Akşam bana sürekli Berat'la atıştığı için sinirlenince o an ağzından öyle çıktığını söyleyen bi açıklama yaptı. Fakat iyice uzaklaşmıştık. Berat da zaten tekrardan sürekli yazmaya başlamıştı ona. Aramızdaki muhabbetlerden sınıftaki kimse haberdar değildi. Nesli bile. Bu yüzden de Berat ile aramda hiçbi zaman bir çekişme, itiş kakış gerçekleşmedi.. Bir süre sonra da ben Eylül ile tekrardan barıştım..

Daha sonra arkadaşlığımıza aynı samimiyetten devam etmeye çalıştık. Baloda kavalyesi oldum, sık sık konuşmaya devam ettik, yine bahçede turladık..

Bu şekilde de 12. sınıfı tamamladık.

Bi ara vereyim TRT1'de maç var çünkü..

Saat 23.00'da geri döneceğim beyler, geldiğimde okuyan arkadaşlarımız ses vermiş olursa anlatmaya devam edeceğim. Zira her şey mezun olduktan sonra başladı.

11. sınıfın da ekstrası yok şu an aklıma gelen.. Zaten bu kısımları sizde temel oluşturmak için, ilerde hafızanızda canlandırırken zorlanmamanız için yazdım..

11. sınıfta Nesli ve Gizem başta olmak üzere tüm kızlarla çok samimi olduk.
Berat Gizem'e açıldı, Kerem diye bi çocukla Gizem çıktı ama çok kısa sürede ayrıldı.
Gizemle çok yakındık ama ne benden ona ne ondan bana farklı bi şekilde yakınlaşma olmadı.
Bir ayrıntı daha vereyim, 11. sınıfta Gizem'den baloda kavalyesinin ben olacağıma dair bir söz almıştım.

Bu şekilde 11. sınıfı da tamamladık beyler. Yaz tatilinde görüştük, sık sık konuştuk, mesajlaştık ve 12. sınıfa fire vermeden geçtik..

Grup, gün geçtikçe daha samimi bi ekip olarak diğer 20 kişilik sınıftan ayrılıyordu.

Neslinin tayfa, Doğukan ve ben..

Bu ekibe de diğer sınıflarda önceden beri yakın olduğumuz arkadaşlarımız dahil oldu. Yaklaşık bi 15 kişi hep beraber takılmaya başladık 12. sınıf olduğumuzda. Tüm okulun özendiği, kıskandığı, tüm hocaların bahsettiği bi grup olmuştuk.

12. sınıfta da Berat Gizem'den hoşlanıyodu fakat Gizem ondan iyice kendini kopartmaya başlamıştı. Ben servisle okula gelir, en erken geldiğim için sınıfa gider uyurdum. Gizem de sabah benim ardımdan gelir, beni uyandırırdı. Beraber kantine iner, çay falan alır oturur sohbet ederdik. Sohbet ederken de diğer arkadaşlar gelirdi onlarla beraber sohbet büyüyerek devam ederdi.

Hikaye bitmedi beyler. Şuku vermek isteyen arkadaşlardan rica ediyorum, şukuyu başlığın ilk entrysine versinler. Vermeyenlerin de canı sağolsun. Hikaye devam ediyor.

Ergen hikayesi diyen arkadaşlar, okumazsınız olur biter. Kimseyi burada zorla tutmuyorum, ayrıca kimseden de bi beklentim yok. Bugünlere, hikayenin sonuna geldiğimde objektif bi şekilde yorum yapsınlar yeterli benim için. Lütfen bu başlığı şu yorumlarla kirletmeyin. Beğenmeyen okumasın.

Sohbetin ilerleyen bölümlerinde Selin tekrar sinema konusunu açtı ve gidip gitmeyeceğimizi sordu. Amacının ne olduğunu hala anlayamamıştım ve bi an kabul ettim. Hala daha sadece benimle mi gitmek istiyor, yoksa Emre'nin mi olmasını istemiyor anlamış değildim.

Ben hangi filme gideceğimizi ve saatlerini kontrol ederken Selin'den şöyle bir mesaj geldi ve o an emin oldum sadece benimle gitmek istediğine.

- ya şey yarın oda arkadaşım da gelebilir buluşmaya, eğer o gelirse sinemaya gitmeyiz, olur mu?
+ peki, farketmez..

Sadece benimle gitmek istemesinden benden hoşlandığını çıkartmıştım ama hala bi yanım paranoyak olmamam konusunda diretiyordu.

Panpalar yazdığım gibi atıyorum valla. Gece geç saatlere kadar buradayım yarın dersim yok.

Daha sonra tatil geldi ve memlekete döndük.. Ekip olarak yine buluştuk ve sınıf öğretmenimizi de çağırdık. Ünideki muhabbetlerimiz bizi yakınlaştırmıştı ve artık Gizem ondan hoşlandığımı iyice hissediyordu. Gizem'in yanına oturmuştum.. Toplu şekilde sohbet ederken biz herkesten habersiz el ele tutuştuk..

Aslına bakarsanız 18 yaşına gelmiş bireyler için bu tür şeyler günümüzde çok klagib çok doğal ya.. Benim için o an o kadar özel ve o kadar gizliydi ki.. Yani çocukça bi sevginin getirdiği herkesten gizleme isteğiyle yapılmış bi hareket.. Önce parmak uçlarına dokundum, daha sonra avuç içlerine parmak uçlarım değdi ve en sonunda sıkıca tuttum elini. Hiç bırakmayacakmış gibi..

O gün de beraber fotoğraflar çektirerek, güzel sohbet ve güzel anlarla bitti..
Biz tekrar ünilere dağıldık ve Deniz ile beraber takılmaya devam ettim.

Aramızdaki kilometreler varlığını iyice hissettirmeye başlamıştı. Aramızdaki ilişkinin bir adının olmaması da kafamı karıştırmaya başlamıştı. Ama devam ediyorduk..

Bir gün Deniz bana "kanka şu gün Berkay ile 1. yılımız, böyle böyle hediye hazırlamak istiyorum, yardım eder misin?" dedi, kabul ettim.

Buluştuk, bi cafeye gittik. Fotoğraflarımıza baktık beraber, daha sonra ben Deniz'in bellek kartını aldım, içinde liseye ait fotoğraflarımız olduğu için..

Gece bellek kartına bakarken içinde bazı arkadaşlarımızla ilgili bi kaç foto gördüm.. Fotolar komik sayılabilecek fotolardandı ve bizim ekibin içindeki insanların fotolarıydı. Kimisinin konuşma screenshotları, kimisinin attığı bir tweet falan.

Bu beni rahatsız etti, sanki arkamızdan dalga geçiliyo gibi hissettim. Ve o gece Doğukan'ı arayıp olayı anlattım. Bana "aynı şekilde devam edelim gibtir et" dese de, bir daha aynı şekilde olamayacağımı, o görüntülerden sonra nasıl yüzlerine bakıp gülebileceğimi sordum.. Bu konu bizim için muallakta kaldı.

- alo Selin napıyosun?
+ oturuyorum charly, sen?
- eve dönüyorum ben de nasıl oldun, müsait misin?
+ iyiyim, dün alkolu biraz fazla kaçırınca midem bozuldu. müsaitim, buyur?
- ben bugün Emre ile buluştum, dünkü olaylar hakkında konuşma fırsatımız oldu. siz ders çalışmaya mı röportaj yapmaya mı ne gitmişsiniz Emre ile, o gün o senin telefonunu karıştırmış, bizim son konuşmalarımızı görmüş. Senin benimle buluşmak istediğin günler var ya.. o konuşmalar.
+ hadi ya, ee
- ben de bugün ona, bi gün biz Selin'le buluştuk seni bekledik, sen gelmeden de ben Selin'in telefonunu karıştırıyordum, o elimden alınca ben de sinirlendim ve şüphelendim, o da tedirgin oldu. Ben de merak etme Emre'ye anlatmama dedim, o da Emre'nin değil, senin fikirlerin önemli dedi, dedim.
+ ee?
- bu durumdan sonra da senin benden hoşlandığını düşündüğüm için senden uzaklaştığımı, bu yüzden de toplu buluşmaları seyrekleştirdiğimi, senin de bu yüzden benimle bu konuya açıklık getirmek için buluşmak istediğini söyledim. Emre bi süre sana yazmıcak, ama olur da yazarsa "o charlynin kendi kendine yaptığı kuruntudan başka bi şey değildi, salak mıdır nedir neden ben ondan hoşlanayım" tarzı cümleler kurarsan bu konu uzamadan kapatılacak..
+ hayır charly, ben yarın Emre ile buluşup her şeyi olduğu gibi anlatıcam..
- ne? nasıl ya? neden?
+ işte..
- Selin, yapamazsın. Bu bize zarar verir.
+ yapıcam..

Tabi bu muallaktaki süre zarfında ben Nesli'ye, Gizem'e doğru düzgün cevap atmıyodum Denizle görüşmelerime de neredeyse son vermiştim. Ekipteki iki arkadaşımızın arası açıktı ve o bellek kartında onlara dair de bir şeyler vardı, bi gün sohbet ederken laf arasında bu olayı ağzımdan kaçırınca 1 kişinin daha bu muhabbetten haberi oldu.

Daha sonra Doğukanla bu arkadaş konuşunca bi kişiye daha söylemişler ve böylece muhabbet ekipteki erkeklerin arasında bilinir hale geldi, Berkay hariç..

Bi gün toplanıp Berkay'a da durumu anlattılar ve tıpkı diğer tatillerde yaptığımız gibi bu tatilde de buluşup bu konuyu konuşmaya karar verdik fakat kızlardan hiçbiri aynı günde müsait olamadığı için buluşma iptal oldu. Öyle olunca da whatsapp grubu kurup bu konuyu telefonda tartışmaya karar verdik.

Konu açıldı, gayet tartışma havasında geçerken Berat'ın sert bi şekilde attığı mesaj ortamı iyice gerdi ve tartışma birden suçlamalara dönüştü. Herkes içindekini kusup kırgınlığını yanlış bi şekilde yansıtarak bu arkadaşlığı bitirmeye karar verdi. O gece herkes birbirine eyvallah çekerek ayrıldı gruptan.. Kızlar ve erkekler birbirlerine küstü, Berkay ve Deniz hariç..

Benim bulduğum çözümün mantıklı ve hiç kimseye zarar vermeden sonuçlanacak bir çözüm olduğunu kabul etse de, bir türlü "yapıcam" demekten vazgeçmedi. Yaklaşık yarım saatlik bir konuşmadan sonra Selin'e, her şeyi tak ettiğin yetmiyormuş gibi, bir de bu sefer dürüst insanı oynayıp kendini aklamaya çalışmana izin vermicem, şimdi telefonu kapatıyorum, bir daha karşıma çıkma. Emre'ye her şeyi ben anlatıcam" dedim ve kapattım.

Kapatır kapatmaz Emre'yi aradım.

- efendim charly.
+ Emre, ben bugün sana yalan söyledim.
- biliyorum
.
.
.

devamında her şeyi olduğu gibi anlattım beyler, Emre de en son "siz benim hayatımı gibtiniz, bi daha ikinizin de yüzünü görmek istemiyorum, gibtir olup gidin hayatımdan!" diyerek kapattı telefonu.

Olayın devamında ise, Gizem'e her şeyi anlatmanın doğru olacağına karar verdim. Emre'den, Selin'den öğrenmesi yerine, benden her şeyi olduğu gibi duymasının daha doğru olacağına karar verdim ve Gizem'i aradım.

Bir ayrıntı vereyim beyler, benim 11. sınıfta Gizem'le henüz bu kadar yakın değilken başladığım bir ilişkim olmuştu.. Adı Eylül. Eylül'le sürekli ayrılıp barışırdık. Ve bu, 12. sınıfta da bu şekilde devam etti. Bu dönem de biz ayrıydık..

Her neyse, Gizem ile notlardan sonra tenefüste de kaçak dövüştüğü bi kaç diyalog yaşadık.. Sonrasında akşam twitterdan dm'den mesajlaştık. O zamanlar bende whatsapp yoktu. Her şey iyi giderken ertesi gün Berat'la Gizem'i yan yana gördüm. 1 gün boyunca Gizem ile hiç konuşmadık. Doğukan'dan öğrendiğim kadarıyla, Berat Gizem'le yüz yüze konuşmak istemiş, benim gördüğümde de onu konuşuyolarmış. Ertesi gün Gizem geldi neyim olduğunu sordu, bir şeyim yok dedim geçiştirdim. Daha sonra çıkışta tuttu beni, niye bana düşman gibi bakıyosun dedi.. Ben kozlarımı kapalı bi şekilde suratına vururken birden bana itiraz ederken Berat dedi.. Berat deyince benim suratım iyice asıldı ve arkamı dönüp gitmeye başladım. Durdurmak istedi ama durmadım.

Bu tam anlamıyla ona ondan hoşlandığımı hissettirdiğim ilk adımdı belki de.

Lisede temelleri atılan, herkesin özenerek baktığı ve kıskandığı bu arkadaşlıklar, bir gecede belki çok da büyük olmayan bi mevzu yüzünden bitti..

Aradan biraz zaman geçti ve Berkay kızlardan özür dilediğini söyledi bize, başta Doğukan olmak üzere benden ve grubumuzdaki erkeklerden tepki aldı. Bu tepkiler artınca da bize eyvallah çekerek grubumuzdan ayrıldı.

Her biri hayatımın çok büyük bi kısmına tekabül ettiği için yoklukları canımı acıtmıştı. Ama devam ediyorduk kaldığımız yerden..

Üniversitede arkadaş edinmeye çalıştım, erkek olsun, kız olsun samimiyetlerinin gündelik olduğu o kadar belliydi ki.. Hiçbirine güvenemedim. Hiçbirine ısınamadım. Denizle gezdiğim gibi gezemedim. Ekiple eğlendiğim gibi eğlenemedim. Gizemle, Nesliyle ettiğim sohbetlerin yanından bile geçemedi. Ama devam ettim..

Herkes birbirini sildi, feysbuktan, tivitırdan, instagramdan..

Erkekler erkeklerle, kızlar kızlarla devam etti arkadaşlığına.. Yolda gördük, sanki birbirimizi hiç tanımıyormuş gibi gözlerimize bakmadan devam ettik..

Bir gün bizim ekipten Furkan yazdı bana, Berat bizim kızlardan Aslı'yı takip etmiş twitterdan diye.. Nerden öğrendin dedim, çocuğun telefonuna bildirim gelmiş aq.

"şu, şu ve Berat, Aslı'yı takip etti!" diye.

Allah Allah dedik, dur bakalım var bi iş.

Gece gruba yazdım.

- Berat sen Aslı ile barıştın mı?
+ evet kanka da şey..
- ney?
+ ya öyle dün gece içkiliydim.
- ee?
+ sarhoşken aradım işte..
- bize niye söylemedin?
+ kanka pek önemli bulmadım ya..
- önemli bulmadığın Aslı'yla barışman mı yoksa bizim arkadaşlığımız mı? biz bu işi ekip olarak yapalım dedik, birlikte karar verdik, kaldı ki senin sert yorumun sonrasında ortalık kızıştı ve yıllardır devam eden arkadaşlığımızı bitirdik.. ne demek önemsiz.
+ ya kanka..

bıdı bıdı etti ve gruptan ayrıldı, özelden yazdı, aynı tepkiyi özelden de gösterdim ve Berat'la o günden sonra hiç konuşmadık.

Devam ediyorum beyler..

Devam edelim.

Yorumlarınız için teşekkür ederim arkadaşlar.

Daha sonra aradan uzun zaman geçti. Herkes neredeyse alıştı bu duruma. Küslüğe, arkadaşlığın bitmiş olmasına.. ve bi gün gruptan Mert ile Aslı'nın fotoğrafına rastladım instagramda..

yine yazdım gruba barışıp barışmadıklarını sordum, fakat artık bize haber vermeden bunu yapmış olmasına tepki gösterecek isteğim bile kalmamıştı.

barışmışlar evet..

artık küslüğün de bir önemi kalmamıştı. çünkü belki de bu grubun dağılmasının sebebi olanlar bile barışmıştı.

Neredeyse 1 yıl olacaktı, güzelim arkadaşlıkların bitmesi..

Bu arada bizim erkeklerden Emre benim şehrimde üni kazanmıştı. Çok sevinmiştim. Emre'den bahsedeyim beyler. Gizemlerde kalmıştım ya ben, Gizemlerden önce 3 gün Emrelerde kaldık. Çok çok yakın değildik çünkü bana uzak oturuyodu yoksa çok iyi niyetli bi insan.. 5 seneyi beraber geçireceğimizi konuşurduk hep.

Ertesi gün memlekete bilet aldım, eve döndüm. 1 gün de burada geçirdim ve tekrar üni'ye dönerken yanıma yıllığımı, mektubumu, fotoğraflarımızı aldım.

Üniye döndüğümde Gizem'e mektup yazmaya başladım. Sınıfa geldiğim günden, onun hakkındaki izlenimlerimden tanışmamıza, yakınlaşmamıza, aramızdaki bağa, Berat'a, olumsuzluklara, yapılan yanlışlara kadar.. Elimde bulundurduğum fotoğrafları bir sıraya koyup her şeyi ona göre yazıp cümleleri de numaralandırdım, tıpkı elimdeki fotoğrafların arkasını numaralandırdığım gibi.. Sonrasında onu ne kadar çok özlediğimden ve artık buna bir son vermemizin gerektiğinden bahsettim.. Yaklaşık 1 hafta 10 gün kadar sürdü. Tam 16 sayfa yazdım. Fotoğraflar da eki.. Bu süre zarfında Nesli ile de sık sık konuşup aramıza giren mesafeleri erittim, Gizem'in kaldığı yurdun adresini aldım..

- ben zaten senden böyle bir şey beklemiyordum, beni şüphede bırakan Selin'in davranışlarıydı ve o konuşmalarda da zaten sen tersliyo gibiydin.
+ aynen, ama ne gelip sana söyleyebildim ne de Selinle bu konuşmayı yapmaya fırsatım oldu..
- anladım, ben de o gece seni arıyo sandım benden gizli gizli..
+ hayır Emre ya..
- sıçtık desene, gece o kadar güzeldi ki beraber eğlendik, oynadık, her şey çok güzeldi. bu şekilde devam etsem belki de ilerde beraber olabilirdik çünkü hiçbi engel yok gibiydi, istekliydi.
+ aferin Emre.
- kanka ben napıcam ya? nasıl alıcam gönlünü kızın? aradım gece, açmadı, bugün aradım, yine açmadı. mahvoldum ya.
+ bekle üzerinden biraz zaman geçsin daha sonra oturur konuşursunuz ama şu an sana kızgın olduğu için affetmeyecektir, bekle sadece. Bak ben Gizemle her şeyi yoluna koydum, üzerinden zaman geçti, yıkıcı değil yapıcı olmaya başladık.. siz de öyle olursunuz, sabret azcık.
- tamam kanka of ya..

tarzı sohbetlerle birlikte geceyi tamamladık ve ben eve dönmek amacıyla ayrıldım Emre'nin yanından ve Selin'i aradım..

Tam 5 gün boyunca yemedim, içmedim. Uyandığım her an Gizem'e açıklamalar yapmaya çabaladım. Aradım, smsten yazabildiğim kadar yazdım.. Acısı her geçen gün daha da arttı. Hem de tatilimiz gelmişti, memlekete gidip buluşacağımız, aramızdaki bağa bir isim koyacağımız günlere gelmiştik.. Gitti.

Ben de memlekete değil, Doğukan'ın yanına gittim. Her şeyi anlattım, Doğukan'da bana destek olmaya çabaladı. Suçlunun ne ben, ne de Emre olduğunu, tek suçlunun Selin olduğunu net bi şekilde bana anlattı ve Emre'yle konuşacağını söyledi..

Ama hiçbir şey değişmedi beyler..

Gizem hiçbi şekilde geri dönmedi. Aksine, twitter, instagram, whatsapptan engelledi.
Emre, konum açıldıkça sert bi dille kapattı.
Aramızdaki buzları eritip küslüklere son vereceğim arkadaşlarımla arama duvarlar örüldü..

Bir cafeye oturduk ve konuşmaya başladık..

- Emre ne oldu dün gece, anlatır mısın?
+ çok kötü charly çok kötü, ben mahvettim her şeyi, bitirdim..
- noldu Emre anlat bana da..
+ ben seninle Selin arasında bir şey olduğunu düşünüyodum charly, çok şüphelenmiştim..
- ee, bu yüzden mi oldu bütün bunlar?
+ hayır charly, ben sizden şüpheleniyodum, dün gece de gayet güzel giderken Selin yanımızdan ayrılıp lavaboya gitti, geldi, 5 dk sonra bir daha lavaboya gitti, ben de 2. gidişinde peşine takıldım, lavaboya değil, telefonla konuşmaya gitti. Ben de bir süre konuşmasını bekleyip daha sonra yanına gittim ve beni görünce hemen telefonu kapattı, kimdi diye sorduğumda cevap vermedi. Ben de seninle konuşuyo zannettim.. Bir de bunun bizim ordan konuştuğu bi çocuk vardı, ondan şüphelendim. Kafam iyiydi, gece boyunca suratımı astım, onu yurda bırakırken de sarhoşluğun getirdiği şeyle beraber sövüp saymaya başladım. Hızımı alamayıp seni aradım, sana da sövdüm.. Daha sonra pişman oldum ama sizden çok şüphelendim charly..
- ne yaptım da şüphelendin Emre? ne bekliyodun ben onu anlamadım..
+ buluşmalarımızda Selin'in sana bakışları, senin doğum gününde "değer veriyorum" dediği kişinin adını ve nerden olduğunu söyleyemeyişi, bizim yurttan bi arkadaşın dışarda size benzer birini görmesi.. tamam şüphelenmemem gerekirdi ama çok şüphelendim onu ne kadar dert ettiğimi biliyosun, öyle olunca da engel olamadım kendime..

Fakat söylediklerinin aksine, Eylül ondan ayrıldığım zamanki Eylül'den daha beter birisi olmuştu.

Onca acının ardından zora gelemiyordum ve Eylül sürekli sıkıyordu. Whatsappta online olunca hesap soran, sürekli onunla konuşmamı isteyen, beni sürekli boğan biri haline gelmişti. Çok sürmeden, ayrıldık.

Hayatıma yalnız başıma devam etme kararı aldım. Belki kimsenin hayatındaki düzene dokunmadan devam edersem güzel şeyler olur diye bekledim. Derslerimi sormayın, şu dönemlerde ne okula gitme isteği kaldı bende ne de ders dinleyecek kafa..

Eski ev arkadaşlarımla da kavga ettiğim için (inanın burada suçum yok) evden ayrılma kararı aldım. Sınıftan, samimiyetine güvendiğim bir arkadaşımın yanına taşındım..

bu gece her part için bir parça atmayı düşünüyorum arkadaşlar.. - https://www.youtube.com/watch?v=VjHMDlAPMUw

Daha fazla dayanamayıp bir şeyler yapmaya, harekete geçmeye, en azından içimde kalan güzellikler için "çabaladım" demeye karar verdim. Beni engellemişti, araştırdım.

Bizden bir alt dönemde okumuş, Gizem'le aynı üniyi kazanan arkadaşlarıma ulaştım. Önce, Gizem'in sevgilisi olup olmadığını sordum, yokmuş. Daha sonra da bir planım olduğunu, bana yardım edip edemeyeceklerini öğrendim, kabul ettiler. Sağolsunlar.

Önce, kamera karşısına geçip her şeyi açıklayarak, belki bir özür, belki bir af dileyerek beni affetmesini isteyecek, onu ne kadar çok sevdiğime ve ne kadar çok özlediğime dair bir şeyler anlatacaktım.. Sağlam bir kamera araştırmaya başladım, aynı zamanda da ne söyleyeceğimi düşünüyordum.

Bu videoyu bir cd'ye kaydedip, bu arkadaşların adresine postalayacaktım. Onlar da gizlice Gizem'in çantasına koyacak, koyduklarına dair onay verdikten sonra da ben Gizem için hazırladığım, sonunda çantasına bakmasını isteyeceğim mesajı atacaktım.
O da açacak, izleyecek ve karar verecekti..

Kafamdaki planı aşama aşama gerçekleştirirken, bir gece rüyamda bana "sen charly'sin.. her şey mümkün" dedi, tıpkı eski günlerde söylediği gibi.. Uyandığımda, ben charly'im, elimden gelen bu mu? Bir video, bir özür, bir kaç edebi cümle.. bu kadar mı? diye düşünmeye başladım.

Ben charly'dim, daha fazlasını da yapabilirdim. Ve karar verdim.

Kararım, neredeyse Türkiye'nin bir ucundan bir ucu olmasına rağmen, hiç gitmemiş olmama rağmen, Gizem'in okuduğu şehre giderek, onun karşısına çıkmaktı.. Ne söyleyeceğimi düşünmedim, o an onu görünce dilimden dökülür diye düşündüm. Sadece bilet bakmaya, tarih kararlaştırmaya ve maddi olarak kendimi sağlama almaya çalıştım.