ilhan abi ve mahir abi bellerine silah koyuyodu.bir an dondum kaldım sonra semihe döndüm.sus işareti yaptı. çıkınca iyice coştum ben.
-lan nereye soktun beni. belimi mi kırdıracaksın zütümüzde gözün mü var.
+ya bi sakin ol be kardeşim. adamların sana bi zararı olmaz merak etme.ben 1 aydır burdayım bi şey olmadı
-başımıza iş aldık, tarzında eve varana kadar konuştum
eve gittim tırsıyodum tabi. şimdi çıkmaya çalışsam diyecekler bu yavşak bizi şikayet edecek falan kafamda on bin tilki dönüyodu. ertesi gün gittim hal hatır soruyolar ama ben baya sessizim iyi sağ ol falan diyorum sadece. sonra ilhan abi geldi
-+-oğlum bi şey yok be bu ne yüz. arada oluyor öyle şeyler aileyiz dedik aile içinde böyle yapılmaz.
ben hafiften rahatladım çünkü başka şansım yok gibiydi. adamlar iyice rahatlamış artık masanın üzerinde silah bırakmaya, patron gidince odasına istedikleri saatte karı getirmeye başlamışlardı. karıların yanında bana köle gibi davranıyorlar bu da sinirimi bozuyordu.ama katlanıyoduk hem de korkuyordum açık söylemek gerekirse. korkmamın en büyük sebeplerinden birisi de ilhan abi ve mahir abinin geçen sene düz ettiğimiz mekan falan diye konuştukları muhabbete semihin de dahil olmasından sonra başladı. adamlar internetten ters düz ettikleri mekanın haberini açtılar. adamların zerre korkusu yoktu ve gurur duyuyorlardı. rahatça gösteriyorlardı çünkü ağzımızı açsak bize de aynısını yaparlardı.ama dedikleri gibi delikanlı olduktan sonra rahattık.