Neyse sabah oldu panpalarım. Revirci muallak uyandırdı beni. Kalk lan çömez birliğine gidiyorsun dedi. Yavaş yavaş kalktım elime bi kağıt tutuşturdu. Bunu oradaki revire ver dedi. Bişey demeden çıktım çantamı kaptığım gibi bizi bekleyen transit minibüse bindim. Ama sanki biraz iyi gibiydim. Ne çabuk geçti lan bu domuz gribi diye düşündüm. Neyse 2 saate yakın karlı dağlı taşlı manzarayı seyrederek, biraz da olm nereye düştüm ben lan diyerek geçen yolculuğun ardından birliğe girdik. Hemen kapıdaki nöbetçi oooo turistler gelmiş, vay vay diye dalga geçmeye başladılar. Baktım kat kat giyinmişler mk. Montların içinde askerin bi kafasını seçiyorum resmen. Ama hava bir soğuk ki sormayın panpalarım. Sonradan öğrendiğime göre 3000 rakımlı bir yer, ve ağaç olmadığı için oksijen çok az. Bu yüzden merdiven çıkmak bile eziyet amk. Neyse çantaları arıyorlar kapıda, biz tir tir titriyoruz soğukta. Kasımın ortası amk. Hava keskin soğuk. Önceden biraz kar yağmış, yer yer kar birikintileri var görüyorum.

Ordaki komutan lafa girdi. Bana bakın lan, zulaladığınız telefon sim kart ilaç çakı ne varsa çıkarın. Eğer ben arar da bulursam giberim belanızı. Askerliğiniz bitmez amk. Hemen birkaç kişi tırstı verdi. Evet başka diye bağırdı uzman çavuş. Bende bi tek sim kart vardı onu da sittin sene bulamazlardı. Ama bi arkadaş cep telefonu getirmiş onuda şampuan kutusuna zulalamış o vermedi. Bu ilk sazanlar herşeyi verince komutan artık bizi aramadı kurtulduk amk hahhaha.