doğum günü başladı.
ben de rüzgar'ı aradım. abime kızmıştım.bir yanlış anlaşılmaya kurban gitmek istemiyordum.
tabi açmadı.

ön kameradan kendimi çekip gönderdim. arkada mert gözükecek şekilde.
saniyesinde;

-nerdesin susamlı?
+ablamın doğum günü. gelsene buraya.
+tamam 15 dakikaya oradayım.
-neresi biliyor musun ki?
+gönderdiğin resimde tabela gözüküyor susamlı.

15 dakika sonra geldi. siniri geçmişti sanırım bana.
onun damarını bulmuştum artık.

rüzgar kapıdan girdi. gördüğümde çok özlediğimi fark ettim.
abim falan dinlemedim direk gidip sarıldım. elinde bir hediye vardı.

+hoşgeldin
-hoşbulmadım.
+biliyorum ama ablamın doğum günü. (abim de ters ters bakıyor)

ablamın arkadaşlarıyla tanıştı. yerine oturduğu an yollu kızlar kendi aralarında
kikirdeyerek fısıldaşmalara başladılar.
gözümün önünde yapmayın bari lan.

rüzgar ablama hediyesini verdi.
+çok teşekkür ederim hiç gerek yoktu.
-30 35 kişiyle doğum günü kutlayan biri mi diyor bunu (gülümseyerek)
ablam da gülümsedi paketi açtı.

8 tane eski plak vardı.

ee rüzgar çok teşşekkür ederim ama bunu çalacak bir şey yok bizde
+gramafon arabada. giderken bırakırım size.

şok oldum biraz da kızdım. yani abartılıydı. gereksizdi.

geldim özür dilerim. telefon çaldı.

devam:

abim de bozuldu o hediyeye ama nasıl olduysa bir şey demedi.
sanırım ablamın doğum günüydü diye.

mert nedense rüzgar'a yüklenmeye çalıştı orada. kalabalık içinde onu yenip küçük düşürmek istiyordu.. tüm gerginlik de buradan oldu zaten.

mert: eskiden de böyleydi. rüzgar ön planda olmayı hep sever (topluluğa doğru gülümseyerek)

rüzgar: eskiden de böyleydi hep onu geçişimi izler.
abim: kişilik önemli şey tabi...

ablamın arkadaşları durumu çaktı. ölüm sessizliği oldu. kimseden çıt çıkmıyordu.

rüzgar şöyle dönüp bir abime baktı.
sonra bana bakıp hadi kalkalım dedi.

abim:nereye pardon ablasının doğum günü.
ablam: yok canım sorun değil oturdu zaten bayağı.(ortalığı soğutmaya çalışıyor)

mert: kişilik demişken. rüzgar'da pek yoktur.

içim gıcıklandı o an.rüzgar haklıydı. insanların her zaman bir günah keçisine ihtiyacı olmuştur... rüzgar bana verdiği sözü mü tutuyordu cidden değişmiş miydi?

derken iki ihtimali de eleyerek.

rüzgar: dışarı gelsene senle biraz konuşalım (abime) (off ki ne off)
abim:konuşalım bakalım.
ben:rüzgar bak beni seviyosa... dememe kalmadı sandalyeyi çekip çıktı.

arkalarından abimden cesaret alan mert de çıktı.

devam:

allahım nolur saçma bir şey olmasın. bugüne kadar abimle iyi uzak tuttum bugün de bir şey olmasın diye içimden dua ediyordum. ablam izin vermese de ben de çıktım arkalarından.

abim rüzgar'In üstüne yürüdü sokağın tam ortasında.
abiii, rüzgaar diye koşuyordum ki mert tuttu beni. susamlı bırak hak ediyor.

ve ilk defa rüzgar'dan nefretin ötesinde soğudum.
ona doğru yürüyen ama henüz vurmamış abimin bileğinden tutup karşı barın dışardaki masalarından birine yapıştırdı. ben artık çığlık atınca ablamlar da çıktı. (o salaklar cidden sadece konuşacaklarını düşünmüşler)

o sırada mert beni bırakıp koştu. rüzgar'ı itti.
araya esnaf girdi...

abim sinirden köpürüyordu. gururu da kırılmıştı.
rüzgar tamam ama o benim abimdi.her şeyin içine etmişti rüzgar.
(değişmez değişemez böylesi)

rüzgar fazlaca sakindi. abim küfürler ediyordu. ağza alınmayacak.
rüzgar o sırada mert'e dönerek sen biraz daha sopa istiyorsun dedi...
mert bir şey demedi.
çünkü o an anladım.
benim hayatımda yanlış olan insanları tahrik eden kavgaya gürültüye sebep veren korkutan rüzgar'dı.
kendime itiraf etim. mert cevap vermedi çünkü rüzgar sosyopatın tekiydi.

esnaf ve mert abimi sakinleştirmeye çalışırken benim yanıma geldi ceketini düzelterek.
abimle olanları bile iğrençti ona öyle davranması.
ama bir de abim o haldeyken yanıma gelmesi onun bundan haz aldığını gösterdi bana.
çek git dimi o an.akşama mesaj atarsın ararsın.ama o an çek git.

yanıma geldi.

+gidelim mi?
-hayır sen git rüzgar.
+daha şile'de bu konuşmayı yaptık geçen.
-yok rüzgar ben görmek istediğimi görmüşüm.o benim abim be abim aşağılık herif. nasıl el kaldırırsın.sen kurtarılamazsın rüzgar defol git. ciddiyim defol git.
+yarın konuşalım susamlı şu an öfkelisin.
-yarın yok sonraki gün yok banuya git rüzgar.o kadar uzak ol yani benden (abimi o halde görünce içim cız etti sevgi aşk da olsa abim benim canımdır)
+haksızlık ediyorsun ve bu sefer bana yalvarana kadar dönmeyeceğim.

dedi ve tüm o bağırışmalar içinde sokaktan çıkıp gitti.

akşama devam edeceğim efenim.
evden çıkmam gerekiyor.

görüşmek üzere.

yine teoriler almış başını gitmiş.hey gidi hey.
halbuki bir kaç sayfa öncesinde işin doğrusunu anlattım. neyse valla yetişemiyorum ben size artık.

trafikte kaldık, yeni geldik eve.
bir şeyler atıştırıp geliyorum.

devam:

doğum günü saçma salak bitmişti. içimde kısa süre önce uçan kelebekler beni terketmişti.
bu sefer fazla ileri gitmişti. abim ne derse desin alttan almalıydı.
gerçekten sevseydi alırdı zaten.

nefes alan yürüyen yemek yiyen bir ölü gibiydim.
gün içinde durup durup ağlıyorum. okulda onu görünce yolumu değiştirip en yakın köşeye girip geçmesini bekliyordum.bu arada siyah bir motor almıştı.
artık okula onunla geliyordu.o da beni gördüğünde yanımdan öylece geçip gidiyordu.

burada hiç biriniz çocuk değilsiniz elbette. hepiniz az çok ayrılık acısı aşk acısı ne demek biliyorsunuz. insanın içi ölüyor. zamanla öfkeniz geçince yerine bir avuç özlem kalıyor.

her şeyiniz hayalleriniz hepsi onunla birlikte gitmiş oluyor.
kırık cam parçaları her gün boğazınızda dolaşıyorsunuz.

onun parfümü burnuma metroda, otobüste, bir yerde geldiğinde her şeyi bırakıp ona gidesim geliyordu.
büyük konuşmuştum. haklıydım da.kendime defalarca bunu hatırlattım.

yağmurlar yağdığında, gök yarılırcasına inlediğinde ben huzura kavuşuyordum.
sanki dünya beni daha iyi anlıyordu.
hava güneşli cıvıl cıvılken herkes el eleyken, evde oturup dışarıyı izlemek beni daha çok öldürüyordu.

kalan son gücümü ondan uzak durmak için kullanıyordum.
bir kaç hafta sonra rüzgar'dan mesaj geldi.

rüzgar'In mesajı: yanımdan her seferinde kafanı eğip geçmekten bıkmadın mı?

ne yazacağımı bilemedim. lafımı yemeyecektim. geri adım atmayacaktım.
ona yalvarmak mı? aklımdan bile geçmedi. insan sevdiği insanı yalvartmaz.
tüm cesaretimi topladım.ve;

ben: kararımdan memnunum. sana öyle gelmiştir. büyük egon kırılınca şaşırdın tabi. bana
ikinci defa mesaj atarsan seni tekrar engellerim.

aradı beni. açmadım.bir daha ve bir daha aradı. açmak zorunda kaldım.

ateş püskürdü telefonda.
bende bağırıp çağırmaya başladım. alttan almadım.
konuşmanın sonunda hayatını acınası hale getireceğim dedi.
-napıcaksın benim babamın patronlarına mı ulaşıcaksın. çünkü böyle berbat biri olduğunu
biliorum.
+hayır senden gülüşünü çocukluğunu alacağım.
-nasıl olacak bu dedim ama yetişmedi. kapatmıştı.

evet artık bir düşmanım vardı hem de en afillisinden.

sonraki gün okula gittim. kafamda düşünceler vardı.
yine arabayla beni alıp bir yere zütürecek miydi?
ne kadar ileri gidebilirdi.
fiziksel olarak bana zarar vermezdi heralde.

tüm bu düşünceler eşliğinde sınıfa girdim.
ders başladı. gözüm telefonda ondan bir mesaj bekliyorum.
pelin ders arasında yanıma geldi.
bir süre cümleyi ağzında dolandırdı.
ellerini koyacak yer bulamadı.

+söylesene noldu pelin?
-susamlu şeyy... duru rüzgarla çıktı .(son kısmını hızlı söyledi.bir an önce kurtulmak istiyordu cümleden)

nasıl ya... nasıl beraber çıktılar?
--rüzgar konuşmak istediğini söyledi, sen sınıfa girmeden on dakika önce çıktılar.

hayattan kendimden rüzgardan durudan her şeyden herkesten nefret ettim o an.

bu kadar basit miydi?
hadi rüzgar beni acıtmak istiyordu ama duru?

diğer derslerden sonra okulun içinde otururken rüzgar'la duru gözüktü koridorun orada.
duru durmadan konuşuyor rüzgar ise katlanıyor gibiydi.

rüzgar daha sonra yanından ayrılınca duru yanımıza geldi.
bir açıklama bekliyordum. inanmak istiyordum duruya.

-duru neden gittin onunla?
+konuşmak istedi sadece
-ne konuştu peki.
+senin canını acıtmak benimle olmak istediğini söyledi. (şoka girmiştim hayır rüzgar böyle biri zaten ama duru nasıl alınmamıştı bu duruma)
-sen ne dedin peki.
+istemediğimi söyledim.
-cidden mi?
+cidden susamlı. senden değerli değil.

duru'dan şüphelendiğim için kendime de kızdım.
en yakın arkadaşımdı sonuçta yapmazdı öyle bir şey.
içim rahatlamıştı.
ayrıca rüzgar'ın hayır cevabını aldığında o güzel yüzünü fotoğraflamak isterdim.
o gün mutluydum. arkadaşlarım ailem sadık insanlarla örülü duvarlarım vardı.
kötüler kaybediyordu. tıpkı filmlerdeki kitaplardaki gibi.
ilahi adalet olduğunu bir kez daha kanıtlıyor en önemli şeyin şu dünyada arkadaşlık dostluk olduğunu bir kez daha hatırlıyordum.

2 gün sonra; evde ağlama krizi geçirdim.

bir whatsapp mesajı;

mesaj: asıl korkulması gereken ben değilim.siz ve sizin gibiler.
iyi gibi gözüken kötüler. insanların güvenini kazanıp arkasından bir anda çekilenler.
onları cehenneme itenler...
duru'yla ne konuştuğumu bilmek ister misin?oku o zaman;
susamlıya benim senle olup onu acıtmak istediğimi söyle duru.
ve senin de istemediğini... güvenini kazan.
artık onu istemiyorum duru seninle deneyebilirz.
ama öncesinde güvenini kazanman lazım. bizim ilişkimiz gizli kalıcak.
seni zor duruma düşürmeyeceğim. sadece gider ayak onun güvenini kazan ki senle olduğum her an içim biraz daha soğusun.

duru önce güvenimi kazanmış sonra gitmişti.
ben yenilmiştim.o gece babamlar zor susturdu beni.
çok ama çok canım acıdı.

sonraki sabah berbat bir halde duru'yu aradım.

neden diyecektim sadece neden

bir kaç kez çaldı. içimden kapatmayı bile düşündüm ama telefon bir açıldı.
-günaydın( rüzgar'ın sesi) (aklım gitti yine kalbim parça parça oldu)
+aşağılık pislik bana şu yaptığına bak. deyip ağlayarak devam ettim saydırmaya.
-bu arada merakımdan soruyorum. duru'yu nasıl yargılayacaktın. hafızam beni yanıltmıyorsa mert'i bırakıp arkadaşı olan bana aşık olmuştun...
-rüzgar senden nefret ediyorum.(gittikçe ağırlaşıyordu yüküm gözlerim kararıyordu)
+kapatmam lazım. duruyla belki sabah sporu yaparım. hayalgücünü kullan. deyip yüzüme kapattı...

hayatımda ilk defa intihar etmeyi düşündüm. gözlerimi sildim boş ve hissiz şekilde yürümeye başladım.en yakın arkadaşım belki de bir kaç dakika sonra aşık olduğum adamla
yatacaktı. biliyordum ama engelleyecek gücüm yoktu.bu nasıl bir acıdır. umarım kimse yaşamaz... o günden sonra ben hiç bir zaman aynı ben olmadım.
rüzgar sözünü tutmuştu. ruhumu almıştı...

antidepresana başladım. yılbaşına kadar 15 gün okula gitmedim.
dönem arasında rüzgar da gibtirolup halasının yanına fransaya gitti.
duru'yu da bırakmıştı.
twitter'ından anladığım kadarıyla o huur da acı çekiyordu.
değdi mi peki değdi mi dedim okudukça.

anlattıkça kinleniyorum. tazeleniyor bir yandan. bu kısmı hiç yazmak istemezdim.

sigara içicem ben... geliyorum.

ben ölmüşken dirildim.
hayatımın en güzel döneminin başlayacağını nerden bilebilirdim.
öyle oldu.

bundan sonra müzikle süsleyeceğim yazdıklarımı.
çünkü şuan kendime bile kanıtlamam lazım her şeyin yolunda olduğunu.

çayımı alıp geliyorum.

ben ölmediiiiiiimmmmmmm...

beş dakikaya devam ediyorum.
çalışın sınavınıza bana şunu yapmayın yaa.
ben hızlı yazamıyorum. valla.
arada günlüğe bakıyorum ablam girip çıkıyor dikkatim dağılıyor.