1. Gün

Çarşıdan bilumum dağcı malzemesi aldırılmış çantalara konulmuştu. Erzaklar dağıtıldı. Kumanyalar çikolatalar, ekmekler (ekmek derken pakette lavaş ekmeği, bayatlamadı lan üç gün boyunca) en önemlisi sular. 5 lt su verdiler ayrı ayrı 1 lt'lik şişelerde. Ne var bunda demeyin yürüyüşe geçtikten 2 saat sonra o yorgunlukta o 5 lt su 20 kg gibi ağırlık yapmaya başlıyor. Neyse hepimiz sıraya dizildik 10'ar metre aralıklarla yola çıkmaya başladık. Akşam saat 6 gibi.. ilk yolumuz asfalt yoldu. Düz bir yol. Zorluğu yoktu yani. Tabi yine de sırtındaki çanta en az 45 kg. Baskıyı ilk yarım saatten sonra hissetmeye başlıyorsun.. Bismillah dedik yola düştük. Havada dolunay var gecemiz ışıklı görme sıkıntımız yok. Zifiri karanlık olsaydı çok daha beter olurdu.. Şanslıydık biraz. Herşey iyi gidiyordu. 2 km kadar yürümüştük ki yolda ufacık bi çukura denk gelen ayağım kırç dedi burkuldu ve ben neredeyse 3 mt yuvarlandım. Tam o sırada intikali denetlemeye gelen albay arabasıyla yanımızda durmaz mı!! Camı açıp "evladım bişeyin var mı" dedi. Canım çok yanıyordu.. Daha ben cevap vermeden bizim takımdan sorumlu Mustafa uzman beni yakamın ense tarafından tuttuğu gibi havaya kaldırdı. 67 kg ben varım 45 kg de çanta toplamda 112 kiloyu tek koluyla havaya kaldırdı pekekent.. Hemen dönüp albaya "biraz sendeledi galiba komutanım problem yok yürüyecek" dedi. Albay arabasıyla çekti gitti. Mustafa uzman bana dönüp "bana bak lan it, ben Mustafa uzmanın takımı fire verdi dedirtmem. Ya yürürsün ya yürürsün" dedi.. Korkuyla sinir karışık "Emredersin komutanım" dedim. "Emredicem lan bi de rica mı edicem" dedi... Sıçtık amk bu 3 gün bitmeyecek kolay kolay orası belli oldu.