inci itiraf

Hediye almaktan çok, hediyenin paketini açmayı seviyorum.

ayni kisiyle uc farkli yerde yeniden tanistik.
her defasinda kendini farkli birisi olarak tanitti.
hikayelerdeki tek tutarli sey ise ismiydi.
bozmadim.
onla beraber oynadim.
ve eminim 4.su de olacak.

geceleyin bir şeyler beni çarptı galiba. odam ekmek kırıntısından geçilmiyor. ayakta koştur koştur kahvaltı yaparım genelde ondan mıdır nedir! bağırış koptu ve ardından derin derin nefes aldılar. sonra uyandım ulan uyanmama rağmen aynı şey yine oldu. eklemlerim kitlendi sağa sola dönemiyorum. kalktım elimi yüzümü yılarken su içerken bile soğukta kalmış ıslak köpek gibi titredim. ne lan bu?

madem burası itiraf şeysi o zaman yaptığım şeyi anlatacağım.

daha önceki entarilerimde sevişen alt komşum ve çok güzel inleyen hatundan bahsetmiştim. bizim akrabalardan birisi mi ne ölmüş bizimkiker oraya gittiler. ben de gözlerimi tavana dikmiş melül melül bakıyorum. biraz süre geçtikten sonra o ilahı kapı gıcırtısını duydum. evet bunlar onlardı. işte yine yapacaklardı. biraz sohbet ettikten sonra yatağa geçtiler. gün bugündür deyip çıakrdım takım taklavatı onların sesine osbir çektim. kim beni yargılayabilir ki abi. her şeyden elini ayağını çekmiş koyvermiş çirkin bir adamdan ne beklenir. elimi giberken kadınının neye benzediğini tahmine tmeye çalıştım hep. bu kadar güzel inliyorsa güzel olmalıdır diye aklımdan geçirdim. alalhım ne olur inlemesi kadar kendisi de güzel olsun.

hayatında bir daha görmeyeceğin insanlar için hayatımı karartığım gerçeğine bir türlü alışamıyorum. daha doğrusu bu kadar aptal olduğumu kabullenemiyorum. tek taraflı ilgi ile hiçbir şey sürmez mevzubahis 2 kişiyse. nefret ediyorum seni arayacaktım lafından.
sonra bu insani ilişkiler şeysinde gerçekçi olamıyorum bir türlü. tamam insanlar gelecekler gidecekler ama kalıcı olmama gerçeği karşısında her şey değerini yitiriyor.

bu ve bunun gibi başlıkları her görüşümde son entrylerden bazılarını okumadan eksiliyorum. çok zevkli. itiraf ne mınakoim.

Tarot, insanın vücuduna zehir bulaşması gibi bir şey. Bir kere bulaştın mı ayrılamıyorsun. 4 yıldır yastığımın altındalar, onlarla yatıyorum. Aklıma takılan seyler olduğunda hemen elim onlara gidiyor. Şimdiye kadar yanıltmadılar. Hayata kartlardan bakmak... avantaj ya da dezavantaj ama kesinlikle bağımlılık...

Elimi kestim biraz once.
Yikamak icin lavaboya gittim.
bu ani daha once yasamistim. Bundan kisa bi sure once.
calistigim yerin lavabosundayim. Ellerimi yikiyorum. Kan yavas yavas temizleniyor.
Bes dakika oncesini düşünüyorum.
Kavgayi.
Hayir kavga eden ben degilim.
yaralanan da ben degilim.
Kan bana ait degil
Ama olabilirdi.
Son zamanlarda ayirmaya calistigim kacinci kavga bilmiyorum. Bu seferki kadar ciddi degillerdi.
En azindan bicak yoktu ortada.
kavga eden cocuklardan biriyle daha onceden defalarca konustum.
nasihat vermek icin degil. Bunun icin yeterince olgun oldugumu düşünmüyorum zaten.
anladigimizi dusunmustum birbirimizi.
ya da bi anlik sinir galip geldi.
son zamanlarda nadiren sinirleniyorum. Sinirlendigim anlarda ise 10 dakika sonra her sey normale donecek diye kendimi teskin ediyorum. Ayni seyi gergin oldugumda da yapıyorum.
Ise yariyor.
sanirim daha az empati kurmam gerekiyor.
Ve herkesin kendisi istemedigi surece kurtarilamayacagini kabul etmem.

jane her başlığa "sıkıcı" yazarken anlayamamışız.

evimde kalan kızı iki gündür gibmiyorum.

Hayatımda yaşadığım ne kadar kötü olay varsa hepsi tek tek gözümün önüne geldi bu gece. Birini beynimden atmaya çalışırken diğeri başladı. Uykusuzluktan gözlerim batıyor ama uyuyamıyorum.

Sahi, derdi olan herkes saat ayırt etmeksizin beni arayabiliyorken ben niçin kimseye bu kadar güvenemiyorum?

bugün de saati 1 saat ileri almayı unuttum.

sabahın yedisi. ben yine uyuyamadım. sabahları daha bir üzgün oluyorum. hiçliğin ortasında dünyevi dertlerle tıka basa doluyken kaçacak bir yer bulamamak bahanelere sığınamamak.

forumlar zamanında tanıştığım biri vardı. neredeyse 9-10 sene olmuştu belki daha fazla. ben biraz paranoyak adamım ve yabancı insanlara karşı bir türlü güven duyamam. kendimi kaybettiğim ucuz şaraplara gömüldüğüm belki de kendime son verecekken attığı bir mesajla hayatımı değiştiren bir insanı hatırladım sabah sabah. iki üç mesaj sonra telefon numaramı verdiğimi ertesi gün attığı kısa mesajla fark etmiştim. ulan kaç sene mesajlaştık bir kere bile açıp konuşmadık. öylesine taka battığım zamanlar oldu ki duymak istediklerimi sanki benmişim gibi yazdığı için şizofren olduğumu filan düşünmüştüm.
mızmız çıtkırıldım hemen vazgeçen zora gelemeyen her şeyden yakınan en ufak bir şey olsa bile koyveren memnuniyetsiz kendiyle didişen kendinen nefret eden yarak gibi bir insan olan beni hayata tutunmamı sağladı. eğer o olmasaydı herhalde ne okulu bitirebilir ne de şuan bunları yazıyor olurdum. benle buluşmak isteyince benle hayalleri olduğunu duyunca biraz tedirgin oldum. mesajlarına terso cevaplar verdim. bazen hiç cevap atmadım. o yine de vazgeçmedi yoksun bırakmadığı dostuluğundan. olum çok saçma değil mi ya hayatında görmediğin ve göremeyeceğin bir insanın senin hayata tutunman için çabalaması. onu ben sanmam bu yüzden. ben onu arayıp sormasam da onu habersiz bıraksam da ayda birkaç kere beni yoklardı. 1 seneyi aşkın zamandır ondan haber alamıyorum. yeni numaramı bilse yine beni yoklardı. tam bir salak ve unutakan mal olduğum için telefonunu bir yere kaydetmek aklıma gelmedi. onu ne kadar özlediğimi fark ettim bu sabah. dedim ya yarak gibi adamım ben. ondandır bu arayıp sormamalarım.
ama eminim hayatı çok daha güzel gidiyordur. benden uzaklaşınca insanların ahautınlarının ne kadar güzelleştiğini ve yola girdiğini fark ettim. lanetliyim ayol ben.
ne olur dünya'ya astreoid filan çarpsın da dünyadaki yaşam yok olsun.

https://www.youtube.com/watch?v=Kjo5pj2PnWk

metronun son durağındaki otoparktaydım az önce. yaktım bi sigara, açtım o şarkıyı. metrodan inenleri izledim. sonra şarkıyı başa alıp bi sigara daha yaktım. iyi miyim değil miyim bilmiyorum. neler olup bittiği konusunda da bir fikrim yok. düşünmek istemiyorum.

insanların içerisinde devamlı büyüyen, şu güvensizlik hissine çözüm üretmek adına, isviçreli bilim adamı olmak için, türklüğümden bile vazgeçebilecek durumdayım.

kadınların hepsinden değil yalnızca olgunlarından hoşlanıyorum. sebebi yok bilmiyorum

Yan odaya gidemeyecek kadar sarhoşum kalkmaya çalışırken geri düştüm ama burda uyumak güzel bir fikir değil diye düşümerek gülüyorum

geçen cuma 179 dakika çaylak kaldım.

aylar sonra ilk entryi buraya giriyorum... uzun zamandır şirkette internete konulan daralma yüzünden sözlüğe giremiyordum, bilgi işlemi sıkıştırman sonunda işe yaradı. "abi yapamam izin alın açayım" diyen adam kendiliğinden salmış siteyi.

selamın aleyküm...

tabi bu arada ayı gibi itiraf birikti.

insanlardan çabuk soğuyorum yaptığı kötülükler aklıma geliyor.
güvenme problemim var insanların iki yüzlü olduklarının farkına varıyorum

Bazen,- buaralar çoğunlukla- ' yettteeerrr' diye bağırmak istiyorum.