öyle kolay bir hayatımız yok bizim. teşhis aşaması ayrı bir sürünceme zaten. tek doktor bu teşhisi çok kolay koyuyor anında ilaç bağımlısı haline geliyorsun ama ilaç işleri daha da kötü yapıyor.
bu hastalık ne mi? özetleyelim...
bir yemeğin sana zarar vereceğini düşünüyorsan o yemeği yiyememek mesela. patlıcandan ölen bir adam haberi okuduğumda 3 yıl patlıcan yiyemedim ben.
evden çıkarken 'acaba 3 aydır sürekli olarak takılı olan şarj aletimin prizi alev alır mı , ev yanar mı?' korkusuyla koşa koşa eve gelip o prizi yerinden sökmek mesela.
teyzen yanında araba kullanırken sol şeridi ihlal ediyor diye sağ koltukta soğuk terler dökmek.
buz dolabının kapağını 3 defa açıp kapatmak. 2 olursa uyuyamamak.
daha bir çok şey...
aklıma geldikçe yazacağım.

televizyon izlerken her kanalda 'başkası adına utanmak' denilen kavramı yaşadığın için televizyona küsmek. (7 senedir izleyemiyorum)

en kötüsü de böcekler. odamda bir tane böcek bile görsem hayatım zindan oluyor. 3 yıldır panjurlarım kapalı ve pencerem hiç açılmıyor. açıldığı anda evde kıyametler kopuyor.

bazen markete giderken kendime adım sınırı koyuyorum. gidip dönene kadar o adımı tamamlayamadıysam veya aştıysam başıma ağrılar giriyor nefes alamayacak gibi oluyorum.

kendimi çok zeki görüyorum ve bunu söylemekten asla çekinmiyorum ama bu hastalık öyle bir zaaf ki sana zekanı bile unutturuyor beynimi kemiriyor yok ediyor.

kapı eşikleri benim için çok önemli mesela. eğer kapının eşiği belli değilse o oda bana huzursuzluk veriyor. ne yazık ki evimde bu yüzden bir defa bile huzurlu uyku uyuyamadığım için babam tahta yaptırmıştı eve sağolsun.

mesela hayatınıza giren ve bir şekilde gitmiş biri aklınıza geldiği zaman delirecek gibi oluyorsunuz. ne yaptım acaba? diye kendinizi sorgulamadan bir saniyeniz geçmiyor. ve inanır mısınız insan kendini bir şekilde haksız buluyor. ben %100 haklı olduğum konuyu 3 yıl düşünerek kendimi haksız çıkardığımı biliyorum.

denize veya havuza gitmek benim için işkence. zamanında kuzenimle hep dalmak konusunda iddiaya girerdik bu yüzden en az 3 dk su altında kalmadan çıkarsam midem bulanıyor başım dönüyor buna da panik atak deniyor zaten. öyle iğrenç bir hastalık bu işte.

misafirlerden hoşlanmıyoruz, kolay insan sevemiyoruz, birilerine alışmamız da kopmamız da zaman alıyor bu yüzden bu dünyada en acı çeken hastalar bizleriz aslında. fiziksel acıları unutun ruhunuzun çığlık attığını duydunuz mu siz hiç? yeter diye etlerinizi yoldunuz mu? benim tırnaklarım çekildi bu yüzden. tırnak ve yanında ki etleri koparmaktan parmaklarım iltihap kapıyordu bu yüzden 10 parmağımın tırnaklarını çektiler. ruhunuz hastaysa fiziksel hastalık çok uzak değil. tedavi olun korkmayın.

hayalgücümüz çok geniştir. hayal etmeye korktuğunuz şeyleri tecrübe etmeye bayılır sonra ondan aşırı korkarız. dinozorları hayal edip onları hayal ederek uykuya daldığımda rüyamda gördüğüm dinozorlar yüzünden panik atak geçirerek uyanıp sürüne sürüne mutfağa gittiğim günü biliyorum ben. kalp çarpıntısı sizi bir gün öldürecek kadar şiddetlenecek ve bu olmadan takıntılarınızdan kurtulmak için çare arayın.

3 saat önce patlama oldu. duyduğum andan itibaren çarpıntım ve tansiyonum hiç iyi değil. atak geçiriyorum ama işte elimizde değil. böyle olaylar bizleri herkesten daha çok etkiliyor, veya ben böyle bir reaksiyon gösteriyorum bilemiyorum. benim kalbim, bedenim böyle bir ülkede yaşamak için müsait değil doğduğum güne lanet olsun.

sarmaşıktan aşırı korkuyorum. ısırgan otundan da. bir kere ısırgan otu yedim farketmeden ölüyordum 3 gün uyuyamadım boğazıma takılır da uykumda ölürüm diye. bahçesine sarmaşık eken evlerin önünden zaten geçmem ,bir anda beni içine alacağından korkarım. salak diyorsunuz bana ben de yazarken kendime salak diyorum ama beynime söz geçirip bunun mantıksız olduğunu kabul etsem de bir şey engel oluyor...

az önce sözlüğe 10 dk giriş yapamadım. şifrem çalındı sanıp türlü şeyler denedim. şu an yeniden bir atak geçiriyorum ve 2 günde 3. atak bu. allahım al canımı kurtulayım nolur ya.

son 1 haftadır kaşlarımı çatmaktan dolayı kırışıklık oluşmuş alnımda bunu farkettim. farkettiğim günden beri kaşlarım yukarıda bantlıymış gibi bir surat ifadesiyle dolaşıyorum. biraz daha devam ederse avrupa yakasında estetik yaptırmış hümeyra gibi bir surata sahip olacağım.

acı çekiyorum. allahım al canımı artık yalvarırım.

üst üste ağır 3 atak geçirdim. 1. sini o iğrenç ucubenin yanında geçirmişim farketmedim. 2. ve 3. çok sağlam geldi. tansiyon haplarına ve kan iğnelerine yeniden başladım. kalbim artık kaldırmıyor. dudaklarım mosmor oldu kaç gündür geçiremedim.
ölmek istiyorum sorun değil şu dakika ölsem gram üzülmem ama annemin bana ihtiyacı var. bitmemeliyim.