Olay Çanakkale’de yaşayan Bilal Bey dilinden anlatılacaktır.
Bilal Bey anlatıyor: Yaklaşık 7 yıldır köyün ağalığını yapıyordum. Köyde herkes adaletli birlikten memnun ve hoşgörülüydü. Fakat son 1 yıldır köyde işler ters gitmeye başlamıştı, buğday bereketimiz yoktu, tarlalarda yetişen mahsülün bereketi yoktu. Tarlaların verimi epey düşmüştü ve köyde kıt kanaat geçim başlamıştı. Herkes artık kendini düşünüyor, pazara çıkmıyor ve kendine yetecek kadar mahsül topluyordu. Sürekli köylüler yanıma geliyordu “Bilal aga bak köyde kıtlık var birşeyler yapmazsan artık bu köyün ağası demem” sana deyip gidiyorlardı. Sürekli düşünüyordum acaba bu köy, bu verimli, mutlu insanları barındıran köy neden bu denli kıtlığa çarptırılmıştı, bir türlü anlayamadım. Bir gece yanıma oğlum Vakkas geldi. “Baba tarlamızda ki meyveler, sebzeler sürekli biri tarafından koparılıyor, biçiliyor, üstüne basılıyor artık toplanamaz hale geldiler napıcaz” dedi. “Aman oğul olur mu öyle şey, çocuklar oynarken dozunu kaçırmışlardır veya birilerinin canı çekmiştir ondandır” dedim. Vakkas suratıma baktı “baba bu gece tarlaya git ve bak ne oluyor, ne dönüyor yoksa sonumuz cidden kötü olacak” dedi. Düşündü Vakkas haklıydı bu gece tarlaya gidip neler olup bittiğine bakacaktım.

Tek başlıkta okumak için: http://www.incisozluk.com...C4%9Fullar-1998/sahibi/1/