insanlara anlık tedirginlikler yaşatıyorum

arkadan çok sövüyordur ama panpa

bakkal zütümü ellerken neler hissetti acaba

bir cafede falan hesap öderken hesabın küsüratını sonradan aklıma gelmiş gibi yapıp ayakta bozuk paralarla tek tek bırakıyorum masaya. aynı anda garsonun biriyle kesişiyorum. bahşiş bıraktığımı sanıyor. mekandan çıkarken omzuna babacan bir tavırla dokunup, efendi efendi yoluma gidiyorum.

hmmmmmmmmmmmm

zabıta, genç memur falan varsa etrafta, ortam büfe yakınıysa ve yeterince işsiz bir anımsa sırt çantamı yere bırakıp hızlı hızlı yürümeye başlıyorum panikle. 3 saniyelik kısa panikleri büfede durmamla son buluyor. güneş gözlükleriyle kestikleri van damme pozunu 3 saniyeliğine dramatik bir şekilde sarsıyorum.

simaen tanıştığımız ya da birkaç kez tesadüfen aynı ortamda bulunduğumuz insanlarla yolda, belde, bir yerde karşılaştığımızda selam versem mi? gerginliğini yaşadıklarını fark ettiğim an bitiyorum yanlarında. karşim nasılsın ya .d diye giriyorum lafa. gereksiz bir samimiyetle 1 - 1.5 dakikalarını tedirginlikle süslüyorum.

Oooo kim gelmiş

Devam et uygulayacam hepsini

ortamda biri roman ya da sinema edebiyatı yapıyor. işte şu filmin şurası şöyle bıdı bıdı. böyle durumlarda kullandığım bir kalıp var: bak benzer bir film var avustralyalı bir yönetmenin neydi yahu adı... ? diyorum. hmm mmm avustralyalı aslında şu olabilir hmm falan başlıyor bu denyoluğuna.map of breakheartdı hah hatırladım o filme ne diyorsun abi? diyorum böyle zaten izlediğini varsayarcasına. o da tabilan izlemem gereken bir filmmiş demek'' moduna girebilecek bir ergenlikte oluyor genelde. aa evet şöyle böyle falan bir iki kelime geçiştirmeye çalışıyor. o an patlatıyorum: pardon be benim dediğim diziydi yahu.. hay allah * falan böyle sevecen bir gülümseyle. ve mission completed. denyomuzun surat ifadesi kullanıma hazır. deneyin %100 çalışıyor.

sokakta @1 i gordugumde hizlica koluna girip napiyon kanka diyorum. beni tanimadigi icin sen kimsin falan derken. lafini yarida kesip annen evde mi diyorum. evet diyince tamam kanka ben sizin evdeyim diyip kosmaya basliyorum. arkamdan kosarkenki suratinin aldigi sekli gormelisiniz ahahahaha.

reserved ulan

tuttum bu bini. rezerved

rezerve

@10 onu ben de yapıyorum mk

şehirlerarası otobüste yanıma istisnasız guatemala'dan dün salınmış modunda dünyadan bihaber bir amca oturuyor. bu tam yarı uyuklayıp hafiften de horlamalara başladığı sırada kek ve kola alayım, teşekkürler. diyorum. servis var sanıyor bir doğruluyor böyle. kalktığında ne ayak? der gibi bakıyor suratıma. sert ve beyaz türk bakışlarımla düşüncelerini kelimelere dökmesi için cesaret vermiyorum. deli sanıyor. yol boyunca o tedirginliği yaşıyor. bu yatarken rahat etmek için hareket ettikçe off falan diyorum fısıltı ses tonuyla. bakışını çevireceği sıra kulaklıkla uğraşıp ona ofluyor gibi yapıyorum. o uykuya dalmaması için 1 saat kadar böyle direniyorum.

yine otobüste ön koltuklardan birinde bir çocuk varsa bana bakıp şirinlik yapıyor oy oy oy dememi bekliyor falan. tiksinir gibi bakıyorum çatık kaşlarımla. böyle düşüyor suratı. ara ara kesmeye başlıyor beni. o an normal suratımı değiştirip yine ona sert bakmaya başlıyorum. tepkimin ona olduğunu anlıyor. kimisi tek başına yaşıyor drdıbını. durumu annelerine aksettirenler de oluyor. onların da annesi dönüp baktığında önümdeki ekrana bakıp çatıyorum kaşlarımı. süreç kısır döngüye dönüyor. en az yarım saat annesi çocuğu kaşlarımı ona çatmadığım hususunda ikna etmeye çalışıyor.

@17 güzeldi

reserved değerlenir.

reserved

edit:belki değerlenir