inci itiraf

hayatımda benden bir şey bekleyen tek kimse beni doğuran kişiydi. şimdiyse her ne kadar belli etmemeye çalışsa da benden yana olan ümitlerini yitirmiş gibi. üzülsem de yapabilecek bir şeyim yok. nefes almamın yegane sebebi o şuan.
evden çıkmıyorum 1 sene filan oldu belki daha fazla belki daha az hatırlamıyorum. soruyor bana ıslak gözlerle sen neden böyle oldun oğlum diye. en sonda söyleyeceğimi en başta söylemek isteyip üzülür diye yapamamak...
hiçbir zaman işler yoluna girmeyecek. ömrümün sonuna kadar böyle gidecek her şey. keşke değiştirebilseydim. insan her ne kadar kabullense de hiçbir zaman sevilmeyecek olması canını acıtıyor. hiçbir zaman bir şeyler başaramayacağını bilmek insanın ciğerlerini yakıyor. öylesine dünyaya gelmiş yaşarken olup olmadığı farkına varılmayan bir insanın ölümü trajik değil bizzat o insan için sevinilecek bir şeydir. hüzün benim başlangıcım can yoldaşım en yakın arkadaşım sevgilim sonum...
umarım bir daha buraya gelmem. umarım son gelir.

https://www.youtube.com/watch?v=Kjo5pj2PnWk

Gecen hafta bi sey yaptim.
ne kadar etik oldugu sorgulanabilir.
ama iyi niyetimden dolayi ahlaki acidan geleneksel duzeyde bir eylemdi.
bi kac gun once hareketin olumlu sonucunu gördüm.
Ilk kez konustu benle. Aslında ilk kez sesini duydum sinifta.
Icine kapanik bir ogrenci. Son derece utangac. Ozguveni ekgib. Onun gibi ogrencilerim daha once de oldu.
Ve biraz ilgi ve cesaretlendirme ile neler olabileceğine tanik oldum.
yardim etmek istiyorum onlara. Bi tur koruma sahiplenme icgudusu olsa gerek.
Bi de su var.
yaptiginiz eylemlere bahane bulmaya calismiyorsaniz ya da mantiga burumuyorsaniz vicdaniniz rahat demektir.

huurya huur demek suc olmus aminakodumun memleketinde

olum bu ne lan herkes ağlamış duvara , ağlama duvarı mı lan burası

ben de çok dil döktüm bu başlığa zamanında her neyse

şu aralar tek yaşıyorum hazır kimse yokken takım elbise giyip aynada kendimi incelemek istedim hiç sevmem normalde daha önce hiç kendimi takım elbise içinde hayal bile etmemiştim her neyse giyindim , ablası evlenecek kız gibi süslendim saçımı falan yaptım ayna başında işte , sonra bi baktım olmuş lan

yani boy pos falan hoşuma gitti bana takım elbise nasıl yakışır lan hiç de sevmezdim

döneklik etmek yok ama

Intihar ettim geberemedim iyi mi

bir tane kızla tanışmıştım daha doğrusu hastanede karşılaşmıştık. kendini yüksek bir binadan aşağı bırakmış. günü sürekli ağlayarak bağırarak acı içinde annesinden özür dileyerek geçiyor. hem hayatta kalmanın verdiği ağırlık hem de annesine yaptığı şeyin farkındalığı kızı daha çok bitiriyordu. sürekli ameliyata alıyorlar. vücudumda diyor kırılmadık kemik kalmamış.
kız ülke standartlarına göre gayet alımlı. o sorular var ya aklımı yedi bitirdi. o anlatırken onarlca şeyi sormak istedim ama soramadım. neden yaptığını değil tabi. tüm o olanlar esnasında bilincin yerinde miydi. çatıdan aşağı kaç defa baktı acaba. kaç kere ayağını boşluğa uzattığında kendini geri attı. vücudu yere çarptığında bilinci açık mıydı tüm o acıyı hissetmek nasıl bir duyguydu. soramadım amk ne bunları ne aklımdaki diğer şeyleri soramadım. kız çok güzeldi lan. o bile intihar edebildiyse ben bu halimle niye tereddüt ediyorum ki.
uzun zaman farklı bir şeyler yapmamakl da farklı insanlar görmemek insanda her gün aynı günü yaşıyor hissi uyandırıyor. ergenler bilmez öyle bir tane film vardı zamanında. adam sürekli aynı günü yaşıyordu. akıl sağlığı çok önemli zaar.

insanlar kendilerine ne kadar dönerlerse o kada iyi galiba. düşününce en ufak bir beklentinin insanda yarattığı acı ve belirsizlik hissine hiçbir şey değmez bu hayatta. hiçbir şeye sahip değilken ve olamayacakken kendini bırakmak koyvermek en güzel seçenek gibi duruyor. iç huzuru sağladığına dair garantisi yok.
bir an önce kardeşimin başına gelen bana da gelsin. 20 senedir yerinde olmak istediğim tek insan...

gırtlağıma kadar taka battım

Bazıları uykumuzu gibiyor. Ve bunu tek mesajla başarıyor

Konusmaliyim.
anlatmaliyim.
cunku anlatinca cozulecek. Ben cozulecem.
belki anlatmamaliyim.
hayir anlatmaliyim.
Ama herkese anlatmamaliyim.
anlamiyorlar.
hayir ergen degilim. Beni anlamiyorlar olayi degil bu.
sadece yeterli vizyona sahip degiller.
cok kliseler.
kaygan zeminde yuruyen ya da agaca tirmanan birine dikkatli ol derken kadar kliseler.
gereksizler.
-dusup kafami kirmayi planliyordum zaten!
Neyse konu bu degil.
Birisi size nasilsin diye soruyorsa nasil oldugunuzu merak ettikleri icin degil sadece nasil olduklarini anlatmak istiyorlar.
Insanlarin samimiyetsizliginden kendime siginiyorum!
Konu bu da degil.
aslinda konu yok.
Uyuyamiyorum yine.
hic kendi sesinize uyandiniz mi? Kendi cigliginiza?
kabuslari saymiyorum bile.
uykuya dalmam uzun zamanimi aliyor.
bu sure icerisinde düşünüyorum.
Ve sorduğum sorularin cevaplarini bu surede alıyorum.
Bu acidan iyi.
Bilmiyorum.
Belki bu yuzden dalamiyorum.
ve korkuyorum.

Aslında korkmak iyidir degil mi?
Yani sizi harekete gecirir.
rahat alaninizdan cikmanizi adim atmanizi saglar.
yanlis olan seyleri duzeltebilirsiniz.
Size gore hersey yolunda giderken yanlis olani gormek mumkun mu?
Herşeyin yolunda oldugu bir hayat mümkün olabilir mi ki?
hayal gucum genistir ama bunu dusunebilecek kadar genis degil sanirim.
neyse yanlislari görmeye donersek.
gormek sart.
fakinda olmak ya da farkindalik yaratmak.
aranızda kahraman olmak isteyen birileri varsa bi adim one cikabilir.
Gidin birilerinin kahramani olun.
belki sizin de kurtarilmaya ihtiyaciniz vardir.
bilincaltima uzanip ne varsa uste cikarmak istiyorum.
Tabi su an degil.
fazlaca yorgunum bunun icin.
aranızda fazla eteri olan var mi?

ulan bir kaç gündür ekşide takılıyordum da nasıl bir ortam o ya. kendini herkesten üstün gören, kibirli, egoist, okumuş ama cahil, her şeyi kendi doğrularına göre yorumlayan çok insan var.

e şimdi oradan çıktım inciye geldim seviye yok dıbına koyim. ilkokul ortaokul seviyesinde ilerliyor muhabbet. bir ekşide tartışılan konulara açılan başlıklara bakıyorum, bir buraya. ne diyim amk.

umarım serkan sözlüğün şu halinden memnun değildir, umarım bir şeyler yapıp seviyeyi yükseltmeyi planlıyordur.

ekşide kılıçdaroğluna sorulan sorulara baktım burada cem tokere sorulan sorulara baktım çok boş var ya sözlükte. cidden boş insan çok.

yani açılan başlıkların %70'i saçma sapan şeyler. sırf geyik yapmak için trollük yapmak için açılan başlıklar. ciddi olarak açılan başlıklara bakıyorum girilen entryler :( millet birbirine küfür ettiği zaman bir şeyi tartıştığını sanıyor. seviye ya da özgürlük sanıyor. işin kötüsü marjinal olduğunu düşünüyor.

ne diyeyim sana serkan...

yalnızlığa dayanırım da, bir başınalığa asla.
yaşlanmak hoş değil duvarlara baka, baka.
bir dost göz arayışıyla.
saat tıkırtısıyla...
korkmam, geçinip gideriz biz mutlulukla,
ama; "günün aydın, akşamın iyi olsun" diyen biri olmalı.
bir telefon sesi çalmalı ara sıra da olsa kulağımda.
yoksa, zor değil, hiç zor değil, demli çayı bardakta karıştırıp, bir başına yudumlamak doyasıya.
ama; "çaya kaç şeker alırsın?" diye soran bir ses olmalı ya ara sıra...

c.y.

itiraf ediyorum..
piri reis'in dünya haritasından bir tak anlayamadım..
anladığımda döneceğim buraya tekrar.

Yalancilar ve sinsiler, mutlu olmayi haketmez hicbir zaman.

insanlar yalancılar ve onlardan nefret ediyorum. nefret ettiğim konusunda doğru söylüyorum.

ne olur yarın olmasın...

tek basına azmak cok gibik bi durum sevgili teletabi gibi uyurken.

Sıradan günlerde daha çok etek, elbise, Tayt vs giyerken, ilk buluşmaya kot ve t- shirtle gidiyorum. Maksat, 'bak bak benim için süslenmiş' dedirtmemek : s

ben hala yatmadan önce tanrı'ya bana bir bigibler vermesi için dua ediyorum.

birkac yil once calistigim okulun bahcesinde esrar ekiliydi.
insanlar gercekten ne oldugunu bilmiyor olabilir miydi?
okul dogudaydı.
pek sanmiyorum o yuzden.
ama daha iyisi bir okulun websitesinde fon olarak esrar tarlasinin fotografinin kullanilmasiydi.

dun antremanda o kadar güldüm ki karnim agridi.
hala kaburgalarim aciyor az da olsa.
tenis hocasinin duvara doğru kosup tırmanmaya calisirken kayarak asagi inmesi hala gozumun onunde.
ve topu almaya calisirkenki yapilan butun mantiksiz hareketler.
cok fantastikti.
not: olay sirasinda kimse fiziksel bir zarar gormemistir.

transformers sevdiğimi ogrenen biri tarafindan maket oyuncak hediye edildi.
ben de onu yari araba yari bumblebee olarak biraktim.
-her sey olabilir. her seyden iki yuz gram almak gerekir.

son olarak;
sevilmek kilo aldiriyor.

https://www.youtube.com/watch?v=pU6KhFWvKPM