Bunları sadece benim gibi çocukluk yaşayan insanlar için yazılmıştır.
2000 liler ve aog'cular gibtirsin gitsin şimdiden.
Tam 21 yaşındayım ve üniversite'de okuyorum 2.sınıfdayım beyler 16 yaşıma kadar 1+1 sobalı bir evde 3 kardeşimle birlikte büyüdüm.90lar çocukluğunu dibine kadar yaşadım.
Babam asgari ücretden biraz fazla maaşla çalışan bir adam ve başlıkdaki fotoğraf tamamen yaşadığım çocukluğun özetidir.
kısaca şöyledir.

-yamalı Çoraplarımız içliklerimiz
- yağmurda açtığımız bir tarafı herzaman kırık şemsiyemiz
-babamızın 6-7 senedir giydiği ayakkabılar, pantolonlar,gömlekler ,
-anamızın çamaşır bulaşık yıkaktan yara olan elleri
-Araba olmadan otobüsle yapılan bayram yolculukları
-Gidilen günü birlik deniz tatili, çilesi
-Herzaman birilerinden gelen kıyafetlerimiz, alınmış olanlar sadece gezmeliklermiz
-sürekli düşüp yaralanmaktan kabuk bağlayan dizlerimiz
-Ev sahibinin ekmek aldırmaya yolladığında bize kalma ihtimali olan para üstü için neşelenen yüzlerimiz
-Her zaman geçmişteki fakirlğimizin verdiği çekimserliğimiz
-ilerde oğlum memur olacak diye gözleri şimdiden yaşaran babalarımız
oldu bizim
-Biz ortam bini olamayız beyler istediğiniz kadar uğraşın olmaz
-Karı kız peşinde koşamayız üniversite hayatımızı gibemeyiz bir kız için
-Biz bunlardan adam olmaz denilen çocuklarız beyler Boşveremeyiz,pes edemeyiz
-Sürekli çevre baskısı ile büyüyen çocuklarız
-okul gezilerine, arkadaş etkinliklerine, lisede yapılan sinema, tiyatro buluşmalarına maddi durum yüzünden saçma sapan bahaneler uydurarak yetişmiş çocuklarız
-3-5 kişi ile bir yere gidilince herzaman acaba paramız yetermi diye strese giren bedenimiz
Bunları yazıyorum çünkü bizi bizden başkası anlamaz beyler.
Tüm bunlardan dolayı biz adam olmak zorundayız beyler.
gibtiğimin dünyasında birşeyleri başarmak zorundayız.

Birşeyleri farkettirebildiysem size ne mutlu bana

"biz adam olmak zorundayız beyler... "

Keşke büyümeseydik de hep doksanlarda kalsaydık amk.

Zenginler cimri insanlardir, onun icin cimri biri olacagina dunya kadar buyuk bir gonlum olsun ama fakir olayim daha iyi .

açık konuşayım hiç özlemiyorum o günleri tvde ne varsa onu izlerdik 4 5 kanal vardı zaten mal gibi diziler filmler izlerdik çocukluğumuzun en iyi yanı dışarıda top oynamamızdı bu kadar şimdi öyle değil herşey nerdeyse elinin altında şu 90 lardaki çocukluk tribinden çıkın artık haa bu trip değil birader diyosan at akıllı telefonunu kenara eski bi telefon al kestir internetini pc yi kapat bakalım kaç gün dayanıcaksın?

O kapı kenarlarına(adına ne dendiğini bile bilmiyorum hala)tırmanmayı özledim amk.

Hatırlıyorum terli ayakla çıkılmıyordu gidiyordum halıya teri silip öyle çıkmaya çalışıyordum. Bizim koridor biraz dar olduğu için 11-12 yaşlarımda koridora aynı taktikle çıkar sonra aşağıya atlardım.

delikanlı fakirsin be helal sana.
ama fazla yaklaşma yine de

adam bire bir gibmiş

ADAMIN ŞUKUSUNU VERMEK iÇiN GiRiŞ YAPTIM
:/ OFFFFFFF BE NE ZOR HAYATLAR YAŞADIK AMK

ulan o yıllarda mahalle maçlarını abılerımız yapardı bız ızlerdık sonra sıra bıze geldi çocukluğumuzda tam aldığımız zevkı sanki bu yetişkinlik dönemimizde alamıyor sanki ekgib yaşıyor gibi hissediyordum boş yere imrenerek bakmamalıyız belkıde beyler dediği gibi bizden bişeyler olmak zorunda uzun zamandır yazmıyordum içimi dökmek için giriş yaptım

geçmişteki fakirliğimizin verdiği çekimserliğimiz vay be adam şu anki pgibolojimi tek cümleyle özetlemiş

:( 2klıyım ama ağladım

Fakirliğin en dibinide gördüm. Hayvan gibi paramız olduğu dönemde oldu. Şuan 22 yaşında Üniversitesi okuyorum. Zar zor geçiniyorum idare ediyorum ama. Şundan 2 sene önce liseye arabayla gidiyodum. Şimdi param olmadığı için yaz okuluna gidemedim.
Kimden neyi saklıycam ki böyle geçti hayatım.

Paradan pis hiç bişey yok. Biz şuanda ünide 3 arkadaşız 3 müzünde şirketleri batmak üzere son demlerini yaşıyo. Her hafta sonu yaşadığımız şehire giderek sürekli olarak çalışıyoruz. Tam toparladık derken bi yerden bi darbe daha geliyo. Sonra dön en başa. Nickimin sebebide budur.

Artık çok zorlamıyorum bazı şeyleri ama asla ve asla vazgeçmiyorum.

Bi gün herşey çok güzel olacak!

Yemin ediyorum aynı hayat. 7 yaşıma kadar köyde 17 yaşıma kadar 1+1 evde büyüdüm.

-sobanın borusuyla duvar arası pota olurdu çorabı top yapıp oynardık
-2 TL'ye CD satarlardı ceza'nın yerli plaka CD'sini almak için 2 hafta bekledim haftalık harçlığım 1 liraydı küçükken, eski parayla 1 milyon işte
-misafirler gelirdi bunlar gitmeden uyuyamazdık nerde uyuyacan aq salon var bi tek
-komşunun çocuğunun bilgisayarı vardı bu dokundurtmadı bile bana, eve gelip anneme söylemişim bunu heralde babam ertesi güne eve bilgisayarla geldi nfs underground2'yi 1 senede öğrendim yüklemeyi, internet yok tabi o zaman evde

Daha neler neler bigün başlık açıp anlatacam hayatımı

Kardeşim ben lise son sınıfim teyzemler aynı beter hayatta oğlu ortam bini oldu annesini dönüyor kızı 2 bin TL maaş alıyor eve tam 5 bin TL para giriyor babaları kumarda eziyor bizimde durum süper değil ben daha pis bi hayattan üvey babam kurtardı teyzenin oğlu gibi olmamak için evet ortam bini olamayız

okulda herkes kantinden alirken ben evden ekmek gotururdum
kisin botum olmadigindan ayagama poset gecirir giderdim
komsunun cocugunun kirdigi oyuncaklarla oynardim
yeni elbisse almaz hep abimin eskilerini yada akrabalarin verdiklerini giyerdim.
Babam yilda bir cikolota alirdi o kucucuk seyin hepsini yemez biter diye sonraya birakirdim.

Daha say say bitmez ama.. Suan yas 22 karsi komsunun bi cocugu var en fazla 8 yasinda. Cocuk elinde tabletle her gun hafuza giderek buyuyo. Simdi o cocukla benim hayata bakisimiz nasi ayni olsun amk

adam haklı mk ne diyim, yokluktan hala kurtulamadık, bi şeyler başarmak zorundayız beyler, en azından bi kaçımız başarsında gelsin anlatsın, onun başarısı hepimizi mutlu eder zaten rez

Şimdiki çocuklara bakıyorum da bilgisayarlarda oynadıkları oyunu grafiği kötü diye sevmiyolar, ailesi isteğini yerine getirmezse surat asıp değişik triplere giriyplar, analarının babalarının it gibi çalışıp kazandığı parayı 1-2 günde karı kız ortam ayağına hiç ediyolar. Benim hiç oyuncağım olmamıştı, ailemden hiç bir zaman bişey istemedim ki isteseydim de verebilcekleri bişey yoktu, lisede sırf param olmadığı için 8-10km yürüyüşlerim ve geç kaldığım için yediğim azarlar oldu. Yoksulluk yüzünden sürekli kullanıldık, gerek iş hayatında, gerek kızlar. Komşumuzun içtiği bira şişelerini satıp ekmek aldığım günler de oldu, aç kaldığım günler de. Sonuç olarak hala adam olamadım galiba, benim gibi panpalarım varsa umarım siz adam olmuşsunuzdur.

gibtir et amk zenginleri başına çalsın dünyayı. Yaşamak bizim neyimize lan?

Biz de az çok böyleydik panpa