@3 sende haklısın amk

elleri dert görmesin ama keşke döverken kafana vurmasalarmış "herkez" ne amk barzosu?

ahah @1 şuku güldüm.

ilkoldaydım. tanya adında bi sevgilim vardı. ismini hiç sormayın amk bende bilmiyorum hala niye öyleydi ismi. bunla okuldan sonra falan buluşurduk sürekli. küçüğüz pek bişey yapmıyorum ama aklımdan hep hayaller tabi. sınıfta salih diye bi arkadaşla küçük kağıtlarla yazışıyoruz. bende aklımdaki hayalleri olmuş gibi salihe iteliyorum. yalancı demeyin amk öyle anlatınca güzel oluyordu o zamanlar.ama bildiğin şöyle öpüyorum şöyle gibiyorum diye anlatıyorum.bi hocamız var deli lakaplı.bi anda bize baktı getirin o elinizdeki kağıları dedi.onu dediği anda kağıt bendeydi.tek kağıtlla yazışıyoruz ya.kağıdı avucumun içinde buruşturdum iyice ama yetmezdi. sonuçta amk kızda bizim sınıfta hoca okursa sıçtım. kağıt avucumda elim arkada tahtanın önünde bekliyorum.oda masasında bişeylerle uğraşıyor. yanımıza gelmesini bekliyoruz. bende bu arada kağıdı parça pinçik yırttım. geldi bu bize verin kağıt kimdeyse dedi. açtım avcumu.ben sana yırt mı dedim dedi. ağzımın ortasına vurunca tahtadan sektim. sekince gelişine bidaha bidaha seriye bağladı. hani salihe der gibi ona bakıyorum gözümün ucuyla.ama ona vuracak gibi değil bana asılıyor. sonra 2 tane de salihe vurdu. aldı kağıtları ben bunları birleştiremez miyim dedi oturdu yerine. benim tip kaydı. sanırım dudağım kanıyordu. kağıtlarla uğraştı bi müddet. sadece tanya yı okuyabildi. burda tanya yazıyor dedi.o an tanya ile göz göze geldik.ya işte kantinde bi olay oldu da onu yazdım falan dedim. öyle geçti. kağıtlarla eve gitti. birleştirdi mi bilmiyorum

ilk ben başlayayim bi cuma günü istiklal marşını okuyoruz bahçede marşın en son istiklaaaaaaal kısmının bitimini beklemeden 1 saniye önce 3 kişi koşarak uzaklaştık. pazartesi olmuştu sıramda oturuorum elimde adi bir kırmızı kalem ve en adilerinden olan o yeşil silgilerden var. ilk okul hocamız içeri girdi bizim adımızı söledi tahtaya çıkın dedi. korkuyordum acaba bugün ne için dayak yicez diye silgiyle kalemimi sıkı sıkı tutuyordum. avuçlarımdan ter akıyordu. 3 sene neredeyse her gün dayak yerdim ama her dayak yiyişimde ilk kez yiyecek gibi korkardım huur çocuğunun ne cetveli vardı nede yüzüğü nasırlaşmış bi eli ve her gün farklı bi stilde döverdi bizi. her neyse tahtaya çıktık hoca önümüzde eli arkada bağlı bir şekilde duruyor. aniden kavgaya girer gibi dalmaya başladı eskiden tek tek bi sıraya bağlar tokat yada kafayı tahtaya vurdurur geçerdi bu sefer farklıydı mahalledeki en belalı çocuğun 5 kişi arasına dalmasına benzer bi şekilde dalıyordu en baştaki çocuk yere düşmüştü tokatlar havada uçuşuyordu. en son tekmeyi ben yedim 2. sıraya kadar uçtum. kalem ve silgi sınıfın en sonuna kadar uçmuştu. anlamadan birinci sırada oturan kızada geçirdi bitane oda ağlıyordu. bizde ağlıyorduk dayağın korkunçluğunu gören bir kız daha ağlıyordu ama o her taka ağlardı zaten. (yalan varsa cümle alem gibsin) tüm bu dayağı 1 saniye erken davranıp istiklal marşından ayrıldığımız için yemiştik. sonrasında hayatım boyunca istiklal marşında saygı duruşundan en son ben ayrılırım.