neyse planı uyguluyorum beyler. herşey tıkırında gidiyor. okulun önündeyim andımız okunacak. sıraya dizilmiş öğrenciler derken çıktım gidiyorum. yolda üniformalı bir ablamı gördüm. okula gittiğini anladım beyler. bir şeyler ters gidecek gibi hissettim fakat pozitif düşünüp atlatabilirim bu badireyi diye plan kurmaya başladım. ablam beni fark etti amk. okula neden gitmediğimi sordu. ulan hep bu oç sezercik yüzünden hastayığğm gibi bir yalan söyledim. kapasite yok ki amk. desene okula hoca molotof getirmiş kürt olanlar çıksın diyor diye. o sıralar vasat bir beyne sahipmişim beyler ya da sezercik yüzünden. neyse aramızda birkaç tartışma geçti okula tekrar gideceksin gitmicem diye. en son babama söylerim dedi. bende bunu seni hocaya diğceeğğm diyen oçlarla karıştırdım ve yeni düşmeye başlayan dişlerimi ablamın bileğine geçirdim. intihar etmek isteyen birisi bile öyle kesemez bileğini amk. neyse ki yanlış yeri ısırıp yaşamasına izin vermişim. bileğin yarısı ağzımda okulumuza 500 metre olan parka koşuyorum ama ne koşu. o zamanlar zenci adı Elvan olan bi milli atlet vardı onun gibi aynı amk. millet de ağzımdaki et parçasını gördükçe yaratık görmüş gibi kaçışıyor amk. zombiler dünyayı ele geçirdi diye nidalar atarak kaçışıyorlar. lan tek zombi bendim oysa. bizim sınıfta da kamil diye bi bin vardı. ayakları sakattı yaşı da bizden büyüktü huurun. bende kasım doğumluyum pederin de işler yerinde torpille müdürü kafalamış erken gitmişim okula. o zamanlar da binler torpil olmadan almıyordu okula. parka gittim beyler. bu kamil şu demirler vardı ya beyler barfiks falan çekilen. bu bin de nasıl çıktıysa oraya tepesine çıkmış takılıyor pekekent orda. akrobasi yapıyor sözde huur evladı. ulan ayak sakat bende sünepe gibi izliyorum çocuğu köşede. ağzımda et parçası ulan bu çocuğu izlemek için mi kaçtım diye düşünürken beyler laaap diye bi ses duydum. bu amk oğlu kafa üstü yere çakılmış