- 0 / 0 / 263 entry
- 35 başlık
- 2 trend
- 1,789.80 incipuan
el matadorr önüncü nesil normal
-
0
yediğim takları anlatıyorum gelin beyler
vay be ben de okumaya geliyorum arada maziyi hatırlamak güzel -
0
her şey o okulda başladı
Aga sen mesajlara cevap verebiliyor musun bir mesaj yazdım sana konuşmak için henüz yeniysen mesaj atamıyor olabilirsin bir yanıtlasana şunu -
0
insanlarda sadakatin olması çok mu zor
Bu hikayeyi belki çok önceden farklı bir yerlerden duymuş olabilirsiniz.
Hidesaburo Ueno denen bir profesör 1924 yılında 1 yaşlarında bir köpek buluyor sokakta. Besliyor, büyütüyor ve köpeğine bir ad veriyor Hachikō. Bu profesör bir gün çalıştığı üniversiteye giderken çok sevdiği köpeğinide yanında zütürüyor. Hachikō profesörü metroya binene kadar bekliyor ve ardından geri eve dönüyor. Bu yaklaşık 2-3 gün böyle sürüyor. Ve profesör bir gün işten eve dönerken metro istasyonunda köpeğini buluyor. Hachikō profesörün geleceği saati kendince hesaplamış ve profesörü o metroda beklemeye başlamış. Bu böylece 1 yıl devam ederken bir gün profesör metrodan inmiyor, üniversitede kalıyor. Hachikō bütün akşam profesörü bekliyor. ikinci gün, üçüncü gün derken profesörün üniversitede kalp krizi geçirip öldüğü anlaşılıyor. Hachikō her akşam sahibim metrodan gelecek diye inatla bekledi. Haftalar, aylar boyunca her akşam Tokyo metrosunun Shibuya istasyonu'nun kapısına gitti. Hachikō tam 9 yıl boyunca sahibinin gelmesini bekledi. 11 yaşındayken yani 1935 yılında metronun kapısında sahibini beklerken öldü.
Sonuç olarak şunu demek istiyorum. Bir köpek bile 10 yıllık hayatında böyle bir sadakate sahipken neden dost, arkadaş, kardeş dediğimiz insanlar bu sadakate sahip değiller? Neden insanların içinde bir nebzede olsa Hachikō'da bulunan sadakatin yarısı bile yok? Hiç beklemediğimiz insanlar neden bizi arkamızdan bıçaklamak için sıraya girmiş bir şekilde? -
0
otomatik düzeltmeden hikaye
Artık bu konuda çok güzel olmuş bu dünyada bir tek sen ol yanımda ol sadece kullanıcı adını değiştir bence de bu yüzden bu konuda çok güzel olmuş bu dünyada bir tek sen ol yanımda ol sadece kullanıcı adını değiştir bence -
0
küçük yaşta başıma gelen polisiyelik olay
Başımdan geçen bu olay ben yaklaşık 10-11 yaşındayken oldu. Eğer dinleyen iki üç panpam varsa hem polisiye hem korku içeren anımı anlatmak isterim.
Ailemin baskıcı eğitim sistemi yüzünden daha o yaşlardayken dershane, özel ders gibi mevzulara erkenden atılmıştım. Okuldan gelirdim iki üç lokma yer yemez direk dershaneye gitmek zorunda kalırdım. Haftanın 3 günü dershane. Bir çok kere uyuduğum dolmuşta oğlum nereye gidiyorsun diye uyandırılıp sorulara maruz kalmıştım. Aileme anlatıyordum bunları ama her seferinde yorulacaksın. Yorulacaksın ki ileride daha rahat olasın. Şimdi acı çekeceksin ama sonu mutlu olacak diyorlardı. Sonu ne olursa olsun çok yoruluyordum ve canımı çok sıkıyordu bu durum.
Beyler hikayeyi önceden yazıyordum. işimden dolayı yetiştirmem gereken bir proje olduğu için hikayeyi yarıda kesmiştim. -
+1
nasıl breaking bad oldum anlatıyorum
p-ç-t-k kuralını ilkokulda öğretmeyen hocanı gibeyim
Edit: kendi hocamı da gibeyim fıstıkçı şahap kuralı bu amk -
-1
bütün polisiye hikayelerini unutun
Beyler zevkimden bekletmiyorum sizi. işimden kaynaklı yetiştirmem gereken bir proje var lütfen anlayış gösterin. Zar zor yazıyorum zaten. -
+2 -1
bütün polisiye hikayelerini unutun
Beyler kardeşim yerine koyduğum biri YGS'ye girdi. Onunla ilgileniyorum kusura bakmayın. Çok beklettim sizi cidden özür dilerim. -
0
bütün polisiye hikayelerini unutun
telefonlar 2011 yılında mı piyasaya çıktı panpa? o yaştayken telefon olması gayet normal bir durum elimdeki telefon klagib taktan bir telefondu -
+1 -14
bütün polisiye hikayelerini unutun
Beyler bilgisayarda sebebini bilmedigim bir yavaslama var bugun baska part girmeyecegim kusura bakmayın yarin bitecek hikaye insallah -
+83 -10
bütün polisiye hikayelerini unutun
Başımdan geçen bu olay ben yaklaşık 10-11 yaşındayken oldu. Eğer dinleyen iki üç panpam varsa hem polisiye hem korku içeren anımı anlatmak isterim.
Ailemin baskıcı eğitim sistemi yüzünden daha o yaşlardayken dershane, özel ders gibi mevzulara erkenden atılmıştım. Okuldan gelirdim iki üç lokma yer yemez direk dershaneye gitmek zorunda kalırdım. Haftanın 3 günü dershane. Bir çok kere uyuduğum dolmuşta oğlum nereye gidiyorsun diye uyandırılıp sorulara maruz kalmıştım. Aileme anlatıyordum bunları ama her seferinde yorulacaksın. Yorulacaksın ki ileride daha rahat olasın. Şimdi acı çekeceksin ama sonu mutlu olacak diyorlardı. Sonu ne olursa olsun çok yoruluyordum ve canımı çok sıkıyordu bu durum.
Edit: trende girmişiz beyler elinize sağlık -
0
liseli gençlerin birlikte intihar etme planı
Bu adam salakmıymışta paraşüt çantasını görememiş panpa bence adam ondan atlamadı -
+1
dul anneler yarrak arıyor
Panpa isim vermen çok iyi oldu yoksa hikaye üç bilinmeyenli denkleme dönecekti -
0
delirten aileler ve intihar
değmez panpa sana yemin ederim ki değmez ailenin iki üç kızması babanın seninle ilgilenmemesi ciddiyim hiçbir taka değmez dua et en büyük derdin sadece bu olsun mesaj atarsan konuşabiliriz burdayım yarım saat daha -
+12
üniversite hocasına verdiğim ayar ül vahşet
heykeli yapılsa taşaklarına çimento yetmeyecek adamsın panpa - daha çok