Bahçe klagib türk evi bahçesiydi... Çeşme ağır, tavuk kümesleri, doğayla iç içe yaşıyorlardı resmen... Suyun tadına bakmak için çeşmeye yaklaştım, hava karanlık olunca
telefonumun ışığıyla geziyordum ve onun da şarji çok az kalmıştı, ama su beklediğim kadar güzel değildi, hatta ağzıma girdiği an tükürdüm.
Çok tuzlu ve ne bileyim çok kötüydü beğenmedim yani, duvarlara baktım yeni gibi duruyorlardı acaba ne zaman yapılmışlardır diye düşündüm aklımdan...
Biraz duvarlardan ilerlerken evde bir benzerinin olduğu bir tablo gördüm yine tablonunu ortasında "أن يأتوا إلينا" yazıyordu ( isteyenler çeviriden anldıbına bakabilirler)
Ve yanlarında değişik değişik semboller ve şekiller beliriyordu... Telefon ışığını duvara tutarken birden bitti.. Kapandı karanlıkta geldim..
Yavaş yavaş eve doğru yürümek istedim, çok karanlıktı sokaklarında ışık yanmıyor göz gözü görmüyordu, yürüdüm yürüdüm.. Kapının oralardayken bir ses işittim
"خارج" dedi ilkte.. Arapça olarak söyledi bunu bana ardından " Defol " dedi.. Ama bu.. Ama bu Gülçin'in anneannesiydi yatalaktı kadın burada ne işi var derken yukarıdan Ebrar'ın
sesini işittim, bağırıyordu hem korkmanın verdiği hızla hem de merakla yukarı kata çıktım Gülçin'in odasından geliyordu yaklaştıkça sesler artıyor.. Ebrar'ın yalvarışları
dile geliyordu.