10 yaşındayken ben vs şu anda ben

ben 10 yaşındayken bahçeli bir apartmanda otururduk. sabah oldu mu çıkar sokağa başlardık topun peşinde koşmaya. üçe üç maçlar yapardık. iyi arkadaşlardık severdik birbirimizi. annelerimizin cebinden bozuk paraları yürütür maçın ortasında gider bakkaldan bir şişe su alırdık. eğer arkadaşımızın parası yoksa şişenin yarısını içer sonra şişenin ağzını temizler ona verirdik. arkadaşlık yoktu aramızda kardeşlik vardı.

bugün üniversitede var bi kaç arkadaş. taktan yazılarla tutulmuş ders notlarını 50 liraya satıyolar. abi sen bu konuları biliyo musun diye sorduğumda sınavdan önce yok be abi valla ben de bilmiyorum deyip sırıtıyolar. sonra sınav geliyo falan bu arkadaş 100 alıyo abi diyorum hani bilmiyodum bakıyo suratıma ben de anlamadım bol vermişler notları deyip kahkahayı patlatıyo utanmadan.

ben 10 yaşındayken tanrı'ya inanırdım. yardım ederdi bana en büyüktü çünkü o. Ona inanırdım ve derdim ki evet o bize yardım eder korur bizi.

Yıllar geçti gitti tanrının o kadar da koruyucu olmadığını farkettim. yardım etmiyordu bizlere. sadece bana değil kimseye yardım etmiyordu. Artık inanmıyorum ben de aramız bozuk bayadır.

ben 10 yaşındayken yazlar bu kadar sıcak değildi. belki de tanrı'ya inandığımdan o zamanlar kızgınlığını göndermemişti üzerime.

Bugün oturduğum yerde gece 1.30'da donuma kadar terliyorum bilmiyorum neden. Belki de ben sebep oldum bunların hepsine?

Ben 10 yaşındayken dedemler bizi ziyarete gelir gitmeden de harçlık verirdi 10 lira. Dünya benim olurdu sanki. o 10 lirayla dünyanın sahibi olurdum. herşey benim olurdu. canım ne isterse alabilirdim.

Bugün ayda 800 lira gelince kara kara düşünüyorum acaba ay sonu gelecek mi diye.

Ben 10 yaşındayken daha bi yavaş geçerdi zaman. geceler daha bi uzun sürerdi. uyandığımda daha bi dinlenmiş olurdum.

Bugün zaman hiç olmadığı kadar hızlı geceler kısacık hemen sabah oluyor. uyandığımda acayip bi yorgunluk üstümde.

Ben 10 yaşındayken daha bi mutluydum sanki derdim tasam yoktu. ağlamazdım hatta.

Bugün gözümden biraz daha mutsuz biraz daha dertli gelecek biraz daha karamsar. hatta bir damla yaş damlıyor gözümden bu satırları yazarken. Büyüdüğümüz için mi hayat taktanlaşıyor yoksa hayat daha taktanlaştığı için mi büyüyoruz?

ben 10 yaşındayken özet vardı bin

okuyunca anladım adam haklı beyler

10 yaş vs 15 yaş

ve şimdi 11i anlat bakalım bugün neler yaptıklarından başla

adam haklı beyler. zaten o kadar yazıpta haksız olacaksa cibiliyetini giberim onun.

madem konu küçüklükten açıldı benimde sölemek istediğim şeyler var

küçükken herşey çok farklıydı ozaman arkadaşlık kavrdıbını en saf en temiz haliyle yaşıyorduk kimse kimsenin kuyusunu kazmazdı kimse kimsenin arkasından iş çevirmezdi yaş ilerledikce bunların yerini serefsizlik karaktersizlik almaya başladı.. Ozamanlar aşk yoktu vardı aslında da öle aşık olduğunuz zaman sevdiğiniz size zarar vermezdi sex yoktu belki o aşkta ama kahpelik yalan dolanlı oyunlar da yoktu bildiğimiz en güzel oyun dansa davet şişe çevirmeceydi.. 8 dedin mi evde yemek saati olurdu bütün aile masada toplanıp yemegimizi yerdik şimdi ise evde olursam akşamları öyle yemek yiyorum ...

çook özlüyorum küçüklüğüü mahalle maçlarını küçük aşk tutulmalarını bakkaldan sakız çalmaları bir şişeden bütün takım su içmemizi..

özet geçmek gerekirse: **Ozamanlar bir an önce büyümek istiyordum şimdi ise küçülmek**

sen hep maddede kalmışsın. 10 lirada 800 lirada. yarım şişe suda, tam şişe suda... sanki sana yardım edecek bir el bütün hayatını anlamlandırırmış, o el seni allah'a inandırırmış gibi.
dünya taktan, o kadar taktan ki... dünyaları versen sevdiğine, bir gün seni sevmiyorum deyiveriyor... küçük bir dünyalık için.
derdi dünya olanın, işte böyle dünya kadar derdi olur.
bu dünya taktan, çünkü allah insana özgür irade vermiş... o özgür iradesiyle paylaşmayıp saklayan, üretmeyip çalan, gasp eden, sevmeyip sevilmeyen insanlar olduğu için.
bu dünya taktan çünkü allah demiş ki seçim sizin... ve seçim, küçüklüğündeki yarım şişe suyu özlediğini fakat üniversitede dandik bir notun 50 liraya satıldığına şahit olunca, kendini hiç yokken sevip yaratana arkasını dönebilenlere kalmış. bu üç kuruşluk şeyler için herşeyin satıldığı, ben ben ben diyen insanların, dünyanın her yerinde bebekler öldürülüyorken kendi derdinden başkasını umursamayanların taktan dünyada sevecek ne var ki ? şu an birisi seni seviyorsa, allah yarattığı için seviyor. halbuki allah seni, sen yokken sevdi ve yarattı. fakat allah'ı bilmek, allah'ı tanımakla olur. bu dünyadan geçmeden, kol kanat kırılmadan, kendinin uzaydan gelip geçen bir göz kırpış olduğunun farkına varmadan... ne gerçekten sever, ne sevilir, ne de herhangi bir gerçeğin değerini bilebilirsin.

özet : bu dünyada kolay elde edilen hiçbirşey değerli degildir. dün 'ben dünyanın sahibiyim' diyenler, bugün toprak altında yatıyor. o yüzden sevgiyi, kardesliği ve mutlulugu, dünyalıklarla, esya ile kıyaslayanın, degerini dünya malıyla tespit etmeye çalışanın, tıpkı dünya gibi bütün herşeyi sahte ve geçicidir. gözü kördür, kulagı sagır... öyle ki bütün gerçekler ona hem yakın, hem uzaktır.

o diilde şu sağda izmir-net reklamındaki esmer hatunun ferresi varmı sizde

okumadım

olm 12.5 falandım ben

ben on yaşındayken ne güzel başlıklar açılıyor, ne güzel entryler giriliyormuş lan

ama hakkaten muallaknin önde gidenisin şu yapılır mıydı lan buraya ?yemin ediyorum ki gözlerim doldu

@2 diy mi ama.

@12 negzel.
@13 bsg.

vay atgibi... olum bunları copy paste yapmadıysan helal lan sana.

10 yaşındayken nolmuş ben kaçırdım orayı

duygulandırdın gece gece

okumadim ama guzel yazmissin.

ağladım.