*
emrah benden kısa ve zayıftı.
fiziken gücüm yetse bile böyle bir şeyi zütüm asla yemezdi.
emrah da bunu bildiği için iyice üzerime geldi.
-madem öyle, madem sen de aynını düşünüyorsun neden söylemedin, beni mi kandırdın, çocuk mu avuttun, hani dost acı söylerdi, bu mu senin dostuluğun. dedim öfkelenerek.
-kaldırabileceğini bilsem emin ol daha fazlasını da söylerdim, değil tokat atmak topla, tüfekle gelsen yine de anlatmaya devam ederdim. ama kaldıramıyacağını bildiğim için sustum. seni aysel'den daha iyi tanıdığım için sustum. şu an sana ithtiyacı olan babası, kardeşi, annesi yanında olmayan sorunlu bir hamileliği olan ablan için sustum.biz o gece niye içmedik sanıyorsun amk. dedi
tanıdığım en açık sözlü insanın bunları bana daha yeni söylüyor olması
nasıl bi tak çukuru içinde olduğumu gözler önüne seriyordu aslında.
o gece benle içiyor gibi yapmasının ama aslında içmemesinin de tek sebebi diline hakim olabilmekti. daha yeni anlamıştım.
koltuğa oturdum tekrar.
emrah çok öfkeliydi.
bi süre ayakta bekledikten sonra o da oturdu yanıma.
aradan bi 10 dk geçti.
emrah'ın telefonu çaldı.
bi kız sesi duyuluyordu ama kim olduğunu anlamamıştım.
-ben seni arıcam. dedi emrah ve cevap bile beklemeden telefonu kapattı.
sormadım kim diye.
kendi derdim başımdan aşkındı.
bi süre daha oturduk sessizce.
saat 9'u geçiyordu.
-iyi misin. diye sordu emrah elini omzuma koyarak.
-nasıl iyi olayım be abi, düştüğüm duruma bak, şu an nerde, ne tak yediğini bilmediğim bir kızın yolunu gözlüyorum, onun için çevremdeki insanlara zarar veriyorum. dedim
-bana zaten istesen de veremezsin de aysel'e çok yanlış yapmışsın. dedi
haklı olduğunu bildiğim için çaresizce sustum.
-neyse toparlan hadi cemil usta seni böyle görürse giber atar söyliyim. dedi
-tamam abi, merak etme, eyvallah. dedim
emrah ayağa kalktı.
-hadi yat kafanı topla biraz, görüşürüz sonra. dedi ve kapıya doğru yöneldi.
-sen ne için gelmiştin abi. dedim
-hiç, öyle seni görmeye. dedi
yalan söylediğini anlamıştım ama ısrar etmek hiç bir işe yaramayacaktı,
bunu bildiğim için
-eyvallah abi. diyerek yerimden kalktım.
emrah'ı uğurladıktan sonra üzerimi çıkarttım ve yatağa doğru yöneldim.
hava soğuktu ama beni yine ateş basmıştı.
bu seferki heyecandan değil tamamen öfkedendi.
kulaklarım yanıyordu.
yatağa girdim.
eylül'ün resmiyle göz göze geldim yine.
o bana baktı, ben ona.
bi süre düşündükten sonra ulaşsa da ulaşmasa da mesaj atmak geldi içimden eylül'e.
"sana o kadar kızgınım ki aslında, ama geldiğinde hiç üzmeyecek kadar da seviyorum seni, ne zaman döneceksin diye sormuyorum, beklicem dedim, söz verdim bi kere, ama yokluğunda neler yaşadığımı bilmeni çok isterdim, kendine dikkat et... " diye mesaj attım.
aradan kısa bi süre geçmişti ki "iletildi" raporu geldi.
heyecanlanmıştım.
mesajımı almıştı.
o an düşündüklerimi eylül'e iletebildiğim için içimden "allah razı olsun lan ceyda" dedim sevinçten.

*
aradan bi 10 dk kadar geçmişti ki henüz bir cevap gelmedi.
mesajı atmış olmamın mutluluğu her hangi bi cevap alamamamdan dolayı her saniye biraz daha kayboluyordu.
aradan bi yarım saat geçmişti.
mesaj geldiğinde mesaj sesi geleceğini bile bile sürekli ekrana bakıyordum.
gelmemişti.
ekrana bakarak uyuyakaldım.
gözlerimi açtığımda saat 7'ye geliyordu.
bilinçaltımda eylül'den gelecek mesaj olduğu için zınk diye uyanmıştım o saatte.
elim telefona gitti direk.
ama hiç bi şey yoktu hala.
günün ilk sözü "vay amk" oldu o sabah.
gib gibi başlamıştım yine yeni güne.
yapacak bi şey yok diyerekten çıktım yataktan.
önce duşa girdim.
sonra aşağıdaki bakkaldan az biraz kahvaltılık almak için evden çıktım.
zeytin, peynir, domates ve bir ekmek alarak döndüm eve.
bi güzel yatırdım hepsini yarım ekmeğin arasına.
çayla beraber gömdüm yarım ekmeği.
saat 8'e geliyordu ki çıktım evden.
durağa geldim.
bi tek rüstem abi vardı yine durakta.
diğer taksiciler henüz gelmemişlerdi.
selam vererek girdim içeri.
2-3 sohbet muhabbet derken tam 8'de durağın ilk telefonu çaldı.
sırada ilk olarak zaten ben vardım ama arayan kişi de özel olarak beni istiyordu zaten.
-ömer mi, evet burda.
-adresi alayım.
-tamam o zaman, gönderiyorum. dedi rüstem abi.
-aysel mi abi. dedim aklıma bi tek o gelerek.
-yok ceyda diye biri, yahya kaptan'dan, adresi biliyormuşsun. dedi
-abi evet biliyorum ama ben gitmesem. dedim
-niye hayırdır. dedi
-sevmiyorum abi o kızı. dedim
-biz sadece sevdiklerimize hizmet vermiyoruz ömer, taksicisin sen amk. dedi
-ya abi öyle de. diye mırın kırın ediyordum ki
-ömer burda dedim, bi dahaki sefere yok derim ama bu seferlik git, ayıp olur. dedi
-haklısın abi. diyerek çıktım duraktan.
"inş anasıyla beraberdir" diye geçirdim içimden.
arabaya bindim.
yahya kaptan'a sürdüm.
evlerinin oraya gelince durdum.
kimse yoktu dışarda.
bi 5 dk bekledikten sonra kornaya bastım.
binadan 1-2 kişi çıktı ama bizim kokoşlar değildi bunlar.
bi süre daha beklemiştim ama sıkılmıştım beklemekten.
"giberler ya" diyerekten arabayı çalıştırdım ve geri döndüm,
rüstem abi'ye verecek cevabım da hazırdı hem, sonuçta paşa paşa gelmiş ama bulamamıştım.
mahalleden çıkmak üzereydim ki telsizden rüstem abinin sesi duyuldu.
-ömer müşteri seni bekliyormuş, gitmedin mi yoksa. dedi
-rüstem abi geldim, bekledim bi 15 dk hatta ama gelen giden olmadı, geri dönüyorum. dedim
-dönme, müşteri aşağıdayım diyor, belki yeni inmiştir. dedi
-eyvallah abi. diyerek döndüm içimden "hay amk" diyerekten.