beyler kız arkadaşımla hikayem

vay dıbınakoyum yükselişini okurken kendi düşüşümü hatırladım devam et kardeşim

Yüz ifadesi biraz değişir gibi oldu zeynep’in ama bozuntuya da vermemeye çalışıyordu. Ben buna en sevdiği grubu falan sorarak geçiştirdim soruyu.

Sonrasında kalktık.

Ayrılırken onun hiç beklemediği bir anda “ben ecrin’e aşığım dedim” tam sessizlik olduğunda, hiç beklemediği bir anda söyledim bunu.

Gözleri doldu beyler. Göz yaşlarının akmaması için gözlerini pörtletiyordu. Güldü sonra. Sinirleri bozulmuştu, anladım.
Ama buna bir son vermem gerekiyordu.

“sana sus demiştim aptal. Aptal” diye omzuma vurmaya başladı.

Ağlıyordu.
Biri ilk defa benim yüzümden ağlıyordu.

okuruz bi amra

devaaam

Hıçkırmaya başlamıştı amk. Yoldan gelen geçen bize bakıyordu.
Zaten havuzlu çarşı dediğim gibi ergenlerin takılma mekanı. Bizim okuldan biri görse adım çıkacak.ben de hiç ağlayan bir kız görmedim, en azından benim yüzümden ağlayan bir kız.

Omzunu ovaladım “ağlama” falan dedim. Mal oldum amk. “gel sakinleş biraz” dedim.

Ben bu kadar hayvan olup birini incitmiş miydim? insanların beni sürekli incitmesinden yakınan ben, beni seven birinin üzülmesine ve ağlamasına sebep olmuştum.

En sonunda denize bakan bir bank bulduk ben marketten su falan da almıştım yüzüne çarptım bunun, birazını da içti. Daha iyiydi ama gözleri kıpkırmızıydı.

Zeynep’in tipine bakarsanız ecrin’den daha güzel denebilirdi. Basketbolcuydu. Uzun boyluydu ama hantal değildi.

-şimdi daha iyi misin?
-beni sevmenin hiç imkanı yok mu ali?

Bu soru üzerine düşündüm beyler, ya da düşünür gibi yaptım. Direk cevap vererek daha da kalbinin kırılmasını istemedim. Zeynep, kafamın karışmasına sebep olmuştu dürüst olmam gerekirse. Çünkü ecrin bana böyle davranmıyordu. Kafamı karıştıran zeynep’in bana fiziksel olarak daha yakın olması ya da beni öpmesi değildi. Bana karşı hissettiklerini gizlemiyordu. Ya da gizleyemiyordu.

-susma hakkımı kullansam Zeynep?
Başını salladı. Yüzü benden tarafa dönük değildi.
-niye bana bakmıyorsun? Dedim
-sümüğüm akıyor, böyle görme beni.

Yarılmıştım amk. Gittim koştum dönerci vardı zaten yakınlarda bir peçete kapıp geldim. Kıza uzattım. Sümkürdü.
Rahat biriydi beyler.

amk asD:qw:DRASgıkasdfjsdg yarıldım occcccccc

Saat altı falan olmuştu. Vedalaşıp evlere gittik.

Ne yalan söyliyim ecran’ın aklının karışmasından korkuyorum demiştim ya beyler. Asıl karışan benim aklımdı.
Ecrin elbette ağır basıyordu sonuçta dediğim gibi ilk aşkımdı ama Zeynep de aklımı kurcalamıyor değildi.

Eve gittiğimde 1-2 saat uyudum çok yorulmuştum. Sonrasında yemek yedim, ders çalıştım, duş aldım. Malum yarın okul vardı.
Ecrin’e mesaj atacaktım ama vazgeçtim. Ve zeynep’ten mesaj geldiğini gördüm, ona da cevap vermedim. Telefonumu kapatıp uyudum.

Ertesi sabah gibik çalar saatle uyandım. Klagib zaten biliyorsunuz; kahvaltı, kısa bir aile sohbeti, vedalaşma faslı, servis, okul.
Bayrak töreninin ardından ecrin’i aradım. Görsem şaşardım zaten. Yine geç kalmıştır diye düşündüm. Zeynep’ten ise kaçacak delik arıyordum.

Aklımı karıştırmasına izin vermemeliydim.

Sınıfa çıktım, ercan ile dertleştim. Ercan’a Zeynep olayını anlatmadım beyler. Sonuçta yakın arkadaşımdı ama kızı ifşa etmiş olacaktım nihayetinde.

Hoş olmazdı, bana yakışmazdı. Enes’in doğum gününe gelmemişti. Zaten davet de almamıştı. Alsaydım gitmezdim diyordu, ercan da benim gibi öyle ortamları seven biri değildi. Karıya kıza pek düşkünlüğü yoktu.

Öğle arasında ecrin’i aradı gözlerim korulukta. Yoktu. Kantinde de yoktu. Ben yemeğimi yedim hızlıca.
Ecrin’e olanları anlatmalıydım. Yine yangın merdivenlerinde olabilir düşüncesiyle en üst katın yangın merdivenine çıktım. Evet, yanılmamışım tek başına oradaydı.

Yine ayakkabılarını çıkarmıştı, beni fark etmedi.

Sesli bir şekilde korkuttum: “ecrin!”
irkildi, kaşlarını çattı, gözlerini kıstı.
-ne arıyorsun burda?

sümüğüm akıyor ne demek lan :DD

Zaten biraz soğukkanlı bir kızdı ama bu sefer bana buz gibi bakışlarıyla buz gibi bir cevap vermişti Trabzon güzeli.
-ecrin, noldu?

Olduğu yerden kalktı ayakkabılarını giydi:
-bir de noldu diye soruyor musun? Utanmıyor musun benimle oynamaya!

Diye bağırdı. Ecrin’i hiç böyle sinirli görmemiştim. O anki yüz ifademi ben de bilmiyorum. Kim söylemişti bir fikrim yok ama yine korktuğum başıma gelmişti. Biri bizi görmüş ve ispiyonlamıştı.

Umarım birazdan tüm okul burada toplanmazdı.

Ecrin’in çekik gözleri sinirlenmesiyle kocaman olmuş, alnındaki yeşil damarlar belirginleşmişti.
Sonra gözleri doldu, bir hıçkırık sesi duydum bana çarpıp merdivenlerden indi sonra içeri girdi sanırım.

Vay dıbınakoyim neden ben?

Zeynep’e küfür etmek geliyordu içimden.

Okulda onca yakışıklı, kaslı,uzun boylu her genç kızın hayalini süsleyen erkekler varken; onca basketbolcu, judocu,sporcu her ne taksa erkekler varken neden ben?

Sadece mutlu olmak isteyen sıradan biriydim ben. Hiçbir özelliğim yoktu. Sıkıcı biri de denebilirdi bana.

Ama sanki bütün oyunlar benim üzerime oynanıyordu.

devaaamm

rezervv

https://www.youtube.com/watch?v=STUBM6yrUqY
https://www.youtube.com/watch?v=P7doBMhQwvA

bekliyom

Olum kitlendim amk hadi laan

yazsana allahın belası aq

hadi dıbınagoyann ya

yazsana amkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk

yaz panpa yaz

işler kötüye gittikçe durduramıyordum, ardı arkası kesilmiyordu. Dibe battıkça batıyordum.

Ecrin benden şüphe duyuyordu. Halbuki belki de beni o bu dünyaya bağlamıştı, daha iyi biri olmuştum.

Hayat daha yaşanılabilir olmuştu.

Ama yine mutluluğum kelepçelenmişti, kısa sürmüştü. Yanınlayken kendimden geçtiğim insan, artık yüzümü görmek istemiyordu.

Çöktüm, başımı ellerimin arasına aldım. Gidişine hiçbir şey diyememiştim. Öylece bakakalmıştım. Mesaj atsam cevap vermezdi, biliyorum.

Ecrin’i biraz olsun tanıdıysam benden kaçacaktı.
Benim onunla tanışmadan önceki halime benizyordu. Kaçıyordu…