“Merak etme burada konuştuklarımız sadece ikimiz arasında kalacak”dedim.”Doktor Serap Hanım neden sana öyle davrandığını biliyor musun?”dedim. Birkaç saniye sustu, tekrar ellerini dizlerinin üzerine zütürerek “bilmiyorum”dedi.

Yalan söylediği belliydi. Yalan söylemese bile bir şeyler sakladığı kesindi.ilk günümüz olduğu için fazla üstelemedim. Gözlerini kaldırıp imalı imalı bana baktı. Gülerek”Merak etme, bizim aramız hep iyi olacak”dedim.

Gülmeye başladı. Aslında pgibolojik sorunu olan insanlar bu kadar çok güler yüzlü olmazlar. Hele ki 3 sene boyunca pgibolojik tedavi gören bir çocuk. Tuhaf ve garip biriydi.Bu beni ona daha fazla yakınlaşmaya sebep oluyordu.Ve tabi 3 senelik tedaviden önce yaşadıkları vardı.

Sormak istedim gerçekten merak ediyordum fakat ilk gün olduğu için üstelemek istemedim. Seher hanıma seslendim.”Kaan’ı odasına zütürebilirsiniz, bugünlük yeterli” dedim.”Hadi bakalım yakışıklı yarın görüşürüz”dedim Kaan’a.