- Abi Gaye'yi biliyorsun, dedi Tarık.
- Şu takıldığın kız değil mi? dedim.
- Evet abi o, bugün buluştuk onunla ve bizim sınıftaki arkadaşı da vardı.
Tarık'ın anlattıklarını Gaye ile tanışmalarını size şu şekilde özet geçerek anlatayım kardeşlerim.
Tarık'ın bir alt sınıfında olan Gaye ile tanışmaları:
Üniversite ortdıbını ben pek bilmem, ama Tarık'ın bahsettiğine göre çılgın bir ortammış.
Bu iki çılgın birbirinden habersiz yarım dönemi neredeyse beraber geçirmişler.
Tanışmalarına vesile olan ise Tarık'ın sınıfında olan Gaye'nin arkadaşıymış.
Anneler gününe az bir zaman kalmıştı o zamanlar.
Bizimkiler cafede bir şeyler içerken Gaye anneler gününden bahsetmiş.
“Teyzeme ne alsam ki ” diye Tarıkla tanıştıran ortak arkadaşına sormuş.
O Sıra topu direk Tarık'a atmış.
- Sen ne alacaksın Tarık annene? demiş.
- Benim annem babam trafik kazasında öldü. Ben yetimhanede büyüdüm Gaye, demiş.
Ortamı bir anda değişik bir hava sava sarmış.
Bir hüzün sarmış boyunlar bükülmüş.
- Tesadüfe bak ki aynı kaderi paylaşıyoruz, demiş Gaye.
" Nerede, ne zaman olmuş sizinkilerin kazası" diye sormaya devam etmiş Gaye.
işte kazanın nerde olduğunu, yılını falan söylemiş. Sonra devam etmiş Tarık sözlerine:
- Ben 3 yaşındayken babamın kullandığı aracın önüne bir şey çıkmış.
Ona çarpmayım diye ani bir refleks ile karşı şeritten gelen araca çarpmış.
Daha sonra ben yetimhaneye verilmişim.
Karşı araçtan da küçük bir kız hariç sağ çıkan olmamış. Bizim arabadan çıkan olmadığı gibi, demiş.
Gaye ağlamaya başlamış.
- O kız benim Tarık, demiş Gaye.
Gözyaşlarını silerek.
Ortam biran da buz kesilmiş. Gaye ayağa kalmış Tarık'ın yanına doğru gelmiş.
- Ben, benim ailemi öldüren kişilerin çocuğu ile arkadaş olamam kusura bakma, demiş.
Arkasına bakmadan bulundukları mekanı terk etmiş.
Arkasından arkadaşı da gitmiş.
Bizim Tarık yine boynu bükük kalakalmış.
Geçmişinin hala peşini bırakmayacağını o gün bir kez daha anlamış.
Eve gelmiş kendini odaya kilitlemiş.
Tarıkla konuştuktan sonra girdiğim şoktan kurtulmam pek kolay olmadı.
Şaşkınlıkla dinledim anlattıklarını.
Diyecek ne bir kelime bulabildim ne de onu teselli edecek bir söz. Yalnız kalmak istemekte haklıydı.
- Hala yalnız kalmak mı istiyorsun kardeşim? dedim.
- Kızmazsan ve yanlış anlamazsan evet abi, dedi.
- Peki fazla yıpratma kendini. Bizi de Tarık'sız koyma biran önce gel yanımıza, dedim.
- Eyv. abi, dedi. Ben çıktım odadan, bizimkilerin yanına gittim.
Buz gibi olan yemeğimi yerken, kapıyı alacaklı gibi birisi yumrukluyordu.
Kapıyı açmaya Ömür gitti. Kapıyı açtı, bir şeyler konuştular yanımıza geldi.
- Samed abi Eren, dedi Ömür.
- Ne olmuş Eren'e, dedi Alpay…