insanlara anlık tedirginlikler yaşatıyorum

şehirlerarası otobüste yanıma istisnasız guatemala'dan dün salınmış modunda dünyadan bihaber bir amca oturuyor. bu tam yarı uyuklayıp hafiften de horlamalara başladığı sırada kek ve kola alayım, teşekkürler. diyorum. servis var sanıyor bir doğruluyor böyle. kalktığında ne ayak? der gibi bakıyor suratıma. sert ve beyaz türk bakışlarımla düşüncelerini kelimelere dökmesi için cesaret vermiyorum. deli sanıyor. yol boyunca o tedirginliği yaşıyor. bu yatarken rahat etmek için hareket ettikçe off falan diyorum fısıltı ses tonuyla. bakışını çevireceği sıra kulaklıkla uğraşıp ona ofluyor gibi yapıyorum. o uykuya dalmaması için 1 saat kadar böyle direniyorum.

herhangi bir kişiye memleketini sorar, şuralıyım deyince olsun :/ cevabını veririm.

giriyorum bir bakkala, merhabalar amca camel soft bulunur mu acaba? diyorum. bu ayı normalde cevap bile vermeyip elini sigaraya uzatmak yerine tabi falan diyor böyle yalandan bir gülümsemeyle. o anda he iyi ver bakalım bir tane, acele! diyorum. bir an duraksıyor böyle. atar yapmaya bile zamanı olmuyor. o 10 saniye sonra unutuyor gidiyor, ben de gelip buraya yazıyorum. çok hınzırım .ddddd

ortamda biri roman ya da sinema edebiyatı yapıyor. işte şu filmin şurası şöyle bıdı bıdı. böyle durumlarda kullandığım bir kalıp var: bak benzer bir film var avustralyalı bir yönetmenin neydi yahu adı... ? diyorum. hmm mmm avustralyalı aslında şu olabilir hmm falan başlıyor bu denyoluğuna.map of breakheartdı hah hatırladım o filme ne diyorsun abi? diyorum böyle zaten izlediğini varsayarcasına. o da tabilan izlemem gereken bir filmmiş demek'' moduna girebilecek bir ergenlikte oluyor genelde. aa evet şöyle böyle falan bir iki kelime geçiştirmeye çalışıyor. o an patlatıyorum: pardon be benim dediğim diziydi yahu.. hay allah * falan böyle sevecen bir gülümseyle. ve mission completed. denyomuzun surat ifadesi kullanıma hazır. deneyin %100 çalışıyor.

bir cafede falan hesap öderken hesabın küsüratını sonradan aklıma gelmiş gibi yapıp ayakta bozuk paralarla tek tek bırakıyorum masaya. aynı anda garsonun biriyle kesişiyorum. bahşiş bıraktığımı sanıyor. mekandan çıkarken omzuna babacan bir tavırla dokunup, efendi efendi yoluma gidiyorum.

yine otobüste ön koltuklardan birinde bir çocuk varsa bana bakıp şirinlik yapıyor oy oy oy dememi bekliyor falan. tiksinir gibi bakıyorum çatık kaşlarımla. böyle düşüyor suratı. ara ara kesmeye başlıyor beni. o an normal suratımı değiştirip yine ona sert bakmaya başlıyorum. tepkimin ona olduğunu anlıyor. kimisi tek başına yaşıyor drdıbını. durumu annelerine aksettirenler de oluyor. onların da annesi dönüp baktığında önümdeki ekrana bakıp çatıyorum kaşlarımı. süreç kısır döngüye dönüyor. en az yarım saat annesi çocuğu kaşlarımı ona çatmadığım hususunda ikna etmeye çalışıyor.

simaen tanıştığımız ya da birkaç kez tesadüfen aynı ortamda bulunduğumuz insanlarla yolda, belde, bir yerde karşılaştığımızda selam versem mi? gerginliğini yaşadıklarını fark ettiğim an bitiyorum yanlarında. karşim nasılsın ya .d diye giriyorum lafa. gereksiz bir samimiyetle 1 - 1.5 dakikalarını tedirginlikle süslüyorum.

alışveriş yapacağım zaman züt kadar bakkalıma gidip pastavilla makarna sosu var mı? ya da kabartma tozu bulunur mu? gibi cevabı belli sorular soruyorum. o artist ses tonuyla yok kardeşim. dedikten sonra yürüme mesafesindeki migrosa gidiyorum. migrostan (ekmekler, cipsler, sigaralar beyaz poşet, görünür şekilde) 3 poşetle dönerken dükkanın önünde oturan artistle göz göze geliyoruz. o an makarna sosu için kaçana bak :/ surat ifadesini anbean okuyorum.

zabıta, genç memur falan varsa etrafta, ortam büfe yakınıysa ve yeterince işsiz bir anımsa sırt çantamı yere bırakıp hızlı hızlı yürümeye başlıyorum panikle. 3 saniyelik kısa panikleri büfede durmamla son buluyor. güneş gözlükleriyle kestikleri van damme pozunu 3 saniyeliğine dramatik bir şekilde sarsıyorum.

zaten bugün yolda yürürken hiç tanımadığım biri selam verdi lan. ama tanışmıyoruz yani eminim ahaha. ya da herifin biri suratıma gülümseyerek üzerime yürüdü, birine benzetti herhalde, garip. diye arkadaşlarınıza bahsettiğiniz o kişi benim.

başka bir apartmanda herhangi bir eve gittiysem bilerek önce yanlış zile basıyorum. misafirliğe gittiğim insanlar bekar ya da öğrenci oluyor genelde. kapıyı açıp kapıda bekleyen alakasız kişiye pardon ben x e gelmiştim de, yanlış basmışım. deyip özellikle kime geldiğimi belirtiyorum. hem yanlış bastığım zilin sahibi akşam akşam ne ayak diye anlık tedirgin oluyor, hem misafirliğe gittiğim kişiyle ilgili geleni gideni bitmiyor. algısı yaratıyorum. özellikle kadınsa arkadaşınız çok işlevsel bir yöntem.

arkadaş ortamında uzaktan tanıdığım ya da önceden isim olarak bildiğim biriyle tanıştırıldıktan bir süre sonra sen hiç de öyle değilmişsin yahu. sevdim ben seni. derim. nasıl değilmişim? ne diyorlar ki? eheh. falan demeye başlar istifini bozmadan sorgular durumu hemen. öyle derken yani... of saçmalıyorum be cümle kuramadım ahah. ne diyecekler? iyisin iyisin. gibi cümlelerle bağlarım durumu ve cümlemi bitirirken ortamdan belirlediğim herhangi bir arkadaşa bakarım. o andan sonra yeni tanıştığım kurmaya başlar kafasında ve uzun süre içten içe ayar olur diğer kişiye.

bakkal zütümü ellerken neler hissetti acaba

dışarıdan yemek söylediğimde arkaya çok hafif bir ferre seslendirmesi açarım böyle. kuryenin yüzünde gereksiz bir sululuk fark edersem ters ters bakar yılmaz özdil yazısı paylaşır edasında bir aksilikle iyi günler! derim. daha sonra yemeksepeti.com da yemek çok güzeldi. fakat teslim eden arkadaşlarla ilgili politikanızı yeniden gözden geçirmenizi dilerim. yazarım. işten kovulmaz, ama 2. bir hatası göze batar böylece. bu muallakliği yaptığım yerlerden tekrar yemek söylemem zaten.

komşum var selim abi. 7-8 gibi anca ulaşır eve. canımın sıkıldığı bazı akşamlar aynı yöntem, farklı argümanlarla zaman zaman rahatsız ediyorum. abi bugün 2 memur arkadaş geldi seni sordu, işte yarın gelin dedim. neden geldiklerini söylemediler. ya da ne olsun be abi yakıt zamlanabilirmiş gelecek ay, o sıktı biraz canımı işte... 50 tl birden hem de. neyse yine aramızda kalsın da, şimdiden şey etmeyelim. falan gibi. yakıtı değil de memurları, yöneticiyi falan sorar sonradan. onlar yeniden gelmediler, bana geldiklerine emin misin? diye. amaaan boşver be abi memur falan gelse bana gelir yani eheh. deyip kafasında şüpheler uyandırırım.

bu başlık kendini imha edecek siz neyin reservindesiniz amk

1 liralık şey için cebimde varsa 100 uzatıyorum. adamın morali bozulurken aaa 1 tl olcaktı diye gülüyorum... tam umutla beklerken yokmuş diyorum

sokakta @1 i gordugumde hizlica koluna girip napiyon kanka diyorum. beni tanimadigi icin sen kimsin falan derken. lafini yarida kesip annen evde mi diyorum. evet diyince tamam kanka ben sizin evdeyim diyip kosmaya basliyorum. arkamdan kosarkenki suratinin aldigi sekli gormelisiniz ahahahaha.

--spoiler--

insanlara anlık tedirginlikler yaşatıyorum bilirsiniz böyle zekiliklerim vardır

--spoiler--

Oooo kim gelmiş