Evet beyler şimdi anlatacağım hikayemdeki isimler dahil her şey tamamiyle gerçektir

Sene 1998 11 temmuz bir cumartesi günü tam 8 sekiz yaşındayım. istesemde hiç bir zaman unutamayacağım bir pazar alış veriş dönüşü annemle beraber hoş annemle beraber dönmek kısmet olmadı.
Ecel keyifli ve bir okadar çileli bir alışverişin dönüşünde annemi yakaladı ve gizli kalp krizi ile hayatını kaybetti.
Belki onun ölümüne bir şekilde alışırdım ama hayat yakamı bu fırtınadan sonra ne yazıkki hiç bırakmadı ...

Edit: Değerli panpalarım, ailesiyle ufak tefek problemler yaşayanların okumasını şiddetle tavsiye ederim. Size faydalı olacağını düşünüyorum..

Annemim o pazar yerinde tavırlarının bile değiştiğini çok net hatırlıyorum. Ölmeye yakın insanlarda müthiş derecede değişim olur derler, tamda öyle oldu ama ben bunu o yaşlarda nerden bilebilirdim yüzüme dahil bakmayıp beni sürekli tersliyordu ve çok terliyordu ve 15-20 metre arayla sürekli elindeki poşetleri bırakıp dinleniyordu garip bir şekilde

Eve o şekilde 50 metre kadar yaklaştık tam vardık evde rahatça soluklanırız diye düşünürken bir anda arkama dönüp onu sırt üstü düşerken gördüm. Bu anı size ancak bu şekilde anlatıyorum ama inanın o andaki çaresizliğim tarif edilir gibi değil. Yanına koşarak yaklaştım başına doğru eyildim gözlerime bakışı resmen veda bakışıydı hıçkıra hıçra ağlamaktan başka elimden hiç birşey gelmiyordu Allah bu anı en kötü düşmanıma bile yaşatmasın gerçekten zordur . Şimdi düşünüyorumda, şu anda 26 yaşındayım ozamanda böyle yetişkin aklı selim olsaydım acaba elimden birşey gelirmiydi diye

Biraz düşündükten sonra ecele çare yok diyorum. O anda değil yetişkin, en kral cerrahta olsaydım ölüme meydan okuyamazdım. Neyse çok geçmeden etraftaki esnaf, yolda yürüyen durumumuzu farkeden vatandaşlar vs Etrafımıza toplanmaya başladılar. 3-5 dakika içinde biri bi taksi çağırmış olacakki taksi hemen yanımızda durdu ve annemi alıp taksiye koyup hastahaneye zütürdüler. Meğer o benim annemle son görşümmüş ..

Nerden bilecektimki... Bilsem sarılır öper koklar vedalaşırdım. Ama bilemedim. Çok geçmeden her nerden duyduysa babam ve aynı binadan bir hemşire komşumuz eve geldiler geldikleri gibi birşeyler alıp alelen evden çıktılar komşumuzun göz yaşlarının döküldüğünü hatırlıyorum babamın bize dönüp dönüp bakması
- Siz evde akkıllı uslu durun, biz sultan ablanızla hastahaneye gidip geliceğiz halanızda birazdan burda olur" deyip evden çıktılar. Çok geçmeden halam kapı çaldı halam evden apar topar çıkmış bize gelmiş. iyikide gelmiş annemle çok iyi anlaşırlardı bize sık sık gidip gelirdi elvan halam sağolsun hiçte yanlız bırakmadı..

Çok geç oldu varsa dinlemek isteyen rez alsın yarın devam edicem

beyler şu anda iş yerindeyim yazamıyorum ama şuku dahilinde rezlerseniz akşam soluksuz devam ederiz

Evet beyler eve geldim yazmaya devam ediyorum ..

Elvan halam her nekadar hareketleri yapmacık gibide dursa çok samimi bir insandır. Eve geldiğinde de soğuk kanlılığını koruyamamış eli ayağı titriyordu bir taraftanda bize güzel güzel telkinlerde bulunuyordu.
- Yavrularım anneniz biraz rahatsızlandı ama merak etmeyin sultan ablayla babanız annenizi eve getirmeye gitti. Merak etmeyin tamammı benim güzel çocuklarım" demekle beraber göz yaşlarına ve ses tonuna hakim olamayıp aslında bize göre büyük bir pot kırmıştı. Halen hatırlıyorum o anda ne derlerse desinler içimde kocaman bir sıkıntı vardı. Yaşıma göre çok büyük bir olaya şahitlik etmiştim. Bünyem kaldırmoyor durup durup ağlıyordum. Kardeşlerden en büyüğü olarak abilik duygusu beni sarmış olacakki dik durmaya çalışıyordum dik durmam lazımdı en küçük kardeşim daha sadece 6 aylıktı oda, durmadan soluksuz ağlaması halen kulağımda. Sanki herşeyden haberi varda kendi haline ağlıyor gibiydi. Ama şimdi görseniz kocaman drlikanlı kız olmuş kim derdiki bu el kadar bebek 17 yıl sonra üniversiteye hazırlanacak ..

Neyse zaman durmadı tabi gece 3 -4 oldu evin içi bir kalabalıklaştı bütün akrabalıarımız komuşularımız bizim eve toplandı. Aralarında ağlayanda var moral vermek için şaklabanlık yapanda var. Diğer kardeşlerim neyseki uyumuştu. Bir tek ben uyanık kalmıştım. Olayın şokundan olsa gerek ..
Artık sabah olmuştu birden evin telefonu çaldı. En küçük amcam memleketten gelmiş telefonu o kaldırdı ve bende o an istemsiz ve herşeyden habersiz herkezin telefona odaklandığı gibi bende odaklandım şahit olduğum konuşma şöyle..
- evet... Evet .. Peki anladım peki abim nasıl ??başımız sağolsun (burdan sonra ağlamaya başladı) - tamm abla başımız sağolsun ne yapalım mukadderat deyip telefonu kapattı .

içeriye girdi ve büyük amcama dönüp bir kaç saniye baktı ve hüngür ağlayarak ..
-Abi yengemizi yoğun bakımdan kurtaramamıştlar " deyip dizlerinin üzerine istemsiz bir şekilde çöktü. Bütün millet bir anda feryat figan, ağıtlar yakanlar bir taraftan Kuran okuyanlar bir taraftan sesler yükseliyordu. tabi ben bunlara şahit oluyorum ama bitaraftan annemin öldüğünü hiç tahmin bile edemiyorum. Olamaz çünkü annem ölemez benim

Halem durmu üzerime alınmıyorum halen bizim aielmizden biri ölemez zannediyorum nekadarda masumum o zaman..
Maddi ve manevi durumlarımız o zamana göre çok çok güzeldi. Babam ünlü bir temizlik ürünleri firmasında pazarlama müdürü olarak çalışıyordu. Annemde bizimle uğraşıyordu zaten. Neyse bizim eve geçelim. Artık ertesi günün akşamı oldu saat 18:30 felan oldu. Ve kapı çaldı. Kapıya koştum ve dedimki annemle babamlardır heralde sultan ablayla almaya gittiler çnkü diyerek kapıyı açtımki 2 tane yaşlı polis bana şöyle dediler..
-Burası hasan korkmazın evimi ??
+Evet amca.
-Ozaman sende şaban korkmaz oluyorsun " diyerek yanındaki polise güldü ve hadi bizi içeri al şaban korkmaz !! diye şaka yaparak içeri girdiler.
-Seninle biraz konuşmamız lazım şaban"deyip bana sarıldı.
- Şaban sorularıma doğru cevap ver tamammı ?
+Tamam polis abi ben yalan söylemem zaten..
-Peki ozaman senin annen nerde şu an ?
+ Hastahanedeler amca babam onları almaya gittim ama biraz daha kalacakmış" dedim
Polis amcamın gözlerine bakıp ben şimdi bu çocuğa nasıl durumu açıklıyayım der gibi etrafa efkarlı bi bakış attı ..

(Beyler hikayenin bir bölümünü yukarıdaki panpamıza yanıt olarak yazdım yanlışlıkla ordan okumadan buraya geçmeyin helal edin)

Ertesi gün sabah oldu ve hepimizi en büyük amcamın evine zütürdüler. Orda herkez bana bi acıma hissiyle bakıyordu pgibolojim çok bozulmuştu. Çok üzülüyordum ama bir türlü ağlıyamıyordum. Acımı yaşıyamıyordum. Pgibolojim çok bozulmuştu.
Neyseki Sela okundu, sülalenin yetişkinleri cenazeye gitti evde bir iki yaşlı dışında herkez cenazemize gitmişti. Oysa içimden onun gömüldüğünü izlemek geçiyordu son yolculuğu olduğunu çok iyi biliyordum.

Edit: beyler arada bir şuku verin rez alın kendi kendime konuştuğumu hissediyorum aq *

Derken cenazeden döndüler mevlüttü taziyeydi derken çok azda olsa durumu kabullenmiştim. Yani en azından annemin biyerlerden bi süpriz yapıp ben geldim demesini beklemiyordum. Bir ay boyunca elvan halamın evinde kaldık . Bize en iyi bakan oydu ama sürekli olarak kalamazdık. Onun ardından babamın memleketi malatya ya gönderildik. Bir üç ay kadarda orda kaldık. Ama ben sürekli annemi düşünüyor kendimi doldurup doldurup ağlıyordum. Babamın köyünde yani dedemin yanında gayet güvendeydik ama ben bu misafirlikten çok sıkılmıştım. Ordaki okulada hiç alışamamıştım. Sürekli hayal kuruyor, ailemle beraber yaptığımız etkinlikleri düşünüp mutlu olmaya çalışıyordum. Evimizidr çok özlemiştim ne bgibletim vardı köyde ne bir oyalanacak oyuncağım kuru kuru gidip geliyorduk. Hep dedemle beraber yatıyorduk.

Birgün babam telefonda hafta sonu bizi alıp eve gideceğimizi söyledi. Bu son zamanlarda aldığım en güzel haberdi çok heyecanlanmıştım. Sanki döndüğümüzde herşey yerli yerinde olacakmış gbi. Ne varki, bu ailemizin başına kopan fırtınanın sadece başlangıcıydı.

Bir haftada geçti babam geldi. Dedemle sürekli konuşup istişare ediyorlardı. Akşam oldu, yatağımı babamın yanına yapmalarını rica ettim. Akşam yemeğimizi yedikten bir kaç saat sonra babam hadi yatalım babuş dedi gittik yattık.
(Babam- Eee anlat bakalım babuş .. Nasıl geçiyor tatil ?
+ Ben iyi değil baba ben evimizi çok özledim. " deyip ordaki bütün şikayetlerimi soluksuz bir şekilde bir bir anlattım. Sabah kalkıp evimize gidelim dedim. Babamda son zamanlarda çok uykusuz kalmış olacakki, uyuyup kalmış. Yanağından öpüp ve sarılıp gözlerimi kapattım. Babamın kokusu o an ilaç gibi gelmişti. O gece rüya gördüm evimizdeyiz herşey yerli yerinde soframızda herzamanki gbi oturuyoruz annem tabakları dolduruyor, babam anneme şaka yapıyor hep beraber kahkaha atıyoruz . Gözümü bi açtım aynı tezek kokusu aynı manzara ve aynı hüzün tekrar gözümü kapatıp aynı rüyaya dönmek istedim dönemedim

Edit: beyler kimse yok galiba rez ve şukunuz dahilinde devam edebilirm sarmıyorsa bitirebilirimde ?

Sabah uykum iyice kaçınca içeri geçtim
Babam günaydın ossuruklu babuş, nasıl uyudun dedi bende direkt rüyamı anlattım. Eve gitmek istiyorum diyip fena bir cıngıra kopardım, niye biz bu haldeyken sen üzerimden abuk subuk espri yapıyosun hesabı, dedem hemen araya girdi, oğluma cici anne alacağız dedi. Cici anne derken ben annemim bi kopyasını felan çıkardılar zannettim çocukluk işte ..

Meğer benim haberim yokmuş ama cici annede hali hazırdaymış herşey ayarlanmış. Babam köyden bir kadınla akrabalar aracılığıyla tanıştırılmış şartlar konuşulmuş ve hatta nikah yapıp istanbula cici annemizle beraber dönecekmişiz. Açıkcası o an anne ekgibliğinden olsa gerek kendisini istemediğim halde merak etmiyorda değildim. Babam kardeşlerimin cici anneye ihtiyacı olduğunu söyleyince çocuk kafasıyla hemen ikna oldum ama tam olarakta kabullemedim..
Neyse babamlar büyük amcam ve dedem hazırlanıp sana cici anne getirip akşamda yola çıkıcaz dediklerinde, evimize kavuşacağız sevinciyle cici anneye çok takılmadım. Neyseki akşam oldu cici anneyi peşine takıp geldiler. Araba kapıya yanaştı bende hemen arabaya koşup cici annemizin tipine odaklandım. Değerli panpalar Allahın yarattığıyla dalga geçilmez ama bi görseniz zap zayıf aq tahta kurusu gibi, rahmetlik çok güzeldi babamla çok yakışoyorlardı. Dedim bu ne şimdi aq şimdi biz bu karıylamı yaşıyacaz çok çirkin bişeydi yav

Neyse o akşam yola çıkamadık. Akşam yatakları serdiler dedem bu gece benimle yat babayı rahatsız etme dedi kesin ve net bişekilde. Gerdeğe girdiler tabi beyler şimdi oraya girmiyeyim. Neyse dedemle yattım. Sabah oldu erkenden yola çıktık. istanbula eve dönüyoruz .. Yolda bir iki kere kadın bana bişeyler sordu.. Türkçesi bile düzgün değildi. Düz ve net cevaplar verdim muhabbet şöyle ..
Cici anne adı fatma - Senin adın şaban değilmi ?
+ Evet
-Bende fatma yani sizin bundan sonraki anneniz " dedi Babam koluyla onu dürtüp uyarmaya çalıştı. Çok cahil bi karıydı aq .
Ben+ Benim cici anneye ihtiyacım yok ! Sadece kardeşlerimin var sen kardeşlerime bakacaksın sonra defolup gidiceksin " dedim
Babam - Babuş şimdiden terbiyesizlik yapma o senn annen değil ama annen sayılır . Ona saygılı ol ! Dedi.

Yol boyunca ne o çirkin karıyla nede babamla hiç konuşmadım. Neyseki mahallemize vardık. Ama annemin bayıldığı yer gözüme takıldı bi an film şeridi gibi olanlar gözümün önünden hızlıca gelip geçti.
Apartmana girdiğimizde ise annemin terliğine rastladım kenara su saatinin altına sıkışıp kalmış