Ertesi sabah Zeynep’in
ateşi vardı. Okula yalnız gitmemi, öğretmenlere hasta olduğunu söylememi, yarın okula
geleceğini söyledi. Bütün haftayı okulda geçirdim ama Zeynep hiç gelmedi. Nasıl olduğunu
sordum mesajların hiç birine cevap vermedi. Hafta sonu eve gittiğimde evi karnalık bir
şekilde buldum. Havada pis bir koku vardı. Çürümüş et kokusu gibi.” Zeynep hey Zeyneeeep! ”
diye bağırdım.”Neredesin? Burası çok pis kokuyor!” yukarı kata çıkarken kardeşimi banyodan
çıkarken gördüm.”Zeynep ne kokuyor bu ev böyle ?”diye burnumu kapatark sordum.”Çürümüş fare gibi
kokuyor.” Başıyla onayladı.” Komşuların evinden geliyor.” dedi.”Köpekleri öldü. Köpeğe araba
çarptı ama yaralıyken kulübesine girmeyi başardı ve orada öldü.” Neden onu gömmediler?”
“Çünkü tatildeler. Kaç gün oldu hala dönmediler. Bahçe kapıları kilitli bu yüzden kimse
içeri giremez.” “Gerçekten kilitlimi e köpek nasıl içeri giriyo?” “Bilmiyorum.” “Pencereleri
kapalı tutalım da koku içeri girmesin neredeyse kusacağım.” Zeynep evi dolaştı ve tüm
pencereleri kapadı. Bir süre sonra akşam yemeği yapıp kardeşimi yemeğe çağırdım. Yemek
istemediğini ve iştahının olmadığını söyledi. Tek başıma yedim.O gece yatarken bile hala
köpeğin kokusunu alabiliyorum. Koku çok güçlüydü. Yataktan çıkıp odaya sprey sıktım.