Saat 9 gibi Ati abi geldi.
Beni görünce yüzünü astı, hangi yüzle geliyorsun gibi bir hal aldı yüz ifadesi.
Yanına gittim.
- Ati abi konuşmamız lazım, dedim.
- Söyle bakalım kaçak ne diyeceksen, dedi.
- Abi ben kaçmadım zütürdüler, dedim.
- Kim nereye zütürdü oğlum adam akıllı anlat sabah sabah bulmaca mı çözeceğiz, dedi.
- Abi ben yetimhanede büyüdüm, benim annem babam kimsem yok oradan kaçtım çünkü artık dayanamayacak hal aldı orası, dayak küfür havada uçuşmaya başladı.
Artık hayatta kendi ayaklarımın üzerinde durmam lazımdı ondan buraya geldim senden iş istedim. Daha sonra sen işe aldın.
Burada çalışmaya başladım. Geçen günlerde hala orada olan arkadaşım ile gezerken eski müdürümüz yakaladı geri zütürdü, dedim.
Olan olayları yaşadıklarımı anlattım.
Ve ilave ettim "Yetimhaneden ben de tekrar kaçtım dün.
Bugün bunun için geri gelmek zorunda kaldım.
Tekrar senden iş istemek için" dedim.
Ati abi ve Akın abi şok olmuş bir şekilde beni dinlediler.
Galiba ne diyeceklerini bilemediler. Bir şey diyecek gibi oldu Ati abi.
- Abi bir şey demene ya da yorum yapmana gerek yok.
Ben senden tekrar iş istemeye geldim. Verirsen yine başlarım yoksa bana müsaade iş aramam lazım, dedim.
- Bi sus dıbına koyim sabah sabah şok geçiriyorum, dedi.
- Ne kadarı gerçek lan bunların, dedi Akın abi.
- Hepsi gerçek abi, inanmak istiyorsanız gidin yetimhaneye sorun, dedim.
Ati abi lafa atladı.
- Samed her şeyi baştan bilmek istiyorum, dedi.
Bende anlatmaya başladım, özet geçerek size anlattığım gibi kardeşlerim.
Zaman zaman yorum yaptı, zaman zaman inanmak istemedi. Aldım tuttuğumuz eve zütürdüm Ati abiyi.
-Oğlum bu evde hiç eşya yok nasıl yaşıyorsunuz lan, dedi.
- idare ediyoruz abi, dedim. işin ciddiyetinin farkındaydı, geri dönmemiz için birkaç şey söyledi.
- Abi ister işe alma istersen bizi ihbar et ne yaparsan yap biz geri dönmeyeceğiz, dedim.
Biraz durdu bir sessizlik oluştu düşünüyordu.
- Bundan sonra bir abiniz var oğlum, bizim kullanmadığımız eşyalar da var onları da getiririz, dedi.
- Teşekkür ederim abi, dedim. Tam hatırlayamadım ama o zaman çıkardı biraz para verdi.
- Al bunu yiyecek falan alın ha bu arada evinizin kirasını da ben öderim sen bana haber et, dedi.
Abi gerek yok desem de kızdı zorla kabul ettirdi.
Geri döndük dükkana, işe tekrar başladım.
Akın abi de bundan sonra bir abim olmuştu benim.
Elinden gelen yardımı yapacağını söylemişti.
- Hani o yaşlarda abiler vardır ya dövüşürsen "bekle abimi çağıracam" dersin, ya da kız mevzusunda bir şey olursa yine her şekil yardım ederim, demişti Akın abi de. Zaten elinden gelen de buydu.
O zamanlar kız falan olmadığından hayatımda hiç de olmayacak gözü ile bakıyordum.
O şekil bakan gözümü gibiyim.
Herkesin olduğu gibi benimde hayatımı giben birisi oldu tabi.
Onu da anlatırım belki ama zamanı var.