*
Ne yapacağımı bilmiyordum beyler.
Emrah'da olsa 1 sn düşünmeden çıkarır verirdi hatta durumu anlatsam gider bi yerden bulur buluşturur hiç bişey olmazsa çalar yine hallederdi.
Bunu bildiğim için Emrah'a hiç ilişmedim.
Cemil ustaya söylemeyi düşündüm bi ara ama gelen müşteriyi, bize verdiği parayı ben biliyordum amk.
Zaten adam ihtiyacı olmamasına rağmen beni fazladan çalıştırıyordu.
Onu da sıkıntıya sokmak istemediğimden gibe gibe çaresizce gittiğim durağa.
Rüstem abi ben yaklaşırken ağzında sigara çardağın altına oturmuş çay içiyordu.
Telefondaki kadar sinirli görünmüyor ama keyfinin yerinde olmadığı sigarayı hızlı hızlı çekişinden belli oluyordu.
Yanına yaklaştığımda çardakta oturan diğer taksicilerin yanında rahat konuşamayacağımız için bana eliyle bekle orda diyerek yarım sigarasını atıp çıktı dışarı.
Bi elini omzuma koyup
-Bak Ömer bilirsin severim seni, mahallemizin çocuğusun, bi yanlışını görmedik, ama baban çok büyük yanlış yaptı. dedi
Adam haklıydı amk,
Babam bize de çok yanlışlar yapmıştı, ablamın nikahına bile gelmemiş kızı en mutlu gününde boynu bükük bırakmıştı.
Biz alışmıştık da duraktakiler kolay kolay sineye çeker miydi amk herkes ekmeğinin peşindeydi.
-Getirdin mi parayı. diye ekmedi.
Bi müddet sessiz kaldıktan sonra o an aklıma bi fikir geldi.

*
Selim ara sıra arkadaşlarını içmeye çağırıyor, babam haftada 1-2 defa duş almaya üzerini değiştirmeye eve geliyordu.
Lise bittikten sonra biz Emrah ile yine haftasonları dönüşümlü çalışmaya başlamıştık.
Cumartesi benim tatil günümdü ve evde hiç bir şey yapmadan uzanıyordum, uzun uzun düşünüyor boş boş tavana bakıyordum.
Babamın arabasını uzun süre göremedim beyler.
Borç harç yapıp sattı herhalde diye düşünüyordum ki bir gün ev telefonu çaldı.
Duraktan Rüstem Abi arıyordu.
-Alo. dedim
-Ömer sen misin. dedi selam sabah vermeden
-Rüstem Abi hayırdır. dedim sesinden tanıyarak.
-Ne hayırı amk pekekent babanı arıyorum kaç aydır, nerde, biliyor musun? diye sordu.
Her ne kadar sevmesem de insanın yüzüne yüzüne babasına sövülmesi de çok ağrına gidiyordu insanın be beyler.
-Abi ayıp oluyor ama o nasıl laf. dedim
-Ayıbın kralını baban yaptı aslanım, benden 12 bin lira (şimdinin parasıyla) borç aldı, arabasını da rehin diye durakta bıraktı, ses etmedik arabası burda gelir dedik ama kim bilir hangi deliğe girdi muallak. 12 bin lira bul getir al bu arabayı zütür burdan amk. yoksa yemin ediyoum yakıcam. dedi
Sesim içime kaçmıştı, ne diyeceğimi bilememiştim.
-Peki abi. diyebildim.

*
Annem üzüntüden kısa sürede 15 kilo kadar vermişti, birden çökmüştü kadın.
Her şey üst üste gelmişti.
Yaprak dökümü gibi olmuştuk beyler.
Oğuzun biri hepimizi tek tek gibiyordu sanki.
Kısa süre sonra mahalle eşrafından bi delikanlı ablama talip oldu.
Ablamdan 2 yaş büyüktü ama beni her gördüğünde çekiniyor bazen yolunu değiştiriyordu.
Başta ben de biricik ablama nasıl göz koyar nasıl onu bizden almayı düşünür lan desem de sonra mantıklı düşündüğümde "tabi evlenecek, tabi gidecek lan, kızcağız ölene kadar bizim arkamızı mı toplayacak" amk diyebildim kendime.
Çocuğu araştırdık, mahalleden tanırız ama mevzu ablam olunca iyice araştırdık.
Namazında niyazında ama nerdeyse bizden bile gariban bi çocuk.
Baktım ablamın da gönlü razı sade bi nikahla evlendirdik ablamı.
Ablam yeni evine gidince annem iyice yalnız kaldı.
Burda kalmak anneme iyi gelmeyeceğinden onu Tarsusa ananemlerle teyzemlerin yanına gönderdim.
En azından yiğenleri falan sever teyzemlerle laflar kafası dağılır diye düşündüm.
iyice tek kalmıştım be binler.
Kısacık boyuna rağmen meğer ne kadar yer kaplıyormuş anam evde, o gidince anladım.
Hele ablam, onun yokluğuna belki 2 ay alışamadım. ama neye alışılmıyordu ki panpalar. buna da alıştık elbet.
Annem ve ablam gittikten sonra kısa süre öncesinde derli toplu bir aile evi olan evimiz onlar gittikten sonra tam bir öğrenci evine dönmüştü amk.

Eve yeni geldim, duşa giriyorum kahvaltı yapıp 1-2 part daha salıcam beyler

Rezerved

devam panpa güzel gidiyorsun

@1 panpa zamanında bende sanayide çalışdım bilirim o ortamları sende biraz kendimi görüyorum devam et..

bacanak yattınmı

@20 işe gidiyorum panpa yarın devam edicem.

panpi bikaç part daha atta yatmadan okurum

*
huur çocuğu abim sevgilisi olan bi kıza musallat olmuş, sevgilisi ve arkadaşları tarafından çok pis dayak yemiş, olay büyümüş mevzu uzamıştı.
Evde sürekli bi gerginlik vardı.
Annem sürekli Kerem abim bu gün eve nasıl gelecek diye ağlayarak bekler olmuştu.
Abim eve her geldiğinde bi taklar oluyordu.
Bi geldiğinde kaşı açık, bi geldiğinde elinde yüzünden yeni hiç bişey yok ama gömleği kana bulanmış.
Abim bu mevzu yüzünden babamla burun buruna gelmiş zaten maddiyattan dolayı güllük gülistanlık olmayan evdeki huzurun dıbına koymuştu.
Babam bazı geceler eve gelmiyor bazı gecelerse çok geç geliyordu.
Tabi o zaman rakı şimdiki gibi değil, gariban içkisi, babam eve her geldiğinde ciğerlerim anason doluyordu.
Rakıyla bu şekilde tanıştım diyebilirim beyler.
Annem güçlü kadındı kolay kolay yıkılmazdı ama babam da eve gelmeyince kadın iyiden iyiye kötü hissetmeye başlamıştı kendini.
Bi tek ablam vardı dayanağı.
Belki bi de ben olurdum ama hem okul hem iş derken eve gelince ya direk yatıyor evde kavga gürültü varsa Emrah’ı arayıp evin aşağısındaki parka gidiyorduk.
Emrah’ın hayatı benimkinden leşti bilirdim ama o kadar ısrarıma rağmen daha 1 kere anlattığını duymadım amk.
ne zaman sorsam hem “boş koy” derdi. bu lafı da ondan öğrenmiştim.
Yıllar yılları kovaladı beyler, abim o mevzudan dolayı 1 yıl süren mahkemelerden sonra adam yaralamadan 4 yıl yedi, mapusa girdi, annem perişan babam desen evin yolunu kaybetti, benden 2 yaş küçük olan kardeşim Selim lisede bi hatunun yoluna okulu bıraktı tak yoluna gitti, yani ablamı saymazsak aralarından en düzgünü ben çıkmıştım amk, seviyeyi sen düşün.
Derken lise bitmiş sonunda en azından lise mezunu olmuştuk.
Üniversiteye gitmeye ne niyetim vardı, ne maddi gücüm.
Annemle ablamı da aklı bi karış Selim’e emanet etmek zamanında 12 adaları italyanlara bırakmamız kadar saçmaydı.
Üniversiteye gitmeyecek sanayide gittiği yere kadar çalışmaya devam edecektim.
Taa ki onu görene kadar………

*
bi yaz daha geçirdikten sonra lise başladı.
ama nedense bu sefer çalıştığımı hiçbir arkadaşıma söylememiştim.
ergenlik falan derken gurur yapmıştım herhalde bilmiyorum.
liseye başladığımın ilk haftası normalde 13:00-20:00 olan çalışma saatim okul saati nedeniyle 16:00-20:00 olmuş, şimdinin parası normalde 100 lira olan haftalığım 200 liraya çıkmıştı.
çok şaşırdım ama her halde cemil usta okulun ilk haftası diyerek masrafım olur diye 100 lira fazla ateşledi diye düşündüm.
ama ikinci hafta da aynı parayı alınca işin aslını anladım.
işler her zamanki gibi kesattı ama cemil usta haftalığıma %100 zam yapmıştı.
sorduğumda ise
–genç adamsın artık, karı kız mevzun olur, varken at kenara işte, sonra usta kızla buluşcam diyip benden para isteme. dedi
iyi de amk benim bu yaşıma gelene kadar çocukluk maceraları dışında hiç kız arkadaşım olmamıştı ki.
bu soruyu kafamdan çabucak silip sınıftaki tiplere adapte olmaya çalışıyordum.
hepsi yine maldı amk, bi kaç tane güzel vardı ama onlar da her gerizekalı liseli kız gibi üst sınıftaki erkeklere yazılıyorlardı.
ilk aşk deneyimimi bi kaç malla heba etmeye hiç niyetim yoktu.
zengin bebesi diyebileceğim hiç kimse yoktu ama okula 1 yıl boyunca aynı ayakkabıyla giden tek kişi bendim.
iyi kötü ilk seneyi atlatıp ikinci sınıfa geçecektik.
her okul çıkışı dükkana koşuyor normalde 8 olan kapatma saatimi belki 1 müşteri daha gelir diye bazen 9’a hatta yazın bazen 10’a kadar uzatıyordum.
akşam vakti kaporta işi için gelen hiç olmuyordu ama elektrik işinden bazen ekmek çıkıyordu.
Emrah’tan az çalışıp onla aynı parayı almak gücüme gidiyordu o yüzden normalde Emrah ile dönüşümlü izin kullanırken (cumartesileri ben pazarları o) ben artık hem cumartesi hem Pazar geliyor Emrah’a yalvar yakar haftasonu 2 gün izin yaptırıyordum.
Yani tüm ömrüm okul ve iş arasında geçiyordu beyler.

sağlam hikaye devam et panpa

ohhh be cansınız amk, devam ediyorum panpalar 2 part daha sallarım çıkarım yarın devam ederim ama

reyiz devam et lan hikayeyi okudukça kendimi 2010 incisindeki hissettim amk

yaz panpa

kimse mi yok dıbına koduğumun yerinde? hepiniz mi ferrecisiniz lan binler

*
Öyle böyle derken aradan yıllar geçti beyler, cemil usta adeta babam, emrah ise can yoldaşım olmuştu.
her taku onlara anlatıyor ne zaman başım sıkışsa emrah’tan yardım istiyor mevzu boyumuzu aşarsa cemil ustaya danışıyorduk.
cemil ustadan bi kaç defa dayak yemişliğim oldu ama yemin ediyorum hiç biri acıtmadı canımı, içimden sövdüysem en adi huur çocuğuyum.
yedin bi tak demek ki ömer dedim her seferinde.
bi kaç defa emrahın benim yüzümden dayak yediği oldu.
her taku yaparken "kardeşinim ben senin" diyen adam "niye benim yerime suçu üslendin, boşu boşuna dayak yedin amk" dediğimde "abiler yapar arada" diyordu.
Emrah okula gitmiyordu, dükkanda iş olmadığı zamanlarda ben bazen okulda öğrendiklerimi Emrah’a anlatıyor, en basit şeyi bile mucizevi bir şeymiş gibi dinlemesi acayip hoşuma gidiyordu.
Derken yıllar yılları kovaladı beyler.
biz geldik lise çağına. orta okuldan direk düz lise. Cemil usta aldı beni karşısına sordu.
-evlat elimde büyüdün biliyorsun ama lise çağına geldin, sanırım artık senin vaktin geldi dedi.
yemin ederim gözlerim doldu beyler, o an sen artık büyüdün benim işime yaramazsın der gibi geldi ama ustamın derdi başkaydı.ve devam etti
-baban seni bana getirdiğinde okumaz bu diyerek getirdi, ama sen ne yaptın ne ettin ilkokulu bitirdin, bi kere bile bugun yorgunum okula ya da işe gitmiyim demedin. helal olsun sana. ama işler değişti be evlat lise bu ilkokula benzemez, madem okucaksın al şu lise diplomanı, hem ilerde tamirci olacak değilsin ya dedi.
-usta haftalığımın yarısını kes ben çalışmaya devam edeyim nolur. dedim
çok kızdırmışım demek ki
-ırzını gibeyim senin biz de adam yerine aldık konuşuyoruz, gibtir git ne halin varsa gör, git hadi bak müşteri geldi. dedi
ustam kral adamdı ama sinirlendi mi anadan girer bacıdan çıkardı.
neyse öyle böyle derken çalışmaya devam ettim ben.

*
Zaten yazları tatil nedir bilmediğimiz için o yaz bana koyan bişey olmamıştı.
yaz tatili benim için 3 ay boyunca bıkmadan usanmadan sokakta it gibi koşmaktan bi yerden para bulursak atari salonuna gitmekten ibaretti.
sabahları okula gider gibi işe gittim, iş çıkışı da her zaman olduğu gibi sokakta koşturdum. hali vakti bizden biraz daha iyi olan çocuklarla çalışamaya başlamadan önce aramda bi fark
hissetmezken çalışmaya başladıktan sonra sosyal sınıf ne demek onu küçük yaşta öğrenmiş oldum beyler.
başlarda koymuştu ama zamanla ona da alışmıştım amk.
sınıftaki herkes, mahalledeki tüm çocuklar hatta abim ve kardeşim gözüme o kadar mal geliyordu ki. boş yaşıyorlar amk diyordum.
yaz bitmiş okul başlamıştı.
annemin dediği gibi olmuştu.
sabahları okula öğleden sonra işe gidiyordum.
ama artık sabahları evden babamla çıkmadığımız için yaklaşık 3 km’lik yolu yürümek zorunda kalıyordum.
zaten çıtı pıtı bi çocuk olduğumdan yürümek bana koymuyordu, yorulmuyordum.
okulda, çalıştığımı öğrendiği için benle konuşmayan maçlarına almayan huur çocukları vardı. nefret ediyordum binlerden ama mecbur gidiyordum okula.

*
babam beni o sabah tüm yaz boyu olacağı gibi dükkana bıraktı ve durağa geçti.
Vicdansız babam beni dükkanın önüne bıraktı ve durağa geç kaldım diyerek beni orda bin gibi bırakıp gitti.
sabah saat 7:30 du ve cemil oto henüz kapalıydı beyler.
o gün ilk defa aniden büyüdüğümü hissettim binler, yalnızlığın ne kadar zor olduğunu, yeri geldiği zaman sırtını anana babana bile dayayamayacağını öğrendim.
hala önce babama sonra da anneme çok kızgındım.
aradan 20 dk falan geçmişti ki çırak geldi, küçücük kafasıyla koca adam gibi kahve selamı verekek cebinden çıkarttığı anahtarla darabanın kilidini açtı ve yukarı kaldırdı.
bileğine astığı poşeti sallayarak hadi usta uyan bak simitleri bu sefer sıcak aldım diye seslendi.
cemil ustanın dükkanda yattığını o an öğrendim.
"ooo beyler erkenciyiz" diye seslendi cemil usta yattığı yerden doğrularak
o kalkana kadar çırak çayı koymuştu bile.
küçücük masaya 3. bardak konmuştu beyler.
çırak bana bakarak
-yoksa sana oralet mi söyliyim. dedi sırıtarak
çok pis taşak geçmişti ama kızamadım amk beyler, güldüm öylece mal gibi.
cemil usta dükkanın tabelasının gölge yaptığı yere oturduğunda çırak çayları koyuyordu.
hepimize demi aynı koydu çırak.
cemil usta şakayla karışık çırağın kafasına vurarak.
-ulan Emrah amk sana karter düzmeyi öğrettik bi çay koymayı öğretemedik ya ben daha bişey demiyorum sana diyerek güldü.
öyle tatlı sert vurmuş ve öyle babacan gülmüştü ki resmen bana niye vurmadı diye kıskanmıştım.
En kral panpamla adam gibi tanışamamış adını bu şekilde öğrenmiştim. O benimkini biliyordu, muhtemelen biz babamla ilk gün gittikten sonra Cemil ustaya beni kim bu mal" diye sormuştu belki de, bilmiyorum.
Kısa zaman sonra öğrendim ki ufaklık dediğim çırak benden 3 yaş büyüktü.
vay amk boyu omzuma gelen çocuğa neredeyse abi diyecektim.
neyse ki boy ve yaş farklarını dengeleyerek sadece Emrah dedim.