Sabah uyandım. Kaslarımda inanılmaz bir acı vardı. Yerimden kalkacak halim yoktu. inleye inleye yatakta sırt üstü doğruldum. Pencereden dışarı baktım. Yağmur yağıyordu. Sebepsiz yere mutlu oldum.1-2 dakika o şekilde dışarıyı izledim. Tekrar söylene söylene kalktım yataktan. Bacaklarım sanki bana ait değildi. inanılmaz bir acı hissettim. Dizlerim titriyordu. Sağ sola tutuna tutuna mutfağa gittim. Bizimkiler evde yoktu.25 lira para vardı cebimde.Onu aldım. Montumu giydim çıktım dışarı.

Yürümekte zorlanıyordum. Hava da çok güzeldi. Daha sonra, dün internet sitesinde okuduğum birşey aklıma geldi;

"Antrenman aralarında, mümkünse gideceğiniz mesafelere hafif tempo koşarak gidin. Kondisyonunuzu arttırır, sonraki antrenmanı kasılmadan daha rahat yaparsınız."

Doğru düzgün yürüyemiyordum bile.Ama takmıştım kafaya, güçlenecektim.

Eve yürürken de aklımda hep o tipler vardı. Kız anlatınca pek bişey hissetmemiştim aslında.Ama sonradan saplantı haline getirdim iyice. Sebepsiz bi nefretle doldu için. Kıza zarar verebilirlerdi zamanı geldiğinde.

Eve gittiğimde ağır antrenman programıma devam ettim. Artık eskisi gibi zorlanmıyordum. Aklımda sürekli o kız vardı.Onu düşündükçe, çektiğim acılar tatlılaşıyor, acıdan ziyade zevk vermeye başlıyordu. Artık hem fiziksel hem pgibolojik manada kendimi geliştirmiştim. Artık benim için söylenen kötü şeyleri takmıyordum.En iyisi takmamaktı.

Bişeyler yedim. Uzandım yatağıma. Telefona mesaj geldi;

+Eve geldim,ee napıyosun? Biliyorum konuşalı çok bi zaman olmadı ama can sıkıntısı işte :D
-Napiyim oturuyorum. Bende geldim eve egzersiz yapıyorum biraz.Sen napıyosun?
+Oooo,ne egzersizi bu ?
-Genel kondisyon arttırıcı, güçlendirici şeyler işte.
+Çok iyi, aynen devam et.Normalde de fit bir vücudun var. Bide geliştirirsen dehşet olursun.

Bu yazıyı okuduktan sonra bi mutluluk doldu içime tekrardan. Küçüklüğümden beri ilk defa birileri benimle böyle konuşuyordu.

-Bu arada soruma cevap vermedin.Sen napıyosun?
+Napiyim, televizyon izliyorum.
+Neyse ben tutmiyim seni çok,bi durum olursa ararım seni konuşuruz
-Tamam

Tekrar uzandım yatağa, uyudum biraz.

O tipler aklımdan çıkmıyordu hiç. Daha önceden de söylediğim gibi, nefret kusuyordum adeta. Sinirden kalktım, duvara öğrendiğim tekniklerle yumruk atmaya başladım. Artık ellerimde acımıyordu.2-3 yumruk attıktan sonra sağa ve sola manevralar yapmaya başladım. Sağ sol kaçışlarım çok iyiydi. Gelişiyordum her geçen gün..

Hastanede olanları özet geçiyorum. ilgilendiler.Israr etmeme rağmen evdekileri aradılar. Babamla annem apar topar geldi. Babam o halimi gördüğü halde "dayak mı yedin lan gene" dedi."Dayak yedim evet, analarınıda gibtim ama" dedim. Kız güldü. Annemde "sus babanla nasıl konuşuyosun sen" dedi. Bende güldüm.Öyle kaynadı mevzu. Babam da genelde beni giblemediği için,pek uzatmadı kapattı konuyu çıktık hastaneden.

Ertesi gün kulağımda dehşet bir ağrı vardı.Zar zor kahvaltı yaptım. Telefona mesaj geldi. Kız atmıştı mesajı."Nasıl oldun" yazmış. Bende "iyiyim herhalde."dedim. Yemeğimi yedikten sonra tekrar kapattım kendimi odaya.Diz kapağıma darbe almama rağmen herhangi bir ağrı hissetmiyordum. Zamanında çalışmamın meyvesini yiyordum şimdi. Sadece çömelmeye çalışınca kenarlar zonkluyordu. Onun haricinde bir sıkıntı yoktu.

Asıl aklıma takılan şey"10 kişi gibicez"demeleriydi. Burası küçük bir sokak olduğu için dikkat etmem gerekiyordu,o tiplerle her an karşılaşabilirdim.Bi plan yapmam lazımdı.
Diğer günlerde evden hiç çıkmadım. Markete bile gitmedim. Hafif hafif antrenmanlarıma başladım gene. Tekmelerimi geliştirmem gerekiyordu.Bu kadar darbe almamın sebebi,o anda tekmeyi sağlam atamamamdı. Ayak ağırlıklı antrenmanları yaklaşık 2-3 gün devam ettim. Haraket edemeyecek hale gelinceye kadar yaptım. Daha sonra kol antrenmanlarına geçtim. Kondisyon arttırıcı haraketlerede ağırlık veriyordum bir yandan da.Daha da güçlenmem gerekiyordu..

Suratıma 0 yaklaştı. Sürekli geri gidiyordum.Bir kere daha yaklaşmasını bekledim. Elim ayağım titriyordu. Tekrar yaklaştı. Tekrar geri adım attım ve,çenesinin altına sağlam bir yumruk geçirdim. Elim ölümcül derecede acımıştı nedense. Böyle olacağını tahmin etmedim. Yumruğu yer yemez sendeleyerek geriye gitti ve zütünün üstüne düştü.Ben bu ilk darbeyi yapar yapmaz seri bir şekilde geri kaçtım. Diğerleri üstüme gelmeye çalıştı.Bu adrenalin iyi gelmeye başlamıştı. Heyecanım sayesinde pür dikkat haraketlerini gözlemleyip sağ sola çok seri bir şekilde kaçıyordum. Dördüncüsü yerden kalkmadan diğerlerinide halletmem lazımdı.Bir tanesi boğazıma sarılmaya çalıştı.iki elini tuttum ve aşşağıya indirdim hızlı bir haraket ile. Onunda çenesinin altına vuracaktım ama hesaplayamadım. Gırtlağına denk geldi. Böğüre böğüre yere düştü. Aslında bunu istemiyordum.Ölümcül darbeler vermek istemiyorum. Yerde nefes almaya çalışıyordu.Onu o şekilde görünce inanamadım kendime. Tekrar gardımı düşürmeden geri kaçtım. Diğerinin dizine sağlam bir tekme atmaya çalıştım.Ama bacak kombinasyonlarım çok iyi değildi. Ayağımı yakaladı ve suratıma vurdu. Değişik bir his. Acı hissetmedim. Sadece biraz başım döndü. Yere düştüm.iki tanesi üzerime çullanmaya çalıştı. Sürüklenerek yerden kalktım. Kulaklarım hiçbirşeyi duymuyordu. Daha sonra dudağımdan aşşağı doğru birşeyin aktığını farkettim. Burnum kanıyordu.Ve resmen zevk almaya başlamıştım bu olaydan. Sebepsiz yere gülmeye başladım."Mal amk" dermişcesine yüzüme baktılar.Bu şekilde gülmem onları germişti.Ama kasıtlı yapmıyordum. Durduramıyordum kendimi.O anki sinir harbiyle,ve geçmişimden gelen bir eziklik hissi bunları yaptırıyordu bana. Burnumdaki kanı elimle sildim. Tekrar gardımı aldım. Gırtlağına vurduğum haraket etmiyordu. Gözüm sürekli ayakta olanlardan ziyade yerde kıvranan iki tipteydi.

Kızın evinin önüne gittim. Apartman kapısının önünde beklemeye başladım.O esnada telefondan oyun falan oynadım zaman geçsin diye.Çok geçmeden kız indi aşşağıya. Selamlaştık.Yürümeye başladık. Biraz yürüdükten sonra konuyu açtım;

+Geçenlerde bahsetmiştin ya hani, okulun önüne gelen tipler varı
-Evet, kesin gelir gene tipsiz kekolar ya
+Herhangi birine zarar verdiler mi şu ana kadar?
-Bi kızın orasını burasını ellemişler galiba. Bahsediyorlardı okulda

Bunu duyunca kulağım bi anlığına boğuklaştı. Sinirden patlamak üzereydim o an.Neden bu kadar saplantı haline getirdim kendi kendime bilmiyorum. Herhalde kızdan hoşlandığım için böyle hissediyordum.Ona da zarar verirler diye korkuyordum.Bu olayı bitirmeliydim bir an önce. Pgibolojik olarak güçlenmiştim. Hiçbirşeyden korkum yoktu. Ailemi de giblemediğim için bu tür münakaşalara rahatlıkla girebilirdim.

Kızın davet ettiği kafeye gittim. Yanımda allahtan param vardı biraz. Abim önceki günden para vermişti.

Kızın muhabbeti saçmaydı aslında. Gittiği okulda bi kız oğlanla tuvalette sevişmiş falan. Salak salak konuşuyor. Sıkılmıştım aslında.Çaktırmıyordum ama. Kız da fena sayılmazdı aslında. Konuyu değiştirmesini bekledim sürekli.

"Ya bizim evin olduğu sokakta çete gibi 4-5 tane barzo var. Okul çıkışlarında falan okul kapısında bekliyorlar.Ben babama falan söyledim, onlarda polise falan haber vermişler. Polislerinde bi tak yaptığı yok, anca arabayla dolaşıyorlar okulun önünde"

Bunu neden bana anlattığını anlamadım."Dikkat et kendine, gerekirse baban zütürüp getirsin seni okula" dedim."Yok ya,o beni çok takmaz. Bende pek hoşlanmam zaten bu tür şeylerden"

Muhabbetin gidişatı bu konuyu deşiyordu sürekli.Bu okuldan 2-3 km ileride olan bi meslek lisesinden geliyormuş bu tipler öğrendiğim kadarıyla. Toplu gezerlermiş hep.

1 saat kadar oturduktan sonra kalktık. Hesabı ödedim. Eski emre olmadığımın farkındaydım artık. Sadece 1 ay içinde az da olsa değiştirmiştim kendimi. Kız gitmeden önce "bu arada saçların çok güzel duruyor, yüzüne tam oturmuş. Sakın onun bunun lafına bakıpta kestirme"

Sanki daha önce saçım ve tipim hakkında dediklerini biliyormuş gibi konuştu. Biraz tuaf oldum."Sağol" diyebildim sadece."Görüşürüz" dedi. Bende eve doğru yavaş yavaş yürüdüm.

"Ulan nerden bulaştık şu belaya" dedim kendi kendime.Bi anlık gaza gelme sonucu, belki zütümden olacaktım lan. Tamam,kendimi geliştirdim. Kız arkadaş bile yaptım. Pgibolojim düzelir gibi oldu ama, yeri geldiğinde hayatımı gibecek hatalarda yaptım. Pişmanlık duyuyodum. Nerden bulaştım o muallaklere diyorum, kızıyorum kendime sürekli. Bundan sonrası artık cacığa bağlamıştı. Adamlar resmen beni arıyordu sokak sokak.

Okul zili çalmıştı. Bekliyordum.Yaklaşık 2-3 dakika sonra kız da çıktı okuldan. Beni gördü hızlı hızlı yürümeye başladı. Bana yaklaştıkca yüz ifadesi değişmeye başladı. Hızlıca koştu. Hiçbirşey demeden kolumdan tuttu ve yürümeye başladık. Sokağın bittiği yerde durdu ve bana baktı.

+Naptın sen?

Aldığım darbelerden olsa gerek, duyduğum şeye anında cevap veremiyorum saçmalıyordum resmen

-Bişey yapmadım ya ne diyosun
+Bu suratının hali ne,kulağında kanıyor. Tahmin ettiğim şeyi mi yaptın?.Hiç bahsetmemeliydim sana. Yürü hastaneye gidiyoruz.
-Bişeyim yok.Eve gidip buz koyarım sorun olmaz.
+Kes sesini yürü dedim.

Hastaneye gidersem mutlaka annemin babamın haberi olurdu.Ama dinlemiyordu beni.

Gaza geldim kardeşimi dövecem

Koşmaya başladım. Acıdan ağlamak üzereydim.Ama aldırmadım. Güçlü olacağım zamanları hayal ettim hep.Bu bana güç veriyordu adeta.

Sokağın bittiği yerde bir kahvaltı dükkanı vardı. Orada birşeyler yiyecektim. Oraya kadar koşarak gittim. Artık adım atacak halim yoktu. Bulduğum ilk masaya oturdum.

Sanki bir daha yemek yiyemeyecekmiş gibi yedim. Doymuyordum bir türlü. Yedikten sonra kalktım.Kas ağrılarım inanılmaz derecede devam ediyordu. Aynı şekilde,eve hafif tempo koşarak gittim. Kendimi tekrar yatağa attım ve uyudum.

Uyandığımda 2. antrenmana başladım. Bacak haraketlerini yaparken acıdan ağlayacak gibi oluyordum. Daha sonra kol haraketine geçtim. Ondanda 6 tane yaptım. Tekrar bişeyler yedim ve dinlendim.

Akşam 9-10 sularında ailem eve gelmişti. Beni hiç giblemediler gene. Selam bile vermediler. Salona oturdular.

Daha sonra dövüş tekniklerine baktım biraz.Bir haraket dikkatimi çekmişti. Videonun başında şöyle bir yazı vardı;

"Bu haraketi, gerçekten birileri canınıza kast ettiğinde uygulayın.Az sonra görecekleriniz, birisi annenize küfretti diye yapılabilecek şeyler değil.Öldürmeye yönelik haraketlerdir"

Videonun başında, gırtlağa yapılabilecek darbeleri gösteriyordu. Parmağı mızrak şekline getirip ileri doğru bastırmak.Çenenin alt kısmına sağlam bir yumruk, göze mızrak şeklinde parmak atma vb.vb.Yüzlerce bu tarz hareket vardı

1 2 ve 3... zorlanmadan yaptım. Hatta 5 e kadar çıktım. Nasıl oldu bende anlamadım.2 senedir ilk defa yüzüm gülüyordu. Olduğum yere düştüm. Tavana baktım. Belki bende başarabilirdim. Bende güçlü olabilirdim. Bunları düşüne düşüne yerden kalktım. Ufak tefek şeyler atıştırdım. Odaya tekrar girdim kapıyı kitledim.

Diğer hareketlere de baktım.Ama onları yapacak kadar enerjim yoktu. Bilgisayarı öylece bırakıp yatağa gittim. Kafamı yastığa koyar koymaz uykuya daldım..

Evdekilere, sadece okulun önünde olanları anlattım.Son anda dedikleri şeyden hiç bahsetmedim. Sürekli kafamda kuruntular yapıyordum. Polise gitsem giblemezlerdi herhalde. Adamlar resmen tehdit etti beni.

Abilerime söylemeyi düşündüm.En büyük abimin müptezel birkaç tane arkadaşı vardı. Belki onları toplayıp gibebilirdik ebelerini.Ama zütüm yemedi abime söylemeye.Ne tepki vereceğinide bilmiyorum.

Uzun süre evden çıkmadığım için,bir sıkıntı basmıştı içime."En kötü ne olur, çevirir giberler" düşüncesiyle çıktım dışarı dolaşmaya.
Sürekli etrafı kolluyorum, arkama bakıyorum. Paronayak oldum iyice. Fiziksel olarak bi sıkıntım yoktu. Ağrılarım geçmişti. Tekrardan 2-3 kişinin arasına dalabilirdim bu halimle.
Belediyenin parkına gidip biraz oturdum. Kafa dinledim. Hava soğuk olduğu için kimse yoktu çevrede. Sağ taraftan 5-6 kişinin geldiğini gördüm. Büyük ihtimalle beni arıyorlardır diyerek oturduğum yerden kalktım, aksi yöne doğru hızlı adımlarla yürümeye başladım. Bunlara karşı koyamazdım.Hem yaş olarak,hem de fiziksel olarak benden üstünlerdi. Adımlarımı hızlandırdım.Bi börekçiye girdim apar topar. Girer girmez arkalarından baktım. Galiba benimle işleri yoktu.Ben yanlış anlamıştım belkide.

Börekçiden çıktım. Kaldırımda yürürken 18-20 yaşlarında bi tip kolumdan tuttu."Selamun aleyküm kardeşim, buralarda emre diye bi çocuk varmış ya.Tanıyomuş burada oturanlar.Sen tanıyonmu, neyin nesidir bu tip?"

Bu lafı duyunca başımdan kaynar sular döküldü resmen. Kolumu bıraktı "valla bilmiyorum abi, benin tanıdığım bi emre var da,bi olay olmuş geçenlerde okulun önünde,o olaydan sonra taşınmışlar diye biliyorum"

Bunu nasıl söyledim bende bilmiyorum. Hiç duraksamadan takır takır saydırdım herife.

"Hadi ya,sen nerden biliyon arkadaşı falan mısın"
"Yok abi,bi arkadaşımın arkadaşı kendisi. Bana da arkadaşım söyledi taşındıklarını"
"Ha tamam karşim, hadi allaha emanet"

Bunu dedikten sonra gitti. Ulan resmen adım yayılmış mahallede. Korkudan altıma sıçacak gibi oldum. Apar topar kaçarak eve gittim. Beni arıyorsa, tipimden tanırdı kim olduğunu. Veya tanıdı, nerede oturduğumu falan öğrenmek için takip etti çaktırmadan. Kafamda kuruntu yapa yapa iyice sıçma moduna girdim. Girdim eve, kapattım kapıyı oturdum biraz. işler sarpa sarıyordu resmen. Diğerleride bu adam gibiyse, zütümden kan alırlardı.

Beyler bi 2 saat sonra devdıbını getiricem. Bilgisayarda halletmem gereken ufak tefek işler var. Onları bi bitiriyim rahat rahat yazıcam sizde okursunuz.Şimdilik hoşçakalın.2 saate burdayım.

Bu arada,bu yazdıklarım başımdan geçen olaylar.Şimdiki halimi söylersem hikayeyle ilgili spoiler vermiş olurum. Bugün akşama doğru biter herhalde. Hadi allaha emanet...

Geçen gün, beni kolumdan tutup soru soran herifin tipini çok iyi hatırlıyordum. Oralardaki esnaf büyük ihtimalle tanır diye, gördüğüm ilk dükkana daldım.

+Abi selamunaleyküm, bişey soracaktım ben
-Buyur kardeşim

Adamın tipini detaylı bir şekilde tarif ettim.Şanslıyım ki,herif biliyormuş kim olduğunu. Adını tam detaylı hatırlayamıyorum beyler.xxx şeklinde yazıcam

-Buralarda gezer, çay ocağında olur genelde. Hayırdır bi problemin mi var arkadaşla? Kendisi sorunludur çünkü biraz.
+Yok abi ya,merak ettim öylesine.Bi sebebi yok. Neyse,kolay gelsin.
-Sağolasın

Bıçak sırtındaydım, adamı araştırırken dikkatli de olmam gerekiyordu. Kesin şüpheli durumdaydım. Benden önce,o beni farkederse giber atardı beni. Etrafta çok dolaşmadan tekrardan koşar adımlarla eve gittim.En azından, nerede takıldığını öğrenmiş oldum. Bundan sonrasını tamamen profesyonelce oynamalıydım.En ufak bi hatada züte gelebilirdim.

git ekmek ye orosbu çocu

Gittim eve. Kimse yoktu gene. Oturdum salona. Düşünüyordum.Nasıl sağ sağlim kurtulabilirdim işin içinden.

Bir ihtimal, hepsini farklı yerlerde tek yakalasaydım belki kurtulma ihtimalim vardı. Teke tek girebilecek potansiyel vardı. Zorlanmadan o kavgadan iyi bir sonuçla çıkabilirdim.Şimdilik buna yoğunlaştım. Hepsini farklı mekanlara dağıtıp yapışmalıydım muallaklere.Bu plan mantıklı gelmişti.Ama nasıl, nereye ve hangi bahaneyle zütürecektim bilmiyorum. Mahalleden tanıdıkları mutlaka vardır hepsinin. Onlardan bir şekilde bilgi toplayıp birşeyler yapabilirdim. Evet,artık faaliyete geçmem lazımdı. Geçen her saniye kayıptı benim için. Tekrar toparlanıp dışarı çıktım.

jeff the killerın hikayesi geldi aklıma amk tırsmaya başladım şimdi sana muallak dedim diye beni bulup gibmessin dimi panpa

adresini ver klavye yollayacam amk

Daha fazla tutamadım kendimi. Abimin çalıştığı dükkana gittim. Olayı anlattım.ilk başlarda taşak geçercesine dinledi. Sonradan ciddileşmeye başladı;

+Kaç kişiler toplamda?
-Valla 8 kişi var abi
+ Koçum, kendi başımı belaya sokamam ben. Polis falan girerse işin içine sıkıntı olur. Sende çok dolaşma etrafta otur evde.Bir süre sonra unuturlar

Anlamıyordu beni. Böyle unutulacak bi olay değil. Büyük ihtimalle okul önünde hışnadığım tiplerin akrabaları beni arayanlar.Tek başıma bi şekilde halledicektim bu olayı iyisiyle kötüsüyle. Artık diğer ihtimalleri unutup, mantıklı bir plan yapmam lazımdı.

Beyler, anlattıklarımı mantıksız bulanlar var. Sürekli mantık hatası arayıp laf sokmaya çalışanlar var. Bunlar yaşanmış olaylar. Oynama yapmadan, hafızamda kalanları aktarmaya çalışıyorum buraya. Biraz gecikmeli gelebilir. Benimde bir hayatım var amuha goyum. Elimden geldiğince hızlı atmaya çalışıyorum.Şimdi 1-2 part daha atıcam. Baya uzun sürücek.

inanmayan okumasın, gibik gibik entry ler girip şevk kırmasın.

Neyse devam ediyorum gençler...