başlıyorum anlatmaya.Üniversite 3. sınıftayım.o zamana kadar hiç doğru dürüst ne arkadaşım oldu ne sevgilim.bir iki tane arkadaşım vardı ama onlar da arada uğrar öldüm mü diye yoklarlardı beni.ben evde tek yaşardım o zamanlar.biraz param vardı eşyalı evlerden birini kiralamıştım.kimsem olmadığı için bu yalnızlık beni ekstra içine çekiyodu.evden dışarı çıkma isteğim yoktu.Ara ara dışarı çıkardım,takardım kulaklığımı yalnız başıma dolaşırdım sokaklarda.

edit : kafanızda canlanması açısında,hikayedeki 1. kız buna beziyordu
http://static.cinemagia.r...ira-knightley-868180l.jpg

Edit:niye çuguluyonuz olum illa halamiz mi gecseydi hikayede ya da uvey annemiz mi?

EDiT 3 : fight club ı gerçek hayatta yaşayan adam part 2
başlığında hikayenin devdıbını anlatıyorum.merak edenler buradan takip edebilir panpalar

anasını gibtiğimin liselileri uyuyun artık huur evlatları

Maç başladı çerezleri hazırlıyorum

okuyan bir panpamın hatrına devam ediyorum...
Artık okula ara ara gidiyordum. Nedeni malum, ağzım yüzüm mor çinde oluyordu genelde. soranlara bişey de diyemiyordum. kiktaks antrenmanı diyodum.Bu arada tabii bu karizmatik ve asi görüntüm kızları kendinden geçiriyodu. defalarca kez numarasını gönderen, gizliden arayan, sosyal medyadan taciz eden olmuştu. arada tek gecelik takılıyordum ama sabah uyandığımda ben bile kim olduğunu hatırlamıyor, kapı dışarı ediyordum. kimse bana ne olduğunu anlayamıyordu. dünya kaybetmişti beni. namazında,dersinde halim selim adam gitmiş, yerine farklı bi adam gelmişti. tabii bu kız çevremden ve maçlardan kazandığım paradan mütevellit, arkadaş olmak isteyenler de iyiden iyiye artmıştı.iyi gün dostları...

bu arada tabbi birkaç maça daha çıkmıştım. paranın dıbına koyuyordum, tabii kendimin de.Memleketime de gidemiyordum aylardır. Beni bu çürük çarık suratla görseler terör saldırına uğradım sanarlardı. okuldakiler artık alışmıştı. eskisi kadar şaşırmıyodu.
barbaros abi beni 2-3 haftaya bir alıyordu o malum dövüş mekanına zütürüyordu.hep aynı adamlar bahis oynuyordu,hep aynı adrenalin... artık işi de kapmıştım birkaç maç sonra. bahis oynayanlar beni tanıyodu artık. bahisleri bana yatıranlar artmaya başlamıştı.

telefonum çaldı o anda,ben bahçedeyken. arayan barbaros abiydi. vakit akşamüstüydü.o bu saatlerde arardı hep beni. yine maça çıkarmak içindi kesin ama bu sefer çıkmayacaktım. yapmamam lazımdı. okulum uzayacaktı yoksa. ailemin yüzüne bakamazdım o suratla. yine de açtım :
"efendim abi"
"nasılsın koçum sağlığın sıhhatin yerinde mi?"
"sağol abi ders çalışıyorum şuan pek müsait değilim"
"yav gibtirtme dersini şimdi. akşam çok özel bir maç olacak.sen de o maçın kahramanı. kaçta alıyım seni kaç gibi hazır olursun ?"
"abi ben gelemeye... "
"yapma oğlum bak son bir maç. sonra bitti zaten herkes tatile falan gidecek ramazan gelmeden.bu beleşçiler erkenden gider her sene tatile ucuza geitmek için. sanki paraları yokmuş gibi."
"abi ama dersim var çalışmam gerek."
"hay amk dersinin yaa. tamam oğlum sen dersine çalış anakuzusu gibi. fikrin değişirse geç olmadan ara beni."
"tamam abi görüşürü.."
"... "
telefonu kapatmıştı. çok kızmıştı belli ama yapamazdım. çok isterdim o son maça çıkmayı ama olmaz, yapamam..

kuzey güney'e döndü amk

O günden sonra ne final sınavlarına çalışabilmiştim,ne de kendimi toparlayabilmiştim.bir hemşire arkadaşıma pansuman yaptırıyordum. hastaneye gidemezdim çünkü. olay büyürdü.ona da yemin ettirmiştim kimseye söylememesi için. delikanlı kızmış hala tutar sırrımızı.
Final sınavlarını kaçırmıştım. Annem arıyordu arada bir, moralim bozuk, sınavlar kötü geçti deyip kısa cümlelerle geçiştiriyordum. bütünlemeye kaldığımı söylüyordum. bütünlele tarihlerini de yanlış söylüyordum iyileşmeme zaman kazandırmak için.
Girdiğim birçok bütünleme sınavından da kalmıştım. okulum bir yıl uzamıştı. herşey tak gibi gidiyordu hayatımda. yine başa dönmüştük...

sabah olduğunda beni ayılttıklarında evin önüne gelmiştik. arabaya ne ara bindirdiler,ne ara buraya geldik hiç hatırlamıyordum. barbarosun adamları beni arabadan aşşağı atarcasına itti.
"Senin yüzünden başımıza bela aldık. inşallah kimse ötmez de bu iş daha fazla büyümez.biz bir süre saklanacağız. beni bir daha arama.Şimdi git bir daha da gözüme gözükme!" demişti barbaros.
"lan bin, kazanırken iyi de kaybederken mi böyle olduk" diyesim vardı ama ne onu diyecek halim ne de cesaretim vardı o akşamdan sonra. daha fazla gibilmeden evime girmeyi istiyordum. Kapıcının da yardımıyla evime kadar çıktım ve yatağıma yattım... bu sondu, artık bitmişti...

gözümü tekrar açtığımda bir evin bodrumu gibi biryerdeydim. etrafta loş bir ışık vardı. kolum sarılı ve yüzümde irili ufaklı pansumanlar vardı. daha doğrusu vücudumun heryerinde bişeyler vardı.bir anda yerimden irkilerek kalkmaya çalıştım ama yapamadım. galiba biyerlerimde kırık ya da incinme gibi bişeyler vardı.
orta yaşlarda, hafiften kısa, saçlarının üstü dökülmüş ve geri kalanı kır renkte olan bir adam elinde pansuman beziyle ortalıkta dolaşıyor, içerdeki bikaç kişinin yaralarıyla ilgileniyordu.
Ne oldu bana ? diye sordum
"iyisin aslanım. kolundan vuruldun. ayı seni fena pataklamış bikaç da eziğin var galiba." dedi adam.
"sen kimsin " dedim. barbarosu da az ilerde görüyordum ama onunla konuşmuyordum şuan. beni bu taka o bulaştırmıştı. gitmemeliydim.herşeyi mahvetmişti...

neyse ben anlatmaya devam ediyim. maksat içimi dökmek. normal hayatta bunlara kimse inanmaz anlatsam bile zaten...
üniversite okuduğum şehre geri döndüm, tabii elimde bir bavul yeni ve cool kıyafet ve cebimde bir tomar parayla. gözlükler saatler, kıyafetler,ayakkabılar... babam adeta benim için seferber olmuştu.o uzun ve incin saçlarımı kestirmiş, çok havalı bir saç sakal modeli yaptırmıştım. bavulumu eve bıraktıktan sonra ilk işim spor salonuna yazılmak oldu.and içmiştim artık. beni reddedemezdi. beni gördüğünde, reddettiğine pişman olacaktı... bütün kızlar benimle ilgilenmek için sıraya gireceklerdi. intikam vaktiydi...

orda mısınız gençler ? yoksa yarın devam edicem ses verin

edit : anlaşılan kimse yok. neyse bi ara devam ederim o zaman madem siz anaokulu entrylerinde takılmak istiyosunuz okey

böyle devam et devam et diyince de yerli ferrelerdeki huurlar gibi oluyoz amk :D

Sabunu gibersen dinlerim

çantamı topladım, dışarıya çıktım kütüphaneden. hevesim falan kaçmıştı. gidip evde walking dead in yeni bölümünü falan izler sonra da uyrdum herhalde diye düşünüyordum. evin kapısına geldiğimde barbaros abi orda beni bekliyordu. yanında da iki tane insan azmanıyla.
"hayırdır abi hoşgeldin?"
"hoşbulduk koç. seni almaya geldik."
"abi ama dedim ya ders... "
"aması maması yok aslanım, geleceksin dediysek geleceksin.bu son maç. herkes seni istiyor."
"hıhhhhhh... peki tamam abi mecbur gelecem herhalde baksana hazırlıklı gelmişsin."
inceden sırıtmıştı barbaros
"napalım oğlum. başka türlü geleceğin yok."
"tamam abi ben bi yukarı çıkıp şunları bırakıyım... "

Ama artık bırakmalıydım.Çünkü her ne kadar ara ara gitsem de bir okulum vardı benim. yavaş yavaş final haftası da yaklaşıyodu. kendime çeki düzen vermeli, suratımdaki morlukların geçmesi için kendime zaman tanımalıydım. öyle de yapmaya çalıştım. oturdum dersin başına ama yediğim darbelerden mi bilemiyorum, aklım başka yerlere gidiyodu hep. dışarıda insanlar gülüp eğlenirken ben evde tıkılıp kalıyodum.bu da bana çok koyuyodu.iyi gün dostları da sadece iyi günde, paraya,karıya ihtiyaçları olunca arar oldular.ben de bir süre sonra telefonlara bakmamaya başladım.

daha önce de sex yapmıştım ama bu hayatımdaki en iyi sevişmeydi. Hani,tabiri caizse grinin elli tonunu aratmayacak cinsten bir sevişmeydi.her erkeğin hayatında, unutamadığı bir am vardır; büyülü amdır o.işte benimkisi buydu. asla unutamayacağım, tadı damağımda kalan bir deneyimdi. sabaha kadar devam ettik. onun kokusunu içime çektim, şelale saçları artık parmaklarımdaydı. gözleri,gözlerimden başka biryere bakmıyordu. Rüya olmalıydı bu..evet evet, rüya olmalıydı bu.Allah'ım uyandırma nolur...

zar zor da olsa kendimi ders çalışmaya adapte etmeyi başarmıştım. arada kütüphaneye falan gidiyordum mesela. benden beklenmeyecek hareketlerdi bunlar.
final haftasına yaklaşık 1 hafta kalmıştı. kütüphanede ders çalışıyodum ama 20-25 dk dan fazla odaklanma problemim vardı benim.bi çay aldım kantinden sigaramı da hazırladım bahçeye iniyodum.o anda onu gördüm. uzun kahverengi saçları, uzun boyu, gülüşü ve endamıyla tam bir hanımefendiydi. Gözgöze geldik. inceden gülümsedim ve içimden "Allah sahibine bağışlasın" deyip bahçeye indim. sigaramı yaktım...

eve gittim ama bundan kimseye bahsedemezdim. birileri kesin karşı çıkar, ıvır zıvır konuşurdu.ben bu dövüşü istiyordum. hemen uyudum ertesi gün hemen olsun diye.
sabah uyandığımda telefonumda bir sms gördüm. akşam saat 10 gibi beni alacağını yazmıştı barbaros. tamam içerikli bi mesaj attım ve beklemeye koyuldum. saatler birbirini kovalıyordu. daha önce hiç dövüşmemiş ben, ringe çıkacaktım.hem de kafes dövüşüne.hem de yasadışı. napıyodum ben ?
gibimde bile değildi. kavga etmek istiyordum. delicesine,öldürürcesine, hıncımı çıkarana kadar dayak yemek ya da dövmek istiyordum...

Ve işte vakit gelmişti. artık dövüşecektim. barbaros abi aşşağıdan kornaya bastı ve ben hemen indim.iyi hazirlanmıştım. hazırdım yani dövüşe. kısa bir nasılsın muhabbeti haricinde hiç konuşmadık. kurallar ne dedim barbaros abiye, kural mural yok dedi. istediğin gibi dövüşmekte serbestsin. kazanırsan,kazanırsın ama kaybederseno ringden ölün bile çıkabilir bak iyi düşün dedi. düşünecek birşey yoktu. çıkmıştık artık yola bir kere.
biraz ilerledikten sonra bir otoparka geldik. içeride insanlar vardı. kalabalık sayılırdı. demek ki bu hep olan bişey dedim kendi kendime. bahisler oynanmış, sıradaki dövüş izleniyordu. ortada dövüşenler birbirlerini öldürürcesine saldırıyorlardı... birazdan ben de orda olacaktım... öldürürcesine...