işim yoktu. Tek amacım bir tesadüf eseri karşına çıkıp bütün olan biteni anlatmaktı. Ama kahretsin ki yapamadım. Bugün de işim yoktu. Sadece senin yüzüne bakmaya utanıyordum. O yüzden bahane uydurdum. Fakat daha fazla devam ettiremedim ve geldim yanına. işte buradayım Hopotis. Bu oyuna ben de dahil oldum. istediğin sözleri söyleyebilirsin ağzımdan tek kelime çıkmayacak. Ama hatamı anladım. Beni affedersen yüreğinin güzelliğini göstermiş olursun. Ve lütfen benden nefret etme.''

Günler bu şekilde geçiyordu. Hiçbir gün yoktu ki Zeynep'ten mesaj gelmesin.

izmir'de yaşamaya başlayacağım gün kapıya dayanmıştı. Yine bir yolculuk ve yine bir beklenti. Güzel şeyler olacak diyordum kendime. Her ne kadar inanmasam da pgibologların önerdiği gibi güzel şeyler düşünüyordum.

Bu sefer zütü sağlama alacak, etrafımda oyunlar oynanmasına müsade etmeyecektim. Her önüne gelene güvenmeyi huy edinmiş ben. Kimseye güvenmeyecektim. Şu an bu güven meselesine ergen tribi diyenleriniz olacaktır. Varsın ergen tribi olsun beyler. Düşüncem tam anlamıyla böyleydi. Ancak bu şekilde olumlu bakıyordum önümde uzanan yeni hayata.

kazım fatihi domaltmış gibiyordu

izmir'e gitmem için hangi günün daha uygun olduğunu kararlaştırdık birlikte. Bayramın 3.günü sabah 7 de izmir Şehirlerarası Otobüs Terminali'nde olacaktım.

Yolculuk boyunca birlikte sohbet edecek, o gün gezeceğimiz yerleri tasarlayacaktık. Fakat ben otobüsteyken saat gece 3 civarında uyuyakaldı. Ben de Melis ile geçirdiğim günleri düşünmeye başladım. Saatler ilerliyordu. Şehirler, kasabalar, köyler, ve içerisinde barındırdıkları hikayeler teker teker geride kalıyordu. Ben de sevgilisi olduğum kalbe daha fazla yakınlaşıyordum. Son görüşmemizin üzerinden aylar geçmişti...

Aramızdaki mesafelerin kısaldığı her saniye onun özlemini daha şiddetli bir şekilde duydum. Neyse ki az kalmıştıı. Saatler sonra Melis'e kavuşacak, izmir'de olduğum saatler boyunca onun gözlerinden bakışlarımı ayırmayacaktım. Böyle bir sevgiye, dünya üzerinde hele bizim yaşımızdaki kişilerde çok az rastlanırdı.

Bu düşünceler arasında otogara giriş yaptık ama şoföre kızgınlığım bugün bile geçmiş sayılmaz.

Neyse, yüzüme sahte bir gülümseme ekleyip şoföre ve muavine hayırlı yolculuklar dileyip indim otobüsten aşağıya. Vedalaşmalar ve kavuşmalar eşliğinde insan selinin arasından süzüldüm. Fakat ben buraya ilk defa gelmiştim? Hangi yöne gidecektim ve Melis'i nerede bekleyecektim?

9 gibi orada olurum demişti . Ama uyandığına dair herhangi bir belirti yoktu telefonumda.
Burası çok büyük bir otogar olmasına rağmen bakımsızdı. içerisinde barındırdığı kuaför, cafe, eczane, internet cafe, hediyelik eşya mağazaları, taksi durakları vesaire iş merkezlerine rağmen hayret edilecek kadar bakımsızdı. Sıvaları dökülüyor, uzaktan bakanlarda ayakta zor duruyormuş gibi bir izlenim uyandırıyordu...

Karnımın acıktığını, Melis'ten herhangi bir haber gelene kadar bir şeyler yemem gerektiğini farkettim ve otobüsten indiğim yere doğru yürümeye başladım. Orada, içinden buharlar çıkan bir tezgah vardı. Ve çeşit çeşit poğaça ve kahvaltılık yiyecekler vardı. Buyur ağabey dedi benden yaşça büyük ama mesleğinin verdiği alçakgönüllülüğü uygulamak zorunda olan bıyıklı kürt bir amca. Günaydın dedim. Bana zeytinli poğaça verebilir misin? 2 tane olsun. Yanında da duble çay.

Olur anlamında başını salladı. Ağabey dedi tekrardan boyoz da vereyim mi? haydaaa boyoz da neydi ulan? yenilen mi, içilen mi veya başka herhangi bir şeye yarayan başka bir şey miydi bu? balyoz mu demek istedi acaba? yok oğlum hopotis balyoz ne alaka? daha önce hiç duymamıştım boyozu herhalde çok fazla bilinen bir şey değildi. Yoksa Melis bana bahsederdi.

+ Usta kusura bakma ama boyoz nedir? Daha önce duymamıştım.
- Boyoz izmir'e özgü bir börek çeşidi. Hatta tam da börek denemez yeğenim. Yanında yumurtayla birlikte vereyim bir tat istersen.

Merak etmeye başlamıştım ve tavsiyesine uyarak , zeytinli boğaçaları iptal edip yumurta ve boyoz aldım.

Siparişlerim geldiğinde önce çayımdan bir yudum aldım. Boyoz avuçiçi büyüklüğündeydi. Ufak bir ısırığın ardından tadını test etmeye başladım. Enfes bir şeydi bu boyoz dedikleri.. iki tanesini kaşla göz arasında mideye indirmiş, açlığın da vermiş olduğu iştahla 2 tane daha sipariş ettim. Melis'den mesaj geldiği halde telefonu elime alıp bakamadım.

Beyler size izmir hakkındaki ilk tavsiyemdir. Şayet yolunuz bir şekilde bu şehre düşerse boyoz yemeden, hatta yanınıza yolluk olarak almadan ayrılmayın. Arkanızda büyük bir pişmanlık bırakırsınız benden söylemesi...

Boyozları yedikten sonra zevk sigarası yaktım. Ve elim telefona uzandı.

Ben 10 dakika sonra otogardaolacağım. Oradakii insanlara sorMom Otel'in önünde buluşalım'' yazıyordu mesajda. Uludağ'daki Beceren Otel'den sonra kulağıma garip gelen ikinci saçma isimdir Mom Otel. Koduğumun içsest sermaye sahipleri sizi...

Ben oluru verdim ve topu babama attım. Yahya beyle kısa bir pazarlıktan sonra 450 tl fiyatla yurda kaydımı yaptırdık. Bütün senetleri imzaladım. Ondan sonra bu Yahya olacak pekekent bombayı patlattı. Her kat kendi elektrik su faturasını kendisi ödeyecekti. Babamla birbirimize baktık.
Endişe edilecek bir şey olmadığını, faturaların az geldiğini söyledi Yahya bini. Elimiz mahkum ilk senedin parasını ödeyip senedi alıp çıktık oradan. Şehrime dönme vaktimiz gelmişti. Fakat depoyu fullemiştik ve daha çok benzinimiz vardı. Babam ve Annem Çanakkale'yi görmeyi çok istiyordu.

Hadi dedi babam '' Ömrümüzde belki de bir defa göreceğiz. Gidelim Çanakkale'ye'' dedi.

Ve hepimiz sevinçle otobana çıktık. Atatürk'ün sevdiği şarkılar eşliğinde Çanakkale'ye doğru ilerledik. Babamın vazgeçilmez CD siydi bu. Bütün şarkıları özenle indirmiştim. içerisinde TSM'de vardı.

Gittim evlerine, ikinci bir ailem vardı artık. O güzel insanlar beni kendi çocukları gibi bağırlarına basıyordu.

Annesinin ve dolayısıyla Zeynep'in yemeklerini yerken Fenerbahçe'den, okuldan söz açtık.

Zeynep bize türk kahvesi yaptı ( Bu sahneyi bir yerlerden hatırlıyorum ) kahvelerimizi içerken Zeynep'in babası Size hiç okul sürprizi yapmadım. Dedi. Henüz dersler başlamaz. Ve elinde televizyon ünitesinin çekmecesinden aldığı biletleri salladı. '' Yarın Fenerbahçe'nin maçına gidiyorsunuz.''

Olduğum yerde çakılı kaldım. Görünüşe göre Zeynep'in de bu sürprizden haberi yoktu.
Dünyada mısınız? dedi babası. Annesi gülüyordu.

Efendim dedim mahçubiyetle. Ne söyleyeceğimi inanın ki bilmiyorum.

Bir şey söylemenize gerek yok dedi. Yarın maçta söylersiniz söyleyeceklerinizi. ve biletleri elime tutuşturdu.

Öfkesi hala dinmemişti. Hem bu neyin öfkesiydi. izmirli kızların aileleri hep gavat olmuyor muydu? Hem ne yapmıştım ben?

Yürüyün dedi biz de elimiz mecbur yürümeye başladık. Melis'e ağlamamasını bu durumun geçeceğini Haydar amca ile konuşacağımızı söyledim. Bir tokat daha patladı yüzümde. Kiminle konuşuyorsun lan sen dedi Haydar Amca. Köprünün üstünde Kemeraltına doğru ilerliyorduk. O sinirle demirlere bir yumruk geçirdim.

Tan yeri ağarmaya başlamıştı. Ailem de ilk defa izmir'e geliyordu ve ne yapacağımızı bilmiyorduk. Babam rampanın bittiği ve aşağı yönde yeni bir rampanın bir yerde bulunan benzin istasyonuna çekti arabayı. Koltukları geriye yasladık ve aile üyeleri uyudu. Ben çıktım arabadan ve göğe bakmaya başladım. Yaşadıklarımı düşündüm. Ve bundan sonra yaşayacaklarımı...

Yeni başlıyorduk hayata. Tek tabanca olarak aileden bağımsız yıllar geçirecektim bundan sonra. iyi mi olacaktı kötü mü ? Sanırım hayatın en güzel yönü geleceğimizi görememekti. Yaşam, yaşanılacak her şeye müsaitti.

Bir sigara yaktım. Yazın ortalarındaydık henüz fakat yüksek bir noktada bulunduğumuzdan mıdır nedir hava soğuktu. Benzinliğin marketine doğru süzüldüm ve yüzümü yıkadım. Tam kurulamaya girişecekken hoparlörlerden gelen klagib müziğin tınısı içimi bir hoş etti.

Bilet almak amacıyla seyahat ettiğim firmaya gittim. En yakın saate bilet istedim. 1,5 saat sonra var dediler. Diğer firmalara da sordum 45 dakikası kalan bir otobüse bilet aldım. Aylardan yaz olmasına rağmen titriyordum beyler. Bu titremem açlığımdan ileri geliyordu. Bir cafeye girdim ve mercimek çorbası istedim. Bir tane yetmedi. ikincisini de içtim. Bu sırada otobüsün gelmesine 12 dakika kalmıştı. Tuvalete girdim.
Gelen otobüse atladım ve şehrime doğru yol aldım. Zeynep'ten ardı ardına mesajlar geliyordu. Hiç birisine cevap vermedim. Engellemedim de. O çaresizlik akan mesajları okuduğumda tuhaf bir şekilde zevk duyuyordum. Bana yalvarması, af dilemesi iyi geliyordu. Hadi diyordum her mesajda. Daha ileri gitmelisin. Bu yaptığın işten pişman olduğunu göstermek için intihara girişmelisin belki. Ama size ucuz kurtuluş yok.

Her neyse, yurdun kapısından girdim. Yurdun sahibi kapıda karşılamış, demli bir çay ikram etmişti. Hal hatır sorma faslından sonra yorgun olduğumu, duş alıp yatmak istediğimi söyledim. Odamı gösterdiler. Hazırlık muaf sınavların olduğu zamanlar olduğundan en erken gelenlerden biri olmuştum. Diğer fakültelerin açılmasına daha bir hafta vardı. Kafamda tasarladığım üzere öncelikle bavuldaki kıyafetleri dolabıma yerleştirdim. Soğuk suyun ferahlatıcı etkisine kendimi bıraktım ve derin bir uyku çektim. Uyandığımda hava kararmıştı. Yemek servisi 3 gün sonra başlayacaktı. Bu yüzden yemek yemem gerekiyordu. Beyaz bir tişört, siyah pantolon, taban tarafı beyaz diğer bölümü siyah ayakkabılarımdan oluşan kombini giyip saçlarıma vakit ayırdım. Yatmadan önce duş aldığımdan şekil verilebilecek durumdaydı fakat hafifçe ıslatıp fön çektim. Wax ve sprey ile dondurduktan sonra aşağı kata indim.

Biraz daha dolaştık ve oradan ayrıldık. Sana bir kahve ısmarlamak istiyorum. dedi Özsüt'e girdik ve sessizce kahvelerimizi yudumlamaya başladık.

Zeynep ile sessizlikte bile sürekli bir paylaşım içerisindeydim. Gerek gözler, gerek dudaklar, gerekse aranıp duran korkak ellerimiz sürekli bir şeyler anlatıyordu.

Samimiyetine ve pişmanlığına inanmıştım. Hatta sevgisine de inanmıştım ama hazır değildim. Onu sevmeye, kokusunu daha sık duymaya hazır değildim.

Zeynep dedim. Burada yeni bir hayat kurmaya çalışıyorum. Bu hayatın içerisin de sen de olacaksın kuşkun olmasın. Ama bir daha bu sabahki gibi emrivakilerle karşıma çıkma.

Başını önüne eğdi. Gözlerime bakmaya korkuyordu. Baksa ağlayacaktı. Ne yeriydi ne de zamanı. Karşısından kalkıp yanındaki sandalyeye oturdum ve sarıldım. Beni yanlış anlamamasını söyledim. Her ne kadar anlamıyorum dese de sesinde bir kırgınlık başgöstermişti. Bu sabah hevesle bir incelik yapmış, ben o inceliği boğazına bir yumru gibi oturtmuştum.

Ve her güzel günde olduğu gibi, bu günde de ayrılık vakti gelmişti. ikimiz de metroya bindik. Benim kartımı yine o bastı. Fakat tersi istikametlerde gelen trenlere bindik ve Bornova'nın yolunu tutmaya başladım.

Hilal istasyonundan baktığında çevreye, keraneyi, ve hemen üstünde bir ışık seramonisi görüyordunuz. Güzel bir manzara yani *

Ve panpalarım söylemeden geçemeyeceğim ki. Gerek otobüste, gerekse vapurda kitap okuyan insanlar çok fazla bu şehirde. izmirli panpalarım gurur duysun. izmirli olmayanlar ise örnek almaya çalışsın.

Girdim yurda. Ezgi yine ortalarda yoktu. Ani bir kararla kızların bulunduğu kata çıktım ve Ezgi diye bağırmaya başladım. Tabi çığlık çığlığa da bağırmıyordum.
Birkaç seslenişten sonra koridora çıktı.

Ona nasıl olduğunu sordum. iki gündür ortalıkta yoktu. Hastaymış. Bütün gün uyumuş vs vs. Zaten halinden belliydi. ilaç alıp almadığını sorduğumda bitkisel çaylardan içtiğini söyledi. Eczaneler de kapanmıştı.

Ateşi ve mide bulantısı vardı. Yatağa girip dinlenmesini, açık eczane bulup ilaç alacağımı söyledim. Her ne kadar ısrar ettiyse dinlemedim ve yeniden sokağa çıktım. Çevrede sadece 1 tane eczane vardı ve o da nöbetçi değildi.
Keşke acile zütürseydim diye iç geçirdim. Ben ilaçları alayım da iyileşmezse zütürürsün Hopotis diye kendi kendimi teselli ettim. Bütün bunları yaparken hiçbir farklı amacım yoktu beyler. Sadece suçluluk duyuyordum. Neden suçluluk duyuyordum? Onu bile bilmiyorum. Sadece suçluluk. Okunduğu ve yazıldığı gibi.
Bir minibüse bindim ve soluğu küçükparkta aldım. Bornovada olanlar bilir. Midyeci Amcam' diye bir midye tezgahı durur playstation salonlarının olduğu sokağın başında. Hemen onun karşısındaki eczane nöbetçiydi..

Eczacıya Ezgi'nin şikayetlerini anlattım ve buna uygun bir ilaç vermesini istedim.

Zaman havuzuna bir taş atmıştık dalgaları genişlemiş ve sonunda bizi ileriki günlere taşımayı başarmıştı. Sınıftaki az sayıdaki kızla muhabbeti ilerletmiştim. Fakat arkadaşlığın sözü etmeden arkadaş gibi yaklaşıyordum onlara. Öyle ya daha sonra işime yarayabilirdi. Küçük Oyunlar'a girişmiştim bir nevi. Fakat kendim olmayı da korumayı başarmıştım.

Bir gün bizim sınıftaki sessiz elemanla ( bizim yurttan olan )

Kütüphanenin önüne gittik. Çay makinesinden çay alıp müsait bir yere oturduk.
Havadan sudan, yurdun durumundan, sınıfın kasvetinden söz ederken köşede yalnız bir zenci gördüm.

Daha çok vakit geçmemişti ve ben hangi akla hizmet olduğunu bilmeden ingilizceyi çözdüğümü düşünmeye başlamıştım. Dürttüm bizim elemanı. Bak şimdi dedim. Nasıl ingilizce konuşacağım. Kafa sallamakla yetindi.

Gittim zencinin yanına ve ingilizce konuşmaya başladım. O da bana cevaplar veriyor, tam anlamamakla birlikte. Oğlum Hopotis çözmüşsün sen bu işi diyordum kendi kendime.

Derken, bu zenci eleman cümle arasında : Boşuna zorlama istersen birader. Ben Türkçe biliyorum. istersen sizin dilinizde konuşalım dedi. Ulan arkadaş böyle şeyler de hep benim başıma geliyordu. Rezil olmuştum. Konuşacak takatim kalmamıştı. iyi günler dileyip ( türkçe olarak ) Başım önde ayrıldım oradan.

Yahya Bey'den gerekli tavsiyeleri aldıktan sonra tekrar çıktım ve (artık bir nebze ifşa olduğumuza göre yeri söyleyebilirim). Küçükpark tarafına giden minibüsü beklemeye başladım.Öğrenci Kartım için gerekli olan başvuruyu yapmamıştım. Bu yüzden elimiz mahkum minibüsle gidecektim. Zaten çok uzun sürmüyordu. Kayıt günü, ailece gittiğimiz gevrekçiye uğradım. 2 tane yağlı boyoz sipariş ettim. Tam karşımda bir çift hararetli bir tartışmaya girişmişlerdi. Kadın mini etek giymişti. Abazan tavırlarım olmadığı halde gözlerimi alamadım. Kadın da onu dikizlediğimi farketmişti sanırım. Bana bakıyordu. Suçluluk pgibolojisiyle başımı öne eğdim. Bana bakmayı kestiğinde tekrar baktım. Gördüğüm manzara kısa süreli şok geçirmeme neden oldu. Kadın masanın altında duran bacaklarını aralamış. Hazinesini gözlerimin önüne sunmuştu. Beyaz bir külotun yana doğru hafifçe kıvrılmıştı. Vajinasının dudakları belli oluyordu. Cesaretim geldi ve gözlerimi kaçırmadan bakmayı sürdürdüm.

Filmden sonra bir kez daha aynı sahne yaşandı. Ama bu kez sevgilimin yatağındaydık.
Her sabah burada açıyordu gözlerini doğan güne, her gece burada kapıyordu. Kimbilir kaç kere ağlamıştı, kaç kere sevinmişti gelen haberlere. Kaç kere depresyona girmişti bu yatakta. Hastalandığında demek ki bu yorgana sarılmış, terler dökmüştü. Annesi dereceği bu yatakta sokmuştu koltukaltına. Burada okumuştu bana sözler paylaştığı kitapları.

Kolay şeyler değildi beyler. Bir yaşanmışlık vardı bu yatakta. Bir geçmiş vardı, gelecek bu yatak üzerinde yaşanacaktı. Dizine yattım bir süre. Bir kadının dizine yatmak... Filmlerde ve dizilerde tersini gösterirler genellikle
Ne büyük bir saadettir erkek için bileniniz var mı. Kendi kokusunu canlı duyabiliyordum. Peki ya bu zamana kadar bu yatağa sinmiş kokuları.. Bayatlamış anılar gibiydi. Bir fotoğraf karesi dondurur ya herhangi bir anı. Bu yatak kim bilir kaç kere dondurmuştu Zeynep'i