Işıl...

O saçları...

Yeşile çalan gözleri...

O benden ayrılırken içten gülümseyişi...

Onu ilkin büfede görmüştüm. Sonra kütüphanede gördüm.
Tanışma fırsatını yine kütüphanede yakaladım.
Sonra aramızdaki konuşma bi süre çok ilerlemedi.
Sadece beğendiğim bi kızken,
1 hafta boyunca aynı kütüphanede çalışıp konuşunca hoşlantım ilerledi.

Metrobüste gördüğüm ana kadar da 2 hafta görmemiştim.
Biraz soğumuştu aramız o aradan önce.

Ama onu görünce bi gülümsemesi yetmişti.
Yeniden arayı düzeltebilecekken bu da nereden çıkmıştı.

O anın etkisiyle belki hissim daha da yoğunlaşmıştı.

Işıl...