Elifle liseye giderken tanışmıştık. Ondan önce çok fazla kızla çıkmıştım ama hiç birine ısınamayıp konuşmamıştım fazla. Ama elifle tanıştığım günden sonra hayat benim için anlam kazanmıştı. Yaşamak daha da bi güzel olmuştu. Belki de ilk aşkı onunla yaşamıştım ben. ikimizde birbirimizi deliler gibi sevdik, hatta o kadar sevdik ki kendimizden bile kıskanmaya başlamıştık. 2 sene kadar süren bi ilişkimiz olmuştu. Acısıyla tatlısıyla 2 sene geçirmiştim kendisiyle. Bana sevmeyi, sevilmeyi, kıskanmayı, kıskanılmayı, değer vermeyi öğreten ilk kişiydi kendisi. Ama 2 sene boyunca birbirini tanıyan 2 insana dönüştürmüştü zaman bizi. Gün geçtikçe sevgimiz alışkanlığa dönmüş, birbirimizin kıymetini anlamamaya başlamıştık. Ve böylesi zamanlarda en ufak bir tartışma bile çekilmeyecek kadar büyük bir sorun olarak görülüyordu. içimizde hala sevgi olsa da böyle devam ederek birbirimizi üzmeyelim, kötü anılarla hatırlanacağımıza güzel anılarla hatırlayalım birbirimizi dedik ve anlaşarak ayrılmıştık.