2. Gün

Kol komutanı (o da bizim gibi tim askeri ama görev olarak kol komutanı yazıyor kağıdında, rütbeliye arazide bişey olursa emir komuta onda anlayacağınız) arkadaş herkesi uyandırdı bir bir. Dediğim gibi çok zinde uyandım. Ama ayağım uyuduğumdan hareketsiz kalınca geceki ısısını kaybetmiş ve feci derecede ağrıyordu. Herkes matleri ve pançolarını topluyordu. Bende of puf çeke çeke topladım yarım yamalak. Hava aydınlanıyordu. Komutanın mevzisi az ilerdeydi, bağırdı yarım saate içtima alınacak herkes tam teçhizat hazır olsun dedi. Yarım saate toparlandı sayımızı aldı, alırken bana baktı "nasıl oldun lan" dedi. "Kötü komutanım ayağım hala ağrıyor". Bu sefer kızmadan sakince "yapacak bişey yok yürüyeceksin, dağda kimse sana ambulans getirmez" dedi. gibem belanı diyesim vardı.. Saatine bakıp "saat 6 yarım saat kahvaltı zamanınız var sonra tekrar yoldayız" dedi. Hemen kumanyalardan ekmeğe sürülen çikolata, reçel filan çıkarıp meyve suyuyla yiyip içtim. Ayağım hareket etmedikçe hissettirmiyor ama basınca mahvediyordu. Kahvaltı bitti yola çıktık. Tepeden az aşağıdaki patikaya indik. Yalnız bişey söyliyim ; ayağım ne düz yolda, ne yokuş çıkarken ne de çakıllı derede bu inerkenki kadar ağrımadı.. iç çeke çeke aşağı indim. Biraz da yürümenin verdiği ısınmayla ayağım tekrardan ağrısını kaybetmiş sadece basarken sızlayacak şekilde ağrıyordu yine.. Bu şekilde biraz yürüdükten sonra bir tepenin uçurum kenarına geldik, karşımızda ufak bir tepe var. Yani önce aşağı inip sonra tekrar tepeye çıkıcaz.. Tabi timin tam ortasında olması gereken ben yine en arkadayım amk (: Öndekiler yavaş yavaş inerken tim ortalamışken derede komutan birden bağırdı "saat üç yönünde ateş açılıyoooorrr.. " Way amk işte eğitimlerin meyvesini vereceği zaman.. Ama bende derman yok ki gibiyim saat 3 yönünü.. Gerçekten saat 3 yönünde ateş açılsa amk oraya doğru bağrımı açıp koşucam geberiyim de kurtulayım diye