Yıldırım, Fâtih, Yavuz, Kânûnî gibi isimler muazzam kudrete sâhip olmuş fâtih kumandanlardır. Abdülhamid ise doğuda ve kuzeyde Rus, batıda ingiliz emperyalizmine, güneyde Siyonizm ve Arap milliyetçiliğine, devletinin başkentinde ise yurdun idâresini ingiltere'ye, Fransa'ya vermekte hiçbir sakınca görmeyecek Jön Türkler'e karşı devleti 33 yıl koruyan adamdır. 93 Harbi'nden sonra bağımsızlık kazanan Sırbistan, Romanya, Karadağ üçlüsü yanlarına Yunanistan'ı ve Bulgar Prensliği'ni de alıp Osmanlı'ya savaş açamadıysa Abdülhamid korkusundandır. Oysa onun indirilmesinden üç sene sonra hâlihazırda Trablus'ta italyanlara karşı savaşan Osmanlılar boş bulunduğundan 4 Balkan ülkesinin savaş îlânına mâruz kalmış ve Rumeli'nin neredeyse hepsini kaybetmiştir. Sultan Abdülhamid bunu yapmakla da kalmamış, Osmanlı reformculuğuna başka bir yenilik getirerek halkın eğitimine en yüksek katkıyı sağlamıştır. Borçların da yüksek bir kısmını ödemiştir. Cumhûriyet devrinde ona her gün söven Kemalistler de onun kurduğu okullardan mezun olmuşlardır.