"kankamin kiz kardesleri" isimli hikayenin devamidir.

Bosluktaydim resmen. Sedadan ayrılmış veysel askere gitmiş konusacak kimsem kalmamisti. Cafeye bile cok nadir ugrar olmustum. Murat abi cafenin isletmesini birakmisti.

Mert mezun olmustu ve memleketine geri donmustu. Evde de yalniz kalinca iyice bunalima doğru sürüklüyordum kendimi.

Ne sınavı düşünecek halim vardi ne çalışacak gücüm kalmıştı. Veysel gideli 3 ay olmuştu ara sira arardi beni hal hatir sormak icin. Bir ara düşündüm tecili bozdurup bende gitsem mi askere diye ama sonra vazgeçtim.

Sinav tarihi yaklasmaya basladiginda kendimi bir dershaneye yazdirip artik resmen okumak icin bir adim atmis oldum. Hayati bir kenara bırakıp derslere yogunlastim. Gece gunduz ders calisir hale geldim.

Sinav sonuclari aciklandiginda tercih ettigim yeri kazandigimi ogrenince kucuk capli bir kutlama yaptim tek basima yasadigim bekar evimde.

Kayit tarihi gelince de gittim evraklari falan hazirladim komsu il oldugu icin fazla uzak sayilmazdi. 1 saatlik yol zaten fazla uzaga gitmiyorum ama oldugum yerden ayrilacak olmam biraz icimi burkuyordu.