Tolga korkudan titremeye başlamıştı. Ben de farklı değildim orada öleceğimize emindim neredeyse. Kurtulmak için son çare olarak gördüğümüz kişiler bile bu gece buradan cikamayabilecegimizi söylüyordu. Yaklaşık iki saat kadar kimse korkudan tek kelime etmemişti tabi hoca dışında. O Kuran okumaya devam ediyordu yorulunca Hasan dede devraliyordu. Arada bir ışıklar gelip gidiyordu. Çağdaş kıpır kıpırdı bir sağa bir sola sallanıyordu. En sonunda dayanamadigini lavaboya gitmesi gerektiğini söyledi. Hayda! Sırası mıydı ulan?! Yanında gidecegimi söyledim ama hoca şiddetle karşı çıktı. Kur'an in etrafında ne kadar fazla olursak etkisi o kadar fazla olurmuş. Zaten ev korunduğu için de evden cikmadan bir şey yapamazlarmis. Başlarda onu asla yalnız bırakmayacağımı dile getirmeye devam etsem de ısrarla reddetti. Sonunda Çağdaş dayanamadı ve koşar adım tuvalete gitti. Hemen dönmesi için içimden dua ediyor, bildiğim tüm sureleri okuyordum. Ama gelmedi... 2 dakika 3 dakika derken hala ses seda yoktu. Bu kadar sürede iseyememesi normal degil derken camdan sert bir gürültü geldi. Hemen pencereye koştuğumuzda cama carpanin ne olduğunu öğrenmiştik.

Çağdaş in bedeni...