BiRiSi

Bir şey var aramızda
Senin bakışından belli
Benim yanan yüzümden.
Dalıveriyoruz arada bir.
ikimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki,
Gülüşerek başlıyoruz söze.

Bir şey var aramızda
Onu buldukça kaybediyoruz isteyerek.
Fakat ne kadar saklasak nafile
Bir şey var aramızda,
Senin gözlerinde ışıldıyor,
Benim dilimin ucunda.

Nahit Ulvi AKGÜN

SÜMBÜLZADE VEHBI EFENDi
Azm-u hamam edelim, sürtüştürem ben sana, 
Kese ile sabunu, rahat etsin cism-u can. 
• * * 
Lal-u şarap içurem ve ıslatıp geçirem, 
Parmağına yüzüğü, hatem-i zer drahsan. 
• * * 
Eğil eğil sokayım, iki tutam az mıdır? 
Lale ile sümbülü kakülüne nevcivan. 
• * * 
Diz çökerek önüne ılık ılık akıtam, 
Bir gümüş ibrik ile destine ab-ı revan. 
• * * 
Salınarak giderken arkandan ben sokayım, 
Ard eteğin beline, olmasın çamur aman. 
• * * 
Kulaklarından tutam, dibine kadar sokam, 
Sahtiyenden çizmeyi, olasın yola revan. 
• * * 
Öyle bir sokayım ki, kalmasın dışarıda hiç, 
Düşmanın bağrına, hançerimi nagehan. 
• * * 
Eğer arzu edersen, ben ağzına vereyim, 
Yeter ki sen kulundan lokum iste her zaman. 
• * * 
Herkese vermektesin, bir de bana versene, 
Avuç avuç altını, olsun kulun şaduman. 
• * * 
Sen her zaman gelesin, ben Vehbi'ye veresin, 
Esselamun aleyküm ve aleykümesselam.

Namık Kemal
Kendisi Vatan şairidir.
"Zihinin fukara olunca akıl ukala olurmuş"

Sonunda beklediğimiz başlık açıldı.

Yahya Kemal
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
.
.

nazım hikmet
sevmez olurmuyum seni
çok mu
çok değil
niye çok değil
ne bileyim çok değil işte çok sevsem çok derim
ama daha öyle çok sevdiğim yok seni

Can bozok.

neyzen teyfik (bkz: leyla ile mecnun şiiri)

—-
Seni Sevdim

Yağmura açtım ellerimi
seni bekledim;
damla olup düşersin diye…!
esen yele döndüm yüzümü
seni bekledim;
saçımı, yanağımı okşarsın diye…!
göğsümü güneşe verdim
seni bekledim;
içimi ısıtırsın diye…!
nisan ı iple çektim
seni bekledim;
bir çiçekte kokarsın diye…!
çocuk yüzlere baktım
seni bekledim;
bana gülümsersin diye…!
yağmuru, güneşi,rüzgarı sevdim,
çiçekleri, çocukları sevdim,
ben asıl seni sevdim….!

Gideceksen

Gideceksen ;
Seni seven kalbimi yerinden sökerek git
Bavuluna mutlu anılarımızı
Yüreğine ise güneşte ısınmış umutlarımızı
Doldurup son nefesimi çekerek git
Hadi usulca git,
Karanlıklar güneşini elinden almadan
Hançerlediğin yüreğimi merdiven bilip
Yıldızlara koş karanlık saçlarınla.

Gideceksen;
Yüreğimdeki taze umutları çiğneyerek git
Avuçlarına mevsimsiz açan baharlarımızı
Gözlerine ise ölümsüz sevdamızı alıp
Gündüzüme karanlıkları sererek git
Hadi usulca git,
Sahillerine gözyaşlarım ulaşmadan
Ve ihanetinle yüreğimi hançerleyip
Ateşlere koş , çıplak ayaklarınla.

Gideceksen;
Güzelliğine dalmış yüreğimi kaldırmadan
Kış uykusundaki çicekleri ağlatmadan
Hadi usulca git ,
Gözlerine yanmış bedenimi uyandırmadan
Bedenimi yollarına paspas bilip
Bahara koş, karlara bürünmüş sevdanla.

Gideceksen;
Tüm acılarını gözlerime gömerek git
Saçlarına çicek kokan nefesimi alıp
Beni soğuk ayazlara emanet ederek git
Aynalarda uyuyan hüzünlerimi kırmadan
Hadi usulca git.

bu başlıkta orhan veli ye laf atanlar şiirden bi skim anlamayan epik ve romantikliğin arasına sıkışmış yüzeysel mallardır

Murathan Mungan
"Bazı bıçaklar daha çıplaktır diğerlerinden sahibinin elinde,
Elindeyim sahip, elinde"

Bekaretinle kapatmaya
çalışsan da bedenin gizlemiyor
ruhundaki fahişeyi...

Zaten bacak arasından ibaret olsaydı, namus
Yaradan da kapatırdı inekteki memeyi

Ahmet hamdi tanpınardır. En güzel şiiri ise bence (bkz: bir adın kalmalı geriye)

bir adın kalmalı geriye
bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
aynaların ardında sır
yalnızlığın peşinde kuvvet
evet nihayet
bir adın kalmalı geriye
bir de o kahreden gurbet

sen say ki
ben hiç ağlamadım
hiç ateşe tutmadım yüreğimi
geceleri, koynuma almadım ihaneti
ve say ki
bütün şiirler gözlerini
bütün şarkılar saçlarını söylemedi
hele nihavent
hele buselik hiç geçmedi fikrimden
ve hiç gitmedi
bir topak kan gibi adın
içimin nehirlerinden
evet yangın
evet salaş yalvarmanın korkusunda talan
evet kaybetmenin o zehirli buğusu
evet nisyan
evet kahrolmuş sayfaların arasında adın
sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı
bu sevda biraz nadan
biraz da hıçkırık tadı
pencere önü menekşelerinde her akşam

dağlar sonra oynadı yerinden
ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca
sen say ki
yerin dibine geçti
geçmeyesi sevdam
ve ben seni sevdiğim zaman
bu şehre yağmurlar yağdı
yani ben seni sevdiğim zaman
ayrılık kurşun kadar ağır
gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın
yine de bir adın kalmalı geriye
bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
aynaların ardında sır
yalnızlığın peşinde kuvvet
evet nihayet
bir adın kalmalı geriye
bir de o kahreden gurbet
beni affet
Kaybetmek için erken, sevmek için çok geç

sözlüğün seviyesi nerelere uçmuş mk neyse benim attila ilhandır panpa noktalama kullanmayışını küçük harflerle yazmasını sevdiği kadın uğruna gururunu ayaklar altına alarak sessiz sessiz yalvarmasını kendime benzetirim hep hiçkimseyi hiçbirşeyi iplemeyen ama sessiz sessiz kimse farkına varmasa bile gözleri yollarda sevdiği kadını bekleyen bi adamdır kendisi yani ben kendimle bu yönünü özdeşleştirmişimdir hep neyse am züt meme

Ah Muhsin Ünlü (Onur Ünlü)
Adın üç kere geçti saçma sapan bir filmde.
Yalnız olsam çok ağlardım ama annem bakıyordu.
Anne dedim, hadi çay koy da içelim…

Ah Muhsin Ünlü

resulullah süper bir insandı, ben o kadar değilim,
resulullah yolda ebu bekir'i görse 'es selamu aleyküm ya sıddık' derdi,
ben yolda ebu bekir'i görsem tanımam.
resulullah asla yalan söylemezdi; ben annem ölürken hiç ağlamadım.
ben annem ölürken çok ağladım çünkü annem
gırtlağından hırıltılar çıkarırken nasıl terliyordu, görmeliydiniz.

resulullah azrail'i yolda görse tanırdı;
ben azrail'i annemin yanında görseydim ona bir çift lafım olurdu,
derdim ki şimdi yani af edersin ama o sıktığın annemin gırtlağı.

resulullah olsa ona bunları söylesem o bana gülümserdi;
o bana gülümserdi ben ona derdim ki, anam babam yoluna feda olsun ey allah'ın resulü; fakat şu koca melek, annemin gırtlağını sıkıyor, bir şeyler yapamaz mıyız?

resulullah orada olsaydı annemin elini tutardı derdi ki 'kızım ha gayret!';
ben orada olsaydım annemin elini tutardım ve derdim ki 'anneciğim ölmesen... '

ben oradaydım annemin elini tuttum ve dedim ki 'anneciğim seni ben... ';
annem döndü bana bir baktı o bakışı görmeliydiniz

resulullah o bakışı görseydi merhametten ağlardı;
ben o bakışı gördüm haşyetten bayılacaktım ama annem elimden tuttu.

ne tuhaf, anneler ölürken bile çocuklarının

anneler ölürken bile çocuklarının ellerini bırakmıyor ne tuhaf...

resulullah çok şanslı bir insan
annesi öldüğünde o küçücüktü;
benim annem öldüğünde ben küçücük değildim,
zaten şanslı birisi de değilimdir, filmlerim iş yapmaz.

annem daha yeni öldü fazla uzaklaşmış olamaz!

olamaz dedim annem son nefesini alıp da vermeyince
verse de ben alsam onu, içim ferahlasa, siz de görseniz
resulullah tutsa annemin elinden birlikte geçseler çölü
nasıl olsa resulullah da ölü annem de ölü.

Fırat Aydınus panpa

Can Yücel

Atsız ata : Her sözü harika binin