kimse yaşadığı hayatı seçemiyor ve hiç kimse kaderinin ötesine geçemiyor. ya kaderine iyi yön veriyor ya da kötü.

Benim hikayem bundan yıllar önce başladı. izmirde başlayan kötü bir hikaye. herkesin bir tak sanıp özendiği pekekenttim ben. ama özenilecek şeyler değildi bunlar. hayatımı mahveden şeylerdi. eski yazılarımda görenleriniz vardır görmeyenlerde ufak bir göz atsın.

bütün işlerimi bırakmıştım ben yeni bir hayat yeni bir serüven, yeni bir başlangıç için gitmiştim başka şehirlere. ama hayatta beni yine bir sahil kesimine antalyaya çekti. okulu bırakmak zorunda kaldım maddi zorluklar yüzünden. o da yetmezmiş gibi bipolar diye bir pgibolojik hastalığım olduğunu öğrendim. manik depresif yani. bilmeyenler vardır, bir anda mutlu mesut giden bir dönem ardına gelen şiddetli depresyon.

herşeyi bırakıp elde avuçta hiçbir şey yokken gittim antalyaya. cebimde metelik yok. ama bulunduğum ortamı değiştirmek zorundaydım. yüzüm asık sürekli. hem çaresizlik hem de yıpranmışlık. ilk otobüsten indiğim anı hatırlıyorum. eski bir sırt çantam vardı sırtımda. içinde yarım su şişesi, biraz bisküvi 1-2 tshirt ve eski bir kanyak matarası. yarısı dolu yarısı boş..