ilk aşamam matematiği düzeltmekti. Babamdan bana bir matematik hocası bulabilirse karnemin düzeleceği ve gerçekten bir şeyleri değiştirmek istediğimden bahsetmiştim. Bir babayı bu konuda ikna etmeniz eğer maddi durumunuz çok kötü değilse en basit iştir. Öyle de oldu iki gün sonra derslere başlamıştım. Beyler dersteki kabiliyetsizliğim tamamen kendimde ki çekingenlikten kaynaklıydı konuların özünü tamamen bilsem de sınıfta takıldığım yerleri soramamdan dolayı attığım temele kat çıkamıyordum. Utanıyordum o kadar huur çocuğu doluydu ki sınıfta hatamı kollayan binler sanki dere kıyısında su içen antilobu izleyen sırtlanlar gibiydi. Ben bu yüzden sınıfta oturduğum yerde bile gergindim. Hatta koridorlarda düşme ihtimalimden dolayı koşmayı bırakın hızlı adımlarla bile gitmezdim. Eğer düşersem biliyordum kaldıran olmayacaktı ve yerde olan bana bir tekme daha koyacaklardı. Bende karar vermiştim yerdekine tekme vurmak yerine ayaktakileri itekleyecektim.
Okul hayatımın ne kadar kötü olduğunu tahmin edemezsiniz.Öğle aralarında sınıf sıcak olduğu için dışarı çıkardım sadece. Onda da çocuklar futbol oynardı beni de almaları konusunda öneri sunmaya bile cesaret edemezdim ve belki birinin yokluğunda beni çağırırlar diye beklerdim. işin güzel yanı neydi biliyor musunuz ? Bir kişi ekgibtiler ve bir kişi ekgib oynadılar. Ne yapabilirim ki dağa taşa vuracağım için onunla da dalga geçeceklerdi. Tek tabanca olmak belki de iyidir. Kimi kandırıyorum kafayı yiyecektim paranoyak olmuştum ve herkese nefretle bakıp kinle dolduruyordum kalbimi...