Bavulları ben almıştım , eşimde peşimden beni izliyordu... Sessiz , sakin bir yolda yürüyorduk.
Bir yandan sohbet ediyorduk...
"Bu köyde anlaşılan bayağı bi aksiyon yaşayacağız" dedim gülerek.
"Bu kadar rahat konuşman beni sinir ediyor" dedi.
Üstüne çok varmadım , sonuçta eşimin bazı problemleri vardı... Bazen ani tepkiler verebiliyordu.
Köye aşağı yukarı 1-2 km kala çalılardan bir ses duydum.
Gülüşme sesleri geliyordu... Füsun korkmuştu.
"Hadi hızlanalım" dedi...
"Dur , ne olduğuna bakayım" dedim.
"Fuat gel buraya , gidip ne yapacaksın" diye çıkıştı ama dinlememiştim.
Ben çalılara bakarken bu sefer yolun karşı tarafındaki çalılardan da bir hareketlilik geldi ve eşimin başına büyük bir taş gelmişti.
Füsun'un alnı yarılmıştı , alnı kan içindeydi...
Ordaki çalılara doğru koşmaya yeltendim ama eşimi yolda yalnız bırakamazdım...
Kim var ulan orda diye bağırdım... Ses seda yoktu , kaçma sesi dahi gelmemişti ve gülüşmeler devam ediyordu.
Füsun korkmuştu , elleri ayakları titriyordu.
Onu bir süre kucağımda ileri bir noktaya taşıdım... Çantadan bir penye çıkarıp alının sardım...
Daha sonra köyün girişine kadar konuşmadık... Sanırım ikimiz de korkmuştuk...
(Füsun hanım burada olanlar anlatılırken doktorların gözetiminde ayrı bir odada tutulmuştur.)