biraz yaklaşınca eren konuşmamız gerek dedi. ben de hayırdır zenci arkadaşın yok mu dedim o gün üstünde nasıl zıpladığını hatırlatırcasına...

nergis:bak eren haklısın tamam mı yaptığım şey adiceydi ama o an öyle bi durum gelişti. mantıklı bir açıklaması yok. kendime hakim olamadım. ufak bir kaçamaktı ama yemin ederim benim aşık olduğum adam sensin...

ben:nergis inan pek de umrumda değil. buranın türkiye olmadığını bir an unutmuşum. istediğini yapabilirsin ama dikkat et zencilerle çok takılma sana ağır gelir.

bu söylediklerim ona da ağır gelmiş olacak ki ağzını açamadı. umursamaz bir bakış atıp 3-4 adım attıktan sonra arkamdan bağırdı. söylediği şey beni olduğum yere çiviledi.

nergis:sen de benden daha karakterli sayılmazsın babanın eski karısını hemen eve atmışsın bakıyorum da!

bir anda kitlenmiştim. bunu zaten içimden sürekli ben tekrar ediyordum fakat bir başkasından ilk kez duymuştum ve bu beni adeta darmadağın etmişti. nergis yaşadıklarımı anlattığım 2. kişiydi. yani durumları biliyordu fakat zerrin ablanın geldiğini de nerden öğrenmişti?

ben:ne diyosun sen?

nergis:dediğimi duydun. bu sabah sana geldim. kapıyı kızıl saçlı, bembeyaz tenli, iri göğüslü bir afeti devran açtı. tıpkı senin bir zamanlar bana tarif ettiğin bir kadın gibi...

ben:ne konuştunuz onunla?

nergis:hiçbir şey. seni sordum gece çok yorulduğunu uyuduğunu söyledi. ona kim olduğunu sordum istanbuldan gelen sevgilin olduğunu isminin de tesadüfe bak "Zerrin" olduğunu söyledi.

hiçbir şey diyememiştim ama çok kızmıştım. hem nergise hem de zerrin ablaya. inanılmaz kızmıştım. bir an çözülüp hızlıca kursa girdim. arkamdan "eren bir şey söyle bir cevap ver seni salak" diye bağıran nergisi duymadan...