Hastane 3 katlıydı. Zemin katta yemekhane,2.katta doktorlar,3.katında hastalar için yatakhane vardı. Küçük bir semtte küçük bir hastaneydi.

O gün sıradan işlemleri yapıp evime döndüm. Yalnız yaşardım.11 sene önce eşimi ve 2 kızımı trafik kazasında kaybettim. Onları her gün özlüyordum.Çevre halkı beni severdi.Ne zaman görseler “Nasılsınız, Doktor Bey?”diyip yanıma gelirlerdi. Halimi hattımı,bir şeye ihtiyacım olup olmadığını sorarlardı. Oldukça iyi ve saygılıydılar.

Alarmdan yaklaşık 15 dakika önce uyanmıştım. Uykuya aşık biri değildim. Elimi yüzümü yıkayıp, hazırlandıktan sonra yola koyuldum. Hastane ile ev arası yürüme 15-20 dakikaydı. Yaşım ilerlediği için araba yerine yürüme gidip geliyordum.Bir nevi spor yapıyordum.

Hastaneye gelmiştim. Seher Hanıma selam verip odama geçtim. Birkaç saat normal hastalarla ilgilendikten sonra, Seher Hanıma Kaan’ı çağırmasını söyledim. Birkaç dakika sonra Kaan geldi...