Bunları sadece benim gibi çocukluk yaşayan insanlar için yazılmıştır.
2000 liler ve aog'cular gibtirsin gitsin şimdiden.
Tam 21 yaşındayım ve üniversite'de okuyorum 2.sınıfdayım beyler 16 yaşıma kadar 1+1 sobalı bir evde 3 kardeşimle birlikte büyüdüm.90lar çocukluğunu dibine kadar yaşadım.
Babam asgari ücretden biraz fazla maaşla çalışan bir adam ve başlıkdaki fotoğraf tamamen yaşadığım çocukluğun özetidir.
kısaca şöyledir.

-yamalı Çoraplarımız içliklerimiz
- yağmurda açtığımız bir tarafı herzaman kırık şemsiyemiz
-babamızın 6-7 senedir giydiği ayakkabılar, pantolonlar,gömlekler ,
-anamızın çamaşır bulaşık yıkaktan yara olan elleri
-Araba olmadan otobüsle yapılan bayram yolculukları
-Gidilen günü birlik deniz tatili, çilesi
-Herzaman birilerinden gelen kıyafetlerimiz, alınmış olanlar sadece gezmeliklermiz
-sürekli düşüp yaralanmaktan kabuk bağlayan dizlerimiz
-Ev sahibinin ekmek aldırmaya yolladığında bize kalma ihtimali olan para üstü için neşelenen yüzlerimiz
-Her zaman geçmişteki fakirlğimizin verdiği çekimserliğimiz
-ilerde oğlum memur olacak diye gözleri şimdiden yaşaran babalarımız
oldu bizim
-Biz ortam bini olamayız beyler istediğiniz kadar uğraşın olmaz
-Karı kız peşinde koşamayız üniversite hayatımızı gibemeyiz bir kız için
-Biz bunlardan adam olmaz denilen çocuklarız beyler Boşveremeyiz,pes edemeyiz
-Sürekli çevre baskısı ile büyüyen çocuklarız
-okul gezilerine, arkadaş etkinliklerine, lisede yapılan sinema, tiyatro buluşmalarına maddi durum yüzünden saçma sapan bahaneler uydurarak yetişmiş çocuklarız
-3-5 kişi ile bir yere gidilince herzaman acaba paramız yetermi diye strese giren bedenimiz
Bunları yazıyorum çünkü bizi bizden başkası anlamaz beyler.
Tüm bunlardan dolayı biz adam olmak zorundayız beyler.
gibtiğimin dünyasında birşeyleri başarmak zorundayız.

Birşeyleri farkettirebildiysem size ne mutlu bana